1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Καθηγητής Νόϊμαν: Το ΔΝΤ έπρεπε να παρέμβει για την Ελλάδα

25 Οκτωβρίου 2010

Iκανοποίηση προκαλεί ο συμβιβασμός του G20 για το ΔΝΤ. Τι θα γίνει από δω και πέρα; Και ποιόν ρόλο έπαιξε η ελληνική κρίση για το G20; Απαντήσεις από τον καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Βόννης Μάνφρεντ Νόϊμαν.

https://p.dw.com/p/PmWt
Εικόνα: Manfred J.M. Neumann

Είναι έκπληξη, αλλά βέβαια ευχάριστη έκπληξη, επισημαίνει ο καθηγητής Μάνφρεντ Νόϊμαν. Για πολλά χρόνια οι ασιατικές χώρες έβλεπαν την οικονομική ισχύ τους να αυξάνεται, χωρίς αυτό να αντανακλάται στο Συμβούλιο Διοίκησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται με στάθμιση ψήφου. Τώρα οι Ευρωπαίοι δέχονται να μεταφέρουν το 5% του δικαιώματος ψήφου σε ασιατικές χώρες και να απαρνηθούν δύο από τις εννέα έδρες που καταλαμβάνουν (επί συνόλου 24) στο Συμβούλιο Διαχείρισης Πόρων του Ταμείου. Γιατί δέχθηκαν να υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι;

«Πρέπει να δούμε ότι η στάθμιση των ψήφων αποφασίζεται ανάλογα με τις ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία. Έχουμε χώρες, όπως η Βραζιλία, η Ινδία και κυρίως η Κίνα, που διεκδικούν μεγαλύτερη ισχύ. Δεν μπορούμε να λέμε συνέχεια όχι στο αίτημα αυτό, γιατί αν το κάναμε, τότε οι χώρες αυτές δεν θα αισθάνονται υποχρεωμένες να τηρήσουν τους κανόνες στο παγκόσμιο εμπόριο, όπως τους τηρούν σήμερα. Και βέβαια δεν θέλουμε να καταφύγουν οι χώρες αυτές στον προστατευτισμό. Άρα βρίσκω σωστή αυτήν την απόφαση», λέει ο καθηγητής Νόϊμαν.

Διδάγματα από την ελληνική κρίση;

Symbolbild nternationaler Währungsfond IWF Washington
Η παρέμβαση του ΔΝΤ για την Ελλάδα ήταν απαραίτητη, υποστηρίζει ο καθηγητής Νόϊμαν.Εικόνα: picture-alliance/dpa

Μήπως η «ελληνική κρίση» ανάγκασε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με πρώτη τη Γερμανία, να βάλουν λίγο «νερό στο κρασί τους» και να γίνουν πιο δεκτικές στα επιχειρήματα των ασιατικών χωρών; Και μήπως ο χειρισμός της ελληνικής κρίσης έχει υποβιβάσει τις ευρωπαϊκές χώρες σε «επαίτες» απέναντι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Ο καθηγητής Νόϊμαν απορρίπτει κατηγορηματικά αυτήν την ερμηνεία.

«Όχι, δεν το βλέπω έτσι σε καμία περίπτωση. Γιατί να έχουν γίνει οι Ευρωπαίοι επαίτες; Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, νομίζω, οι Αμερικανοί συμπεριφέρονται έτσι, γιατί έχουν χαμηλούς δείκτες οικονομικής ανάπτυξης, γιατί εδώ και δεκαετίες έχουν ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Γι αυτό και οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητούν αλλαγές, όχι μόνο η Βραζιλία, η Ινδία και η Κίνα».

Η παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην ελληνική κρίση ήταν απαραίτητη, εκτιμά ο καθηγητής Νόϊμαν:

«Στο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα αφήσαμε το Ταμείο να παρέμβει γιατί έχει την τεχνογνωσία, έχει τους ανθρώπους που διενεργούν τους απαραίτητους ελέγχους. Και υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος, ότι όλοι εμείς στο κλαμπ της Ευρώπης έχουμε έρθει πια πολύ κοντά, οπότε χρειαζόμαστε κάποιον που έρχεται απ΄έξω, που βλέπει τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά και λέει ανοιχτά την άποψή του. Αυτός είναι ο ρόλος του Ταμείου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το Ταμείο ασκεί επιρροή στις αποφάσεις της Ευρώπης…» υποστηρίζει ο καθηγητής Μάνφρεντ Νόϊμαν.

ΗΠΑ προς Γερμανία: Φοροαπαλλαγές για αύξηση της εγχώριας ζήτησης;

Bundeskanzlerin Angela Merkel IWF Dominique Strauss-Kahn
Η Γερμανία απορρίπτει την πρόταση για τόνωση της κατανάλωσης μέσω φοροαπαλλαγών.Εικόνα: picture-alliance/dpa

Για μία ακόμα φορά, οι παραινέσεις του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών προς τη Γερμανία για τόνωση της εσωτερικής ζήτησης δεν απέδωσαν. Οι ΗΠΑ ζητούν από τη Γερμανία, που θα έχει φέτος υψηλούς δείκτες ανάπτυξης, να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση μέσω φοροαπαλλαγών, ώστε να συμβάλει και στην οικονομική ανάκαμψη των άλλων χωρών της βιομηχανικής Δύσης. Ο καθηγητής Νόϊμανα απορρίπτει την πρόταση και εκτιμά ότι θα οδηγούσε σε πολιτικές προστατευτισμού, γιατί, όπως υποστηρίζει, «δεν μπορείς να λες σε μία χώρα: θέλουμε να αγοράζετε τα δικά μας προϊόντα, αλλά όχι και να μας δίνετε τα δικά σας…»

«Η πρόταση αυτή είναι ανόητη. Κατ΄αρχάς τα προϊόντα μας αγοράζονται σε όλον τον κόσμο γιατί, πολύ απλά, είναι καλής ποιότητας και αξίζουν τα χρήματά τους. Τώρα, αν θα έπρεπε να αυξήσουμε κι εμείς την κατανάλωση για να αγοράσουμε πιο πολλά εισαγόμενα προϊόντα, εντάξει, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις γι αυτό το θέμα. Αλλά αυτό που σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή,, είναι να μειώσουμε τους φόρους. Εδώ προσπαθούμε να μειώσουμε τα ελλείμματα, ψηφίσαμε την ανάσχεση χρέους μέχρι το 2016 σε ομοσπονδιακό επίπεδο και έχουμε μπει σε μία διαδικασία προσαρμογής. Δεν μπορούμε λοιπόν να επιτρέψουμε στο κράτος να κάνει καινούρια χρέη, μειώνοντας τους φόρους…»

Raith, Anne/Γιάννης Παπαδημητρίου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου