Καφές και κουβέντα με τον εχθρό
1 Φεβρουαρίου 2013
Εδώ και πενήντα χρόνια η Διάσκεψη για την Ασφάλεια στο Μόναχο είναι μια συνάντηση που κανείς από όσους παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για τις τύχες αυτού του κόσμου δεν χάνει. Στα πενήντα αυτά χρόνια έγιναν πάρα πολλά. Από τον Ψυχρό Πόλεμο περάσαμε στην πτώση του Τείχους του Βερολίνου και στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Με τον καιρό οι εξελίξεις στην Ασία έμπαιναν όλο και περισσότερο στο επίκεντρο των συζητήσεων στο Μόναχο. Σήμερα στην 49η Διάσκεψη για την Ασφάλεια δεν αντικατοπτρίζονται παρά τα προβλήματα ενός παγκοσμιοποιημένου πλέον κόσμου.
Στην 49η Διάσκεψη, η οποία διαρκεί μέχρι τις 3 Φεβρουαρίου, εκτός από τις αναδυόμενες οικονομίες όπως την Ινδία, τη Βραζιλία και την Κίνα, παίρνουν μέρος και εκπρόσωποι πολλών αφρικανικών χωρών. Στην τριήμερη Διάσκεψη έχουν δηλωθεί συνολικά 90 αντιπροσωπείες, 20 περισσότερες από ότι τον περασμένο χρόνο. Από ελληνικής πλευράς θα παραστεί ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος. Στις εργασίες δεν παίρνουν όμως μέρος μόνο πολιτικοί αλλά και οικονομικοί παράγοντες καθώς και εκπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Τζο Μπάιντεν, ο πιο επιφανής προσκεκλημένος
Σύμφωνα με τον Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, Πρόεδρο της Διάσκεψης, η συνάντηση αυτή αποτελεί το βαρόμετρο όχι μόνο για τις αλλαγές στον τομέα της άμυνας, αλλά ακόμα και του περιβάλλοντος και της εγκληματικότητας στο ίντερνετ.
Ο πιο επιφανής από τους προσκεκλημένους θα είναι ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος είχε συμμετάσχει στις εργασίες και το 2009 μιλώντας για τις σχέσεις με τη Ρωσία. Για πρώτη φορά φέτος θα συμμετάσχει ο Βραζιλιάνος υπουργός Εξωτερικών και η Γενική Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Στο επίκεντρο των εργασιών βρίσκεται η κατάσταση στο Μαλί και στη Συρία καθώς και οι σχέσεις με το Ιράν.
Η Διάσκεψη έχει όμως και τους επικριτές της. Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες ισχυρίζονται ότι η Διάσκεψη αυτή δεν είναι ένα φόρουμ το οποίο νομιμοποιείται να πάρει οποιεσδήποτε αποφάσεις. Στο επιχείρημα αυτό ο καθηγητής Τζέιμς Ντέιβις, από το Πανεπιστήμιο St.Gallen αντιτείνει πως η Διάσκεψη προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία στους επιστήμονες να έρθουν σε επαφή με όλους αυτούς τους ανθρώπους και τους φορείς που λαμβάνουν σημαντικές αποφάσεις.
Και σε τελικά ανάλυση που αλλού θα έβλεπε κανείς έναν Αμερικανό Γερουσιαστή να πίνει καφέ με ένα μέλος της ιρανικής κυβέρνησης;
Michael Knigge / Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ.σύνταξης: Στέφανος Γωργακόπουλος