Κρόιτσμπεργκ: από φτωχογειτονιά μοδάτη συνοικία

10 η ώρα το πρωί στο Κρόιτσμπεργκ. Ο Ντιρκ Κέγκλερ μεταφέρει κάρβουνα με το φορτηγάκι του και περιμένει τους συναδέλφους του. Έχουν αργήσει και έχουν ακόμα πολλά να κάνουν. Αυτή την εποχή σκοτεινιάζει νωρίς, κάνει κρύο και ο κόσμος θέλει να ζεσταθεί. Ο Ντιρκ μπορεί ακόμα και πουλάει τα κάρβουνά του και είναι πολλοί αυτοί που τα αγοράζουν στο Κρόιτσμπεργκ.

Τι θα γίνει όμως σε λίγα χρόνια δεν το ξέρει ακόμα ο Ντιρκ, όταν τα περισσότερα σπίτια, στην άλλοτε φτωχογειτονιά, αναπαλαιωθούν και αποκτήσουν σύγχρονη κεντρική θέρμανση: «Ναι όταν θα αναπαλαιωθούν ολόκληρες πολυκατοικίες, τότε θα χαθούν πολλοί πελάτες. Παλιά πουλούσαμε κάρβουνα μόνο στο Κρόιτσμπεργκ. Τώρα μετά την πτώση του Τείχους πουλάμε σε όλο το Βερολίνο και στα περίχωρα».

Από τον Αύγουστο μέχρι τον Φεβρουάριο ο Ντιρκ Κέγκλερ εργάζεται δώδεκα ολόκληρες ώρες. Ο σαραντάχρονος γεμίζει τσουβάλια με κάρβουνα, τα μεταφέρει στο φορτηγό και τα πηγαίνει στους πελάτες. Οι καιροί όμως έχουν δυσκολέψει. Όσα κερδίζει αυτό το διάστημα δεν φθάνουν πια για ολόκληρο το χρόνο. Το καλοκαίρι ο Ντιρκ κάνει μεταφορές ή κανένα μεροκάματο στην οικοδομή. Παρόλα αυτά το να πουλάει κάρβουνα ανήκει στην παράδοση της οικογένειας του, την οποία δεν σκέφτεται όμως να εγκαταλείψει: «Ο προπάππους μου άνοιξε το μαγαζί και μετά το είχε ο παππούς μου. Μετά το πήρε ο πατέρας μου, όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου».

Οικογενειακή επιχείρηση με ρίζες στο Κρόιτσμπεργκ

Στη μικρή επιχείρηση εργάζεται και η οικογένεια του Ντιρκ. Η μητέρα του παίρνει παραγγελίες, ενώ ο Ντιρκ παρατηρεί με στεναχώρια πόσο έχει αλλάξει η γειτονιά τους.

Η οικογένειά του έχει βαθιές ρίζες στο Κρόιτσμπεργκ. «Πριν μένανε εδώ άνθρωποι που κρατούσαν τσάντες της δουλειάς και τώρα μένουνε άνθρωποι που κρατάνε μπαστούνια του γκολφ. Τελείως διαφορετικοί άνθρωποι».

Οι καιροί άλλαξαν, οι άνθρωποι άλλαξαν στη γειτονιά. Οι εργάτες και οι χαμηλοεισοδηματίες φεύγουν από την περιοχή και έρχονται άλλοι πιο πλούσιοι, με καλύτερες θέσεις και υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο. Παράλληλα αυξάνονται πολύ και τα ενοίκια. Εντούτοις υπάρχουν ακόμα αυτά τα παλιά μεγάλα σπίτια που θερμαίνονται με σόμπες που καίνε κάρβουνο. Μια από τις καλές πελάτισσες του Ντιρκ είναι η Φρίντα Κναπ, ζωγράφος, η οποία δεν σκοπεύει να φύγει. Μένει σε ένα από αυτά τα σπίτια με χαμηλό ενοίκιο: «Εδώ και δέκα χρόνια που έχω μετακομίσει εδώ, δεν κοιτάω για άλλα σπίτια γιατί παγώνω, όταν ακούω τα ενοίκια που ζητάνε. Νομίζω πως είναι καταδικασμένη να μείνω εδώ».

Η γειτονιά της όμως είναι όμορφη, γεμάτη καφέ και εστιατόρια. Μπορεί να έχει αλλάξει λίγο η όψη της, αλλά η γοητεία της παραμένει.

Selina Byfield / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου