Η ψηφοφορία στη γερμανική βουλή για το ευρωσύνταγμα: επιφυλάξεις και φόβοι
12 Μαΐου 2005Η χθεσινή απεργία στην Ελλάδα αναφέρεται μόνον ειδησεογραφικά σε όλες τις μεγάλες γερμανικές εφημερίδες και υπογραμμίζεται κυρίως το συγκοινωνιακό χάος στην Αθήνα και στο λιμάνι του Πειραιά, όπου διεκόπη η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία.
Το κυρίαρχο θέμα στο γερμανικό τύπο είναι η ψηφοφορία στη γερμανική βουλή για το ευρωσύνταγμα.
Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τα προβληματικά σημεία σήμερα πρέπει να ψηφισθεί το ευρωσύνταγμα στη βουλή. Κι αυτό όχι μόνον για λόγους που αφορούν την ιστορία του 20ου αιώνα, αλλά και γιατί η έγκρισή του είναι μια πρόκληση για την διαδικασία διεύρυνσης και εμβάθυνσης, οι οποίες ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί. Είναι αλήθεια, ότι όλα είναι δυσκίνητα, δυσεπίλυτα και χρονοβόρα, και αν συνεχισθεί η σημερινή διαδικασία διεύρυνσης αργά ή γρήγορα η ΕΕ θα καταλήξει σε αδιέξοδο. Είναι η αλήθεια πως η ΕΕ δεν βρήκε το μελλοντικό της προφίλ, το προφίλ του 21ου αιώνα.»
Süddeutsche Zeitung: «Η ψηφοφορία του ευρωσυντάγματος είναι η ώρα της αλήθειας: επιβεβαιώνει ποιος και κατά πόσον είναι διατεθειμένος να διακινδυνεύσει την πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.»
Die Welt: «Οι κερδισμένοι αυτής της ψηφοφορίας και γενικά όλων των διαδικασιών στην ΕΕ είναι οι ειδήμονες που στρογγυλοκάθονται παντού και συμβουλεύουν τους πάντες: τη γραφειοκρατία, την εκτελεστική εξουσία, την οικονομία, τη δικαιοσύνη. Χαμένοι είναι οι βουλευτές και οι πολίτες γιατί σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι μεν πρώτοι έχουν ακρωτηριασμένη συμμετοχή, οι δε δεύτεροι δεν συμμετέχουν καθόλου.»
Die Zeit «ανεξάρτητα από την ψήφιση του ευρωσυντάγματος δικαιούται ο καθένας μας να διατηρεί τις επιφυλάξεις και τους φόβους του, διότι η ΕΕ δίνει την εντύπωση μιας υπερκρατικής, κατακερματισμένης και οικονομίστικης ένωσης. Πρόκειται δηλαδή για ένα εκρηκτικό δυναμικό που καταναλίσκεται σε μια αδιέξοδη ‘ευρω-ρητορική’, η οποία από τον πόλεμο κατά του Ιράκ και τη σύγκρουση με τον Μπους οξύνθηκε χωρίς να καταλήξει κάπου, χωρίς ουσιαστικά να αλλάξει ή διαμορφώσει κάτι. Μπορεί ασφαλώς όλα να ξεκινούν από την ανάγκη να διαχωρίσουμε ως Ευρώπη τη θέση μας από τις ΗΠΑ. Μάλιστα ορισμένοι υποστηρίζουν ότι μέσω αυτής της διένεξης η Ευρώπη απέκτησε μια νέα δυναμική. Το ζήτημα όμως είναι μήπως όλα αυτά είναι διανοουμενίστικοι βαυκαλισμοί;»
Η συνεχιζόμενη βία στο Ιράκ και το κόστος της στρατιωτικής κατοχής για τις ΗΠΑ σχολιάζεται σήμερα επίσης στις γερμανικές εφημερίδες.
Tageszeitung: «Από τα 82 δις που ενέκρινε το αμερικανικό Κογκρέσο την Τρίτη για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις η μερίδα του λέοντος θα απορροφηθεί ξανά για τη συντήρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ και για επιδόματα σε οικογένειες Αμερικανών στρατιωτών που χάθηκαν στις συγκρούσεις. Οι ελπίδες που τεχνηέντως καλλιεργήθηκαν για δήθεν εξομάλυνση της κατάστασης μετά τις εκλογές απεδείχθησαν ήδη φρούδες. Τα θύματα αυξάνονται τόσο στις αμερικανικές δυνάμεις, όσο και στον άμαχο πληθυσμό του Ιράκ, εκεί πια δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα. Η κυβέρνηση Μπους αντιμετωπίζει το αδιέξοδο με περισσότερα δολάρια, εισπράττει όμως συνεχώς περισσότερους νεκρούς, αυξανόμενη βία στο Ιράκ και δυσαρέσκεια στις ΗΠΑ.»
Die Welt: «Ο Μπους επιδιώκει τη νίκη, αλλά και την χρειάζεται κατ’ επειγόντως. Αλλιώς θάβεται το όραμά του για μια ‘νέα Εγγύς Ανατολή’ και ασφαλώς μαζί του και η τελευταία ευκαιρία να περάσει στην ιστορία ως ένας από τους σημαντικότερους πρόεδρους των ΗΠΑ. Γνωρίζει ωστόσο ότι για κάτι τέτοιο χρειάζεται αντοχή, υπομονή και επιμονή, αλλά και μεγάλες θυσίες από τους Αμερικανούς.»