Η προσωρινή εργασία ήρθε για να μείνει

Η προσωρινή εργασία διάρκειας μερικών μηνών ήταν μια επινόηση της κυβέρνησης του καγκελαρίου Γκέρχανρτ Σρέντερ με σκοπό να βοηθήσει κυρίως τις βιομηχανίες να καλύψουν ανάγκες που προκαλούσε η ζήτηση. Υπήρχε όμως και η πρόθεση η προσωρινή εργασία να λειτουργήσει ως γέφυρα για τη μόνιμη απασχόληση.

Ο εκπρόσωπος του συνδέσμου γερμανικών εταιριών εξεύρεσης προσωρινής εργασίας Μαρσέλ Σπέκερ (iGZ) εξηγεί:

«Δημιουργήθηκε ένα σημαντικό εργαλείο για την αγορά εργασίας. Τα τελευταία χρόνια εκείνοι που βρίσκουν μια προσωρινή εργασία διπλασιάστηκαν από 450.000 το 2003 σε περισσότερους από 1.000.000 σήμερα. Οι δημοσκοπήσεις και μελέτες μας δείχνουν ότι πάνω από το 30% των εργαζομένων βρίσκει στη συνέχεια μόνιμη απασχόληση».

Ανταγωνιστικότητα μέσω χαμηλών μισθών;

Διαφορετική είναι η εκτίμηση του Φλόριαν Λέμερ από το Ινστιτούτου για την Αγορά Εργασίας και την Επαγγελματική Έρευνα (IAB), o οποίος μιλά για 7%:

«Είναι κατανοητό ότι περίπου το 30% βρίσκει άλλη δουλειά μετά το τέλος της προσωρινής απασχόλησης. Κανείς όμως δεν ελέγχει αν η νέα δουλειά έχει μεγάλη διάρκεια έτσι ώστε να χαρακτηρίζεται μόνιμη. Εμείς δίνουμε περισσότερο βάρος στη σταθερότητα. Αν επομένως συνυπολογιστεί η διάρκεια της νέας απασχόλησης, όπως κάνουμε για παράδειγμα στους μακροχρόνια ανέργους, τότε το ποσοστό εκείνων που βρίσκουν σταθερή δουλειά μετά από μια προσωρινή απασχόληση συρρικνώνεται στο 7%».

Ακόμα όμως και το 30% να βρίσκει ξανά δουλειά τί γίνεται με το υπόλοιπο 70%; Ο Αλεξάντερ Χέρτσογκ από το Ινστιτούτο Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του ιδρύματος Χανς Μπέκλερ τονίζει ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ζητούν με αφορμή τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς για μια ακόμα φορά ίδια μεταχείριση μονίμων και προσωρινά απασχολούμενων. Με άλλα λόγια τάσσονται υπέρ των ίδιων αποδοχών έτσι ώστε οι εργοδότες να μην έχουν πια κίνητρο να απασχολούν προσωρινά εργαζόμενους αμείβοντάς τους χειρότερα από τους μονίμους.

Rolf Wenker / Στέφανος Γεωργακόπουλος
Υπεύθυνη Σύνταξης: Ειρήνη Αναστασοπούλου