Η τρομερή πληγή των ΔΕΚΟ

«Πως έχασε η Ελλάδα δισεκατομμύρια», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ του Γκερντ Χέλερ στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt με θέμα τα χρέη των δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΚΟ): «Οι ελεγκτές της Eurostat εξετάζουν από την προηγούμενη εβδομάδα όλες τις δημοσιονομικές αποφάσεις που αφορούν στους προϋπολογισμούς από το 2006 μέχρι και το 2009. Ήδη ο έλεγχος απεδείχθη πολυπλοκότερος από ότι φαινόταν αρχικά και όπως ανακοινώθηκε χθες στις Βρυξέλλες τα νέα στοιχεία για το ελληνικό έλλειμμα δεν θα ανακοινωθούν αύριο Παρασκευή, αλλά στα μέσα Νοεμβρίου. Κατά πάσα πιθανότητα η Ελλάδα θα αναθεωρήσει προς τα πάνω το έλλειμμα του 2009 στο 15,4% του ΑΕΠ. Ορισμένοι ειδικοί μάλιστα κάνουν λόγο ακόμα και για υψηλότερο έλλειμμα.

Η αναθεώρηση του ελλείμματος προκύπτει εκτός των άλλων και γιατί τώρα για πρώτη φορά συνυπολογίζονται και τα χρέη των ΔΕΚΟ στο δημόσιο χρέος.

Ειδικά κατά τη διάρκεια της συντηρητικής διακυβέρνησης Καραμανλή οι ΔΕΚΟ βυθίστηκαν στα χρέη, τα οποία από 5,6 δις ευρώ έφθασαν την εποχή Καραμανλή (2004-2009) στα 13,1 δις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πέντε μεγάλες ΔΕΚΟ δεν μπορούν να πληρωθούν οι μισθοί του προσωπικού, διότι είναι τεράστιοι. Οι εργαζόμενοι στις 11 ελλειμματικές ΔΕΚΟ έχουν ετήσιο εισόδημα ύψους 40.772 ευρώ, ενώ ο μέσος όρος ετήσιας αμοιβής στις ιδιωτικές επιχειρήσεις αγγίζει μόνον τα 19.147 ευρώ.»

Ο Γκερτ Χέλερ εξηγεί ότι δεν υπήρξαν μισθολογικές αυξήσεις, αλλά δεκάδες πριμ και επιδόματα που ορισμένες φορές διπλασίαζαν το βασικό μισθό των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ. Καταγράφει μάλιστα το παράδειγμα υπαλλήλου του ΗΣΑΠ, του οποίου ο βασικός μισθός 3.908,81 ευρώ έφθανε με τα πριμ και τα επιδόματα τα 8.675,30. Επίσης αναφέρεται και στα είδη των επιδομάτων όπως π.χ. επίδομα για τη χρήση φωτοτυπικού μηχανήματος, επίδομα απομάκρυνσης από τον τόπο υπηρεσίας κλπ. Και ο αρθρογράφος καταλήγει: «Τώρα η κυβέρνηση πρέπει να κάνει δραστικές περικοπές. Έτσι ελέγχονται όλα: επιδόματα, πριμ, υπερωρίες και ωράριο εργασίας. Για να εξοφλήσουν τα χρέη τους οι ΔΕΚΟ πρέπει να αποχωριστούν ό,τι ακίνητα έχουν. Τους επόμενους μήνες οι μάνατζερ των ΔΕΚΟ πρέπει να καταθέσουν αναλυτικές εκθέσεις και σχέδιο προϋπολογισμού για το 2011 και το 2012.»

Η Γαλλία στη δίνη των κινητοποιήσεων

Στις μαζικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία αναφέρονται σήμερα όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες.

Η γαλλική Liberation: «Η αδικία κάνει τους νεαρούς μαθητές να είναι στο δρόμο. Ένα αίσθημα που ενισχύθηκε από την κοινωνική και οικονομική πολιτική του προέδρου Νικολά Σαρκοζί, αλλά και από την απογοήτευση πως η οικονομική κρίση δεν έγινε μάθημα και δεν θα αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.»

Η ιταλική La Repubblica: «Οι διαμαρτυρίες των Γάλλων στρέφονται φαινομενικά κατά του προέδρου Νικολά Σαρκοζί και κατά της μεταρρύθμισης στο συνταξιοδοτικό. Τα κίνητρα όμως των διαδηλωτών είναι βαθύτερα και πέραν από την επικαιρότητα. Οι μαζικές κινητοποιήσεις κατά του συνταξιοδοτικού είναι συμβολικές, η ουσία δηλώνει κάτι άλλο: οι Γάλλοι προστατεύουν τις θεμελιώδεις κατακτήσεις τους. Διότι ναι μεν οι μεταρρυθμίσεις τους επιφυλάσσουν χειρότερες μέρες, αλλά εκείνο που τους κάνει να αντιδρούν είναι ότι αυτές οι μεταρρυθμίσεις πληγώνουν κυρίως την ιδέα της προόδου, την ιδέα στην οποία θεμελιώθηκε η γαλλική δημοκρατία.»

Η γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Ο φόβος των αλλαγών προς το χειρότερο είναι που κινητοποιεί τους Γάλλους. Διότι οι Γάλλοι απέσπασαν περισσότερα δικαιώματα, προνόμια και προστασία από το κράτος τους μόνον με τη διαδικασία της ανταρσίας. Έτσι κινδυνεύουν να χάσουν περισσότερα από άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.

Αυτή η ιδιομορφία κάνει τη Γαλλία συντηρητική, γι’ αυτό όποιος θελήσει να αγγίξει αυτά τα κεκτημένα, όπως τολμά ο Σαρκοζί, ριψοκινδυνεύει μια ανταρσία.»

Βρετανία: το πείραμα των περικοπών

Οι μοναδικές στην ιστορία της Βρετανίας περικοπές-μαμούθ κυριαρχούν σήμερα στο βρετανικό τύπο. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο των Financial Times: «Ουδείς γνωρίζει εάν θα λειτουργήσει το πείραμα των περικοπών. Το μόνο αισιόδοξο αυτή τη στιγμή είναι ότι οι 490.000 θέσεις εργασίας που θα χαθούν στον δημόσιο τομέα αντιστοιχούν μόνον στο 8% όλων των θέσεων εργασίας στο δημόσιο.

Ταυτόχρονα αναμένονται όμως πολλές αρνητικές επιπτώσεις από τις περικοπές, διότι όταν η κυβέρνηση μειώνει τις δαπάνες της μειώνονται ταυτόχρονα και οι αποδόσεις των εσόδων, γεγονός που οδηγεί ασφαλώς σε μεγαλύτερα ελλείμματα. Τελικά θα ήταν φρόνιμο να διασφαλιστεί μεγαλύτερη εμπιστοσύνη προς την οικονομία, παρά να ζητηθεί περισσότερη υπομονή από τους επενδυτές κρατικών βρετανικών ομολόγων.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου