"Καθόλου ρεαλιστική η αποχώρηση των Αμερικανών"

Ο ιρακινός στρατός, παρά τα πέντε χρόνια στρατιωτικής εμπειρίας και την συμπαράσταση των συμμαχικών δυνάμεων απογοήτευσε πλήρως στις επιχειρήσεις του προηγούμενου μήνα» υπογραμμίζει σήμερα η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph με αφορμή την έκθεση του ανώτατου διοικητή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ Ντέιβιντ Πετρέους: «για τον απλό πολίτη του Ιράκ η καθημερινότητα εξακολουθεί να είναι φρικτή: η τροφοδότηση με ηλεκτρικό ρεύμα χειροτέρευσε, και όπως ανακοίνωσε ο Ερυθρός Σταυρός, εκατομμύρια Ιρακινοί δεν έχουν ακόμη πρόσβαση σε πόσιμο νερό, δεν διαθέτουν αποχετευτικό σύστημα, αλλά ούτε και δομές υγειονομικής περίθαλψης. Υπ’ αυτές τις συνθήκες η άμεση αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων δεν είναι καθόλου ρεαλιστική.»

30% των Ιταλών δεν επιθυμεί να ψηφίσει

«Η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ιταλία είναι απελπιστική» παρατηρεί η αυστριακή εφημερίδα Der Standard εν όψει των εκλογών της Κυριακής: «στις δημοσκοπήσεις το 30% των Ιταλών δηλώνει ότι αυτή τη φορά δεν θα προσέλθει στις κάλπες, αρνείται να ψηφίσει. Άλλοι πάλι, υψηλό ποσοστό και εδώ, θα ήθελαν να ψηφίσουν, αλλά τέσσερις μέρες πριν από τις εκλογές δεν έχουν καταλήξει ποιόν πρέπει να ψηφίσουν. Όπως φαίνεται στην Ιταλία αποξενώθηκαν από τους ψηφοφόρους όλα τα κόμματα, όχι μόνον η Αριστερά.»

"Υψηλό το τίμημα του εκσυγχρονισμού του Θιβέτ"

Οι διαμαρτυρίες κατά της Κίνας στις λαμπαδηδρομίες με την ολυμπιακή φλόγα είναι και σήμερα πρωτοσέλιδο στον ευρωπαϊκό τύπο.

Παραθέτουμε απόσπασμα της ανάλυσης του Ίαν Μπουρούμου από το Bard College της Νέας Υόρκης στην γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Οι Κινέζοι είναι για πολλά υπεύθυνοι στο Θιβέτ, όχι όμως και για καταπίεση νέο-αποικιακού τύπου.

Λησμονούμε συχνά ότι στα μέσα του 20ου αιώνα πολλοί Θιβετιανοί, ένθερμοι οπαδοί του εκσυγχρονισμού της χώρας τους, αντιμετώπισαν ως συμμάχους τους τους Κινέζους κομμουνιστές στον αγώνα τους κατά της κυριαρχίας των μοναχών και των τσιφλικάδων που διατηρούσαν και δουλαπάροικους. Ο νεαρός τότε Δαλάι Λάμα εντυπωσιάστηκε από τις κινεζικές μεταρρυθμίσεις και έγραφε υμνητικά ποιήματα για τον Μάτο Τσε Ντουγκ.»

«Η Κίνα δεν εκμεταλλεύεται λοιπόν το Θιβέτ, τουναντίον, αλλά απαιτεί υψηλό τίμημα για τον εκσυγχρονισμό του και την άνοδο του βιοτικού του επιπέδου: να παραιτηθούν οι Θιβετιανοί από την κουλτούρα τους.»

«Όσο το Θιβέτ συνιστά τμήμα της Κίνας είναι σχεδόν αδιανόητο να επιβιώσει η σαφώς ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητά του, διότι οι δυνάμεις με τις οποίες πρέπει να αναμετρηθεί είναι ακαταμάχητες, υπάρχουν λίγοι Θιβετιανοί και πάρα πολλοί Κινέζοι.»

«Η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική ωστόσο στο εξωτερικό, επειδή η πολιτισμική ταυτότητα στη διασπορά καλλιεργείται με ευλάβεια και φανατισμό σε όλες τις κουλτούρες και τις μειονότητες.

Ποιος μπορεί λοιπόν να ισχυριστεί ότι ο διακαής πόθος των Θιβετιανών του εξωτερικού για επιστροφή και ανεξαρτησία δεν θα γίνει κάποτε πραγματικότητα;

Οι εβραίοι κατόρθωσαν σχεδόν 2000 χρόνια να διατηρήσουν το όραμα της επιστροφής. Και την υλοποίησαν.»