Και πάλι για την Ελλάδα

Πόση εντύπωση, πόση αγαλλίαση ή πόσο μένος αντίστοιχα προκάλεσαν την εβδομάδα που πέρασε οι ελληνικές παρεμβάσεις του Γερμανού νομπελίστα Γκύντερ Γκρας και της διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ. Κι ας εκδηλώθηκαν και οι δύο όχι στα κλασικά παλκοσένικα της δημόσιας συζήτησης, αλλά σε παράπλευρες σκηνές. Η εμπύρετη υπόμνηση της ελληνικής κληρονομιάς της Ευρώπης έγινε από τον Γκρας με ένα ποίημα. Η διαβάθμιση του ελληνικού προβλήματος πολύ κάτω από τις ανάγκες των φτωχών παιδιών της Αφρικής έγινε από τη Λαγκάρντ σε μια συνέντευξη που σκοπό είχε να αναδείξει περισσότερο τη γυναίκα και λιγότερο την επιφανή οικονομολόγο. Αλλά και οι δύο παρεμβάσεις εξακολουθούν να συδαυλίζουν τη διεθνή σχολιογραφία.

Αλαζονεία και οικτιρμοί

Επιλέγουμε το κύριο, πρωτοσέλιδο άρθρο στην εβδομαδιαία εφημερίδα του Αμβούργου Die Zeit. Ο επικεφαλής του λογοτεχνικού ένθετου της εφημερίδας Ulrich Greiner ξιφουλκεί με ζήλο υπέρ του Γκρας, υπέρ της στήριξης της σημερινής Ελλάδας για χάρη της αρχαίας. Ίσως και ένα μόνο απόσπασμα αρκεί: «Πού οφείλεται άραγε η βορειοευρωπαϊκή αλαζονεία απέναντι στον διεφθαρμένο, υποτίθεται, Νότο; Για διακοπές της τελευταίας στιγμής για μπάνια ή για μια καλοοργανωμένη εκπαιδευτική εκδρομή το Παλέρμο και η Κρήτη είναι για μας ό,τι πρέπει. Λευκώματα για το Αιγαίο και για την Ακρόπολη και για ό,τι τέλος πάντων ποθεί η ψυχή αυτού που έχει κλασσική παιδεία, στολίζουν τα σαλόνια μας. Όταν όμως αυτοί εκεί κάτω δεν τηρούν σωστά το κτηματολόγιό τους ή οδηγούν με φθαρμένα λάστιχα, τότε δεν ταιριάζουν πια σε μας τους κολλαριστούς, τους προτεσταντικά χαλυβδωμένους Βορειοευρωπαίους. Όταν δε πρόκειται και για το ίδιο μας το πορτοφόλι, τότε τελειώνουν τα ψέματα και η κυρία Λαγκάρντ μπορεί να παίζει ελεύθερα τον κάπελα και να αρπάζει από το γιακά τον μπατίρη πελάτη που δεν έχει να πληρώσει.» Αυτά ο Ulrich Greiner που στο άρθρο του οικτίρει τη σημερινή Ευρώπη, μια Ευρώπη παραδομένη αμαχητί στις υποδείξεις και τις απαιτήσεις χρηματιστών και οικονομολόγων, μια Ευρώπη που μαλώνει για το μέγεθος των γλόμπων, αλλά δεν της καίγεται καρφί αν είναι να εξοστρακιστεί η Αθήνα ή η Ρώμη.

Τηρουμένων των αναλογιών

Εμείς αναφερθήκαμε σήμερα σε αυτό το άρθρο, σίγουρα για να υποδείξουμε ότι στη Δυτική Ευρώπη υπάρχουν ακόμα υπολείμματα της παλιάς, μορφωμένης, ενσυνείδητης αστικής τάξης που εξανίστανται, που ανθίστανται στην απολυτοποίηση του οικονομικού παράγοντα, στη συρρίκνωση της Ευρώπης σε διαγράμματα ελλειμμάτων και πλεονασμάτων αποκλειστικά και μόνο.

Ωστόσο μας εκπλήσσει κιόλας κάπως αυτή η αμείλικτη κριτική της δυτικοευρωπαϊκής νοοτροπίας και η ταυτόχρονη αναφανδόν υπεράσπιση των νότιων χωρών που δεν ευδαιμονούν δημοσιονομικά. Θα μπορούσαμε αντίστροφα να φανταστούμε μία ωραία πρωία τα ΝΕΑ με ένα πρωτοσέλιδο άρθρο της Μικέλας Χαρτουλάρη ή την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με ένα πηχυαίο σχόλιο της Όλγας Σελλά, και στο οποίο οι ομόλογες του Greiner να στηλιτεύουν τηρουμένων των αναλογιών ελαττώματα της νεοελληνικής νοοτροπίας και να υπερασπίζονται ταυτόχρονα τις όποιες βορειοευρωπαϊκές αρετές και αξίες;

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου