Θρησκοληψία και αμερικανολατρεία στο διευρυμένο ευρωκοινοβούλιο
7 Μαΐου 2004Αυτή την εβδομάδα συνεδρίασε στο Στρασβούργο το ευρωκοινοβούλιο υπό τη διευρυμένη του μορφή με τους ευρωβουλευτές και των 10 νέων κρατών-μελών, συνολικά δηλαδή 788. Η ολομέλεια ξεκίνησε σε εορταστική ατμόσφαιρα για τη διεύρυνση και ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Πατ Κοξ χαιρέτισε τους 162 νέους βουλευτές:
«Αυτή εδώ είναι μια στιγμή αναγέννησης και πραγματικής ελπίδας. Καλωσορίσατε στο Στρασβούργο. Καλωσορίσατε σπίτι σας.»
Στη συνέχεια άνοιξαν οι σαμπάνιες. Και το πρωί της Τρίτης ξεκίνησε η συζήτηση επί της ουσίας, για τί άλλο, για το μέλλον της Ευρώπης, οπότε ακούστηκαν πράγματα που έκαναν αρκετούς ευρωβουλευτές των παλιών κρατών-μελών να τους πιάσει το στομάχι τους. Και να σκεφτούν μήπως αυτή η διεύρυνση ήταν πολύ πρόωρη. Να τί μας είπε ο Αυστριακός πράσινος ευρωβουλευτής Γιοχάνες Φόγκενχούμπερ για το ιδεολογικό στιλ των νέων μελών:
«Ξεκάθαρα εθνικιστικοί τόνοι. Υπήρξαν μαζικές αγορεύσεις υπέρ μιας Ευρώπης των κυβερνήσεων και κατά του ευρωπαϊκού συντάγματος και της εμβάθυνσης. Για την οικονομική πολιτική κηρύσσουν έναν άκριτο αμερικανισμό. Πολλοί έχουν μάλιστα και ένα ιεραποστολικό ζήλο. Ο θεός είχε να συζητηθεί σε τόση έκταση εδώ και εννέα χρόνια.»
Χαρακτηριστική για το αίτημα των καινούργιων να περιληφθεί οπωσδήποτε μια αναφορά στον θεό στο ευρωπαϊκό σύνταγμα ήταν η εμφάνιση του Ούγγρου συντηρητικού Γιόζεφ Στσάγιερ, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα:
«Η Ενωση μπορεί να στηριχθεί μόνο στη βάση της εθνικής ταυτότητας. Η αναφορά στον χριστιανισμό θα σήμαινε αναγνώριση των πηγών της ελευθερίας που απολαμβάνουμε σήμερα. Χωρίς τον χριστιανισμό θα διαθέταμε εγκέφαλο, αλλά όχι ψυχή. Ο χριστιανισμός μας συνδέει εν αγάπη, όπως ακριβώς περιγράφεται στον ύμνο στη χαρά του Μπετόβεν.»
Ανάλογες νότες ακούστηκαν και από τους Πολωνούς ευρωβουλευτές που είναι το ένα τρίτο των νέων μελών του ευρωκοινοβουλίου. Πολλή θεολογία λοιπόν στη διευρυμένη Ευρώπη, αλλά και ιστορικές συγκρίσεις που ξένισαν. Ένας απολογισμός από τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Κλάους Χενς:
«Οταν συζητούμε τον συγκεντρωτισμό και μου συγκρίνουν ευθέως την ΕΕ με την πρώην Σοβιετική Ένωση, τότε δεν μπορώ να τους το συγχωρέσω ούτε καταφεύγοντας στην ψυχολογία ούτε αποδίδοντάς το στην άγνοιά τους. Εχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή προσπάθεια αμαύρωσης της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.»
Στομαχόπονος λοιπόν η πρώτη αντίδραση των ευρωβουλετών των παλιών κρατών-μελών στη νέα πραγματικότητα. Χρόνος για πραγματική γαστρίτιδα δεν υπήρχε. Η συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου ήταν συντομότερη από ότι συνήθως. Οι ευρωβουλευτές θα γνωριστούν για τα καλά με τους νέους συναδέλφους τους μετά τις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου.
