Η Τουρκία ένας από τους σημαντικότερους συμμάχους των ΗΠΑ

Η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau υπογραμμίζει την σημασία που έχει η Τουρκία για τους Ευρωπαίους, είτε το θέλουν είτε όχι: Στη σύνοδο των G20 στο Λονδίνο ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν κάθονταν στο ίδιο τραπέζι με τις ισχυρότερες χώρες του κόσμου. Αμέσως μετά στη σύνοδο του ΝΑΤΟ για τα 60χρονα της συμμαχίας στο Στρασβούργο η Τουρκία μέσω του προέδρου Γκιούλ μπλόκαρε μέχρι την τελευταία στιγμή την εκλογή του νέου γγ. Ράσμουζεν. Και ο Αμερικανός πρόεδρος ολοκλήρωσε την πρώτη περιοδεία στο εξωτερικό στην Κων/πολη. Με τον τρόπο αυτό κατέστησε σαφές όχι μόνο ότι επιδιώκει τον διάλογο με τον ισλαμικό κόσμο, αλλά και ότι η Τουρκία αποτελεί για τις ΗΠΑ στρατηγικά έναν από τους σημαντικότερους συμμάχους.

Μονομερής ο ρόλος της Αγκυρας

Η εφημερίδα Die Welt θεωρεί μονομερή τον ρόλο που έχει παίξει μέχρι σήμερα η Άγκυρα ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση: Κανείς δεν μπορεί πια να αμφισβητήσει την γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη. Αυτό όμως που μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ο διαμεσολαβητικός ρόλος της Τουρκίας. Τα τελευταία χρόνια ο Ταγίπ Ερντογάν ενίσχυσε τον ισλαμικό χαρακτήρα της χώρας του. Και ταυτόχρονα δραστηριοποιήθηκε υπέρ των ισλαμικών συμφερόντων στη Δύση. Ο Τούρκος πρωθυπουργός όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ στον ισλαμικό κόσμο μεταφέροντας την οπτική γωνία της Δύσης. Κατά συνέπεια ο διάλογος αυτός μόνο με τη μια πλευρά έχει περιορισμένη αξία για τις δυτικές χώρες.

Οι Ιταλοί χρειάζονται το δημόσιο που απαξιώνει ο Μπερλουσκόνι

Ο ευρωπαϊκός τύπος δίνει όπως είναι φυσικό σήμερα μεγάλη έκταση στον πολύνεκρο σεισμό που έπληξε την Ιταλία. Ένα ενδεικτικό απόσπασμα και πάλι από την εφημερίδα Tagesspiegel του Βερολίνου: Οι Ιταλοί έχουν μεγάλη εμπειρία με το τι έπεται μιας καταστροφής όταν δεν είναι πια η φύση εκείνη που ορίζει αυτά που συμβαίνουν, αλλά οι άνθρωποι. Άνθρωποι που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν όσο τον δυνατόν αποτελεσματικότερα τις συνέπειες της καταστροφής: με τη σωστή οργάνωση, χορήγηση άμεσης βοήθειας και αλληλεγγύης. Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις της Ρώμης απεδείχθησαν σε αυτούς τους τομείς κατώτερες των περιστάσεων. Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι θα κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τα θύματα του σεισμού. Οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο ωστόσο δεν πληρούνται: η υπηρεσία πολιτικής προστασίας και τα συνεργεία διάσωσης είναι φυσικά δημόσια. Ένα δημόσιο το οποίο επί χρόνια ο Ιταλός πρωθυπουργός απαξιεί με τα λεγόμενα, τις πράξεις και την πολιτική του. Τώρα όμως οι Ιταλοί χρειάζονται περισσότερο από ποτέ το δημόσιο. Εάν δεν λειτουργήσει ως οφείλει οι άνθρωποι της περιοχής θα ζήσουν μια δεύτερη καταστροφή.