"Μια ασυνήθιστη κρίση απαιτεί ασυνήθιστες λύσεις"

Η γερμανική Tagesspiegel σημειώνει: «Ναι, η Ευρώπη είναι μια ένωση μεταφοράς κεφαλαίων. Παρότι η Συνθήκη της Λισαβόνας δεν προβλέπει να αναλαμβάνει μια χώρα τα χρέη άλλης, δεν υπάρχει περίπτωση να μην διαγραφεί μέρος του ελληνικού χρέους ή να μην αναληφθούν μέσω ευρωομολόγων.

Το σχόλιο της ισπανικής El Pais: «Παρότι η Μέρκελ διαμηνύει δημόσια ότι δεν θα πρέπει να αναμένεται ένα εντυπωσιακό βήμα για την επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας, η ίδια γνωρίζει πολύ καλά ότι θα ακολουθήσουν επώδυνοι μήνες για το ευρώ, εάν δεν σταλεί το εξής σαφές μήνυμα: η Ελλάδα θα λάβει το δεύτερο πακέτο που θα προβλέπει πιθανότατα μια εθελοντική αναδιάταξη του χρέους