Αυτή την εβδομάδα συνεδρίασε στο Στρασβούργο το ευρωκοινοβούλιο υπό τη διευρυμένη του μορφή με τους ευρωβουλευτές και των 10 νέων κρατών-μελών, συνολικά δηλαδή 788. Η ολομέλεια ξεκίνησε σε εορταστική ατμόσφαιρα για τη διεύρυνση και ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Πατ Κοξ χαιρέτισε τους 162 νέους βουλευτές:
«Αυτή εδώ είναι μια στιγμή αναγέννησης και πραγματικής ελπίδας. Καλωσορίσατε στο Στρασβούργο. Καλωσορίσατε σπίτι σας.»
Στη συνέχεια άνοιξαν οι σαμπάνιες. Και το πρωί της Τρίτης ξεκίνησε η συζήτηση επί της ουσίας, για τί άλλο, για το μέλλον της Ευρώπης, οπότε ακούστηκαν πράγματα που έκαναν αρκετούς ευρωβουλευτές των παλιών κρατών-μελών να τους πιάσει το στομάχι τους. Και να σκεφτούν μήπως αυτή η διεύρυνση ήταν πολύ πρόωρη. Να τί μας είπε ο Αυστριακός πράσινος ευρωβουλευτής Γιοχάνες Φόγκενχούμπερ για το ιδεολογικό στιλ των νέων μελών:
«Ξεκάθαρα εθνικιστικοί τόνοι. Υπήρξαν μαζικές αγορεύσεις υπέρ μιας Ευρώπης των κυβερνήσεων και κατά του ευρωπαϊκού συντάγματος και της εμβάθυνσης. Για την οικονομική πολιτική κηρύσσουν έναν άκριτο αμερικανισμό. Πολλοί έχουν μάλιστα και ένα ιεραποστολικό ζήλο. Ο θεός είχε να συζητηθεί σε τόση έκταση εδώ και εννέα χρόνια.»
Χαρακτηριστική για το αίτημα των καινούργιων να περιληφθεί οπωσδήποτε μια αναφορά στον θεό στο ευρωπαϊκό σύνταγμα ήταν η εμφάνιση του Ούγγρου συντηρητικού Γιόζεφ Στσάγιερ, από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα:
«Η Ενωση μπορεί να στηριχθεί μόνο στη βάση της εθνικής ταυτότητας. Η αναφορά στον χριστιανισμό θα σήμαινε αναγνώριση των πηγών της ελευθερίας που απολαμβάνουμε σήμερα. Χωρίς τον χριστιανισμό θα διαθέταμε εγκέφαλο, αλλά όχι ψυχή. Ο χριστιανισμός μας συνδέει εν αγάπη, όπως ακριβώς περιγράφεται στον ύμνο στη χαρά του Μπετόβεν.»
Ανάλογες νότες ακούστηκαν και από τους Πολωνούς ευρωβουλευτές που είναι το ένα τρίτο των νέων μελών του ευρωκοινοβουλίου. Πολλή θεολογία λοιπόν στη διευρυμένη Ευρώπη, αλλά και ιστορικές συγκρίσεις που ξένισαν. Ένας απολογισμός από τον Γερμανό σοσιαλδημοκράτη Κλάους Χενς:
«Οταν συζητούμε τον συγκεντρωτισμό και μου συγκρίνουν ευθέως την ΕΕ με την πρώην Σοβιετική Ένωση, τότε δεν μπορώ να τους το συγχωρέσω ούτε καταφεύγοντας στην ψυχολογία ούτε αποδίδοντάς το στην άγνοιά τους. Εχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή προσπάθεια αμαύρωσης της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.»
Στομαχόπονος λοιπόν η πρώτη αντίδραση των ευρωβουλετών των παλιών κρατών-μελών στη νέα πραγματικότητα. Χρόνος για πραγματική γαστρίτιδα δεν υπήρχε. Η συνεδρίαση του ευρωκοινοβουλίου ήταν συντομότερη από ότι συνήθως. Οι ευρωβουλευτές θα γνωριστούν για τα καλά με τους νέους συναδέλφους τους μετά τις ευρωεκλογές της 13ης Ιουνίου.