1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ιταλικό εκλογικό σίριαλ και ιρανικό ατομικό πρόγραμμα

14 Απριλίου 2006
https://p.dw.com/p/AvHi

«Δεν ξέρουμε εάν η εκλογή του Πρόντι σημαίνει καλή ή κακή ημέρα για την Ευρώπη» σημειώνει η Die Welt «γιατί απλούστατα δεν ξέρουμε που θα καταλήξει το εκλογικό σίριαλ. Πάντως είναι σίγουρο ότι ο κος Πρόντι διαθέτει φιλοευρωπαϊκό προφίλ και ευελπιστούμε ότι ως πρωθυπουργός θα βελτιώσει τις σχέσεις Ιταλίας ΕΕ.»

Η αυστριακή Die Presse σχολιάζει «ο Μπερλουσκόνι πρέπει να δώσει αποδεικτικά στοιχεία για όσα ισχυρίζεται. Γιατί εάν πρόκειται μόνον για μια κακόγουστη τακτική, τότε θα πρέπει πάραυτα να παραιτηθεί και να αποδεχθεί την ήττα του. Ας συμπεριφερθεί τουλάχιστον στο τέλος της πρωθυπουργικής του θητείας ως πολιτικός άνδρας.»

Η ιταλική La Repubblica υπογραμμίζει: «Δεν θα τελειώσει επιτέλους ποτέ αυτός ο ανόητος προεκλογικός αγώνας; Είναι πια ξεκάθαρο ότι ο Μπερλουσκόνι δεν είναι ικανός να αποδεχθεί την ήττα του και νοσταλγεί την σχεδόν απόλυτη εξουσία που κατείχε. Γι’ αυτό τώρα ξεκίνησε έναν αμφιλεγόμενο αγώνα κατά της ‘κομμουνιστικής απάτης’ όπως την αποκαλεί. Παραμένει τελικά πιστός στην ιστορική του αποστολή: επί 12 χρόνια κατόρθωσε να εμποδίσει την ανάπτυξη της χώρας του.»

«Ο Ελ Μπαραντέι δηλώνει ότι θα συνεχίσει τις προσπάθειες» γράφει σήμερα η Die Welt «ουδείς όμως αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σημαίνουν όλα αυτά. Ουδείς επίσης, ούτε και οι επιθεωρητές, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ότι το Ιράν όντως πέτυχε τον εμπλουτισμό ουρανίου τουλάχιστον κατά 3,5%, δηλαδή τόσο, όσο χρειάζεται για καύσιμη ύλη στα πυρηνικά εργοστάσια. Για ατομικά όπλα απαιτείται 90% εμπλουτισμός. Όμως τα μέτωπα σκληρύνονται. Μήπως η περίπτωση Ιράν μπορεί να χαρακτηριστεί ως χαμένη;»

Τέλος η αυστριακή Statdard σχολιάζει: «Ανεξάρτητα από τις συνομιλίες Μπαραντέι το ΣΑ του ΟΗΕ δεν μπορεί να συμφωνήσει σε κυρώσεις κατά της Τεχεράνης γιατί τα 5 μόνιμα μέλη του έχουν εντελώς διαφορετικά συμφέροντα. Επιπλέον οι μουσουλμανικές χώρες δεν πρόκειται να στηρίξουν κάτι τέτοιο, διότι δεν θέλουν να ξαναζήσουν ένα νέο Ιράκ, ενώ η πλειοψηφία των υπολοίπων χωρών θα στηρίξει την Τεχεράνη γιατί καμιά τους δεν θέλει να δημιουργηθεί προηγούμενο στην χρήση και εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας. Σήμερα είναι το Ιράν, αύριο μπορεί να είναι η Βραζιλία.»