Κριστίν Λαγκάρντ – η πρώτη γυναίκα υποψήφια για το ΔΝΤ

Η κ. Λαγκάρντ δεν είναι άγνωστη στη διεθνή πολιτική σκηνή, αλλά ούτε και στον χρηματοπιστωτικό κόσμο. Είναι η πρώτη γυναίκα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η πρώτη γυναίκα συντονίστρια της συνόδου των G8 και τώρα ενδέχεται να αναδειχθεί και στην πρώτη γυναίκα επικεφαλής του ΔΝΤ.

Οι πιθανότητες εκλογής της στο διεθνές αυτό πόστο δεν είναι κακές, διότι η υποστήριξη που απολαμβάνει η υποψηφιότητά της είναι μεγάλη. Εφ’ όσον δεν την στηρίζει μόνον ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, αλλά και ο ΟΟΣΑ, η Βρετανία, η Ιταλία, η Ιρλανδία και η Ολλανδία, ενώ η Γερμανία εμμέσως πλην σαφώς έχει στείλει μήνυμα στήριξης (π.χ. δηλώσεις Σόιμπλε).

Σύμφωνα με γαλλικές πηγές φαίνεται μάλιστα να την στηρίζει και η Κίνα, αν και επισήμως οι Κινέζοι αρνούνται να πάρουν προς το παρόν θέση. Εξάλλου και οι ΗΠΑ λένε ναι στην εκλογή ενός Ευρωπαίου επικεφαλής. Ευρωπαίοι και Αμερικανοί διαθέτουν πάνω από το μισό των ψήφων στο ΔΝΤ, επομένως μπορούν να αποφασίσουν για την ηγεσία του διεθνούς οργανισμού.

Η Κριστίν Λαγκάρντ δεν είναι άγνωστη στους Αμερικανούς, αντίθετα εκτιμάται σαν ιδανική Ευρωπαία υποψήφια, διότι έχει ισχυρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ.

Έκανε την πρακτική της στο επιτελείο του Γουίλιαμ Κόεν, Ρεπουμπλικανού βουλευτή και κατόπιν υπουργού Άμυνας της κυβέρνησης Μπιλ Κλίντον, υπήρξε νομικός σύμβουλος της αμερικανικής εταιρείας Baker & McKenzie στο Παρίσι και αργότερα διευθύνουσα σύμβουλος στα κεντρικά της εταιρείας στο Σικάγο.

Το 2005 επέστρεψε τελικά στο Παρίσι και επανήλθε στην ενεργό πολιτική.

Λίγο αργότερα η Λαγκάρντ αιφνιδίασε τη γαλλική κοινή γνώμη ανακοινώνοντας ένα αυστηρό πρόγραμμα περικοπών, κάτι ασύλληπτο για τους Γάλλους πολίτες που είχαν συνηθίσει στο κοινωνικό κράτος και την κρατική προστατευτική παρέμβαση υπέρ του πολίτη. Παρά τις αρχικές αμφιβολίες των Γάλλων για την οικονομική πολιτική της υπουργού, η Λαγκάρντ κέρδισε την εμπιστοσύνη τους για τον άμεσο και σαφή τρόπο που εξέφραζε τις όποιες θέσεις ή τις αντιρρήσεις της.

Το έργο, με το οποίο η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών κέρδισε την αναγνώριση των συμπολιτών της, ήταν η συμβολή της στον μηχανισμό στήριξης του ευρώ με το πακέτο των 750 δισεκατομμυρίων και στον έλεγχο των Hedge Funds.

Για αυτή της τη συμβολή οι βρετανικοί Financial Times την τίμησαν με τον τίτλο της «Υπουργού Οικονομικών του 2009».

Η Κριστίν Λαγκάρντ είναι η ιδανική διάδοχος του Ντομινίκ Στρος-Καν, διότι έχει τις ίδιες περίπου απόψεις με εκείνον: υπέρ της ελεύθερης αγοράς, υπέρ της παγκοσμιοποίησης, αλλά με σαφείς κανόνες. Παράλληλα συμμερίζεται την άποψη, όπως και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ότι το ΔΝΤ πρέπει να λειτουργήσει ως ένα είδος «παγκόσμιας οικονομικής κυβέρνησης».

Όλα συνηγορούν λοιπόν υπέρ της υποψηφιότητας της Λαγκάρντ, εκτός από μια μικρή και για πολύ καιρό ξεχασμένη λεπτομέρεια: το 2007 η Γαλλίδα υπουργός είχε αποφασίσει την λύση της μακροχρόνιας δικαστικής διαμάχης του Γάλλου επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί με την τότε κρατική Credit Lyonnais μέσω διαιτησίας και όχι μέσω της δικαστικής οδού με συνέπεια ο Γάλλος επιχειρηματίας να αποζημιωθεί με το ποσόν των 285 εκατ. ευρώ από την κρατική τράπεζα.

Στις 10 Ιουνίου θα αποφανθεί γαλλικό δικαστήριο κατά πόσον η Γαλλίδα υπουργός Οικονομικών εμπλέκεται σε σκάνδαλο «ευνοϊκής μεταχείρισης». Ακόμη όμως και η γαλλική αντιπολίτευση υπογραμμίζει ότι η Κριστίν Λαγκάρντ έλαβε την απόφαση αυτή κατ’ εντολήν του Γάλλου προέδρου Σαρκοζί.

Τελικά ενδέχεται όμως η απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου να παίξει καθοριστικό ρόλο στην εκλογή της στο πόστο του επικεφαλής του ΔΝΤ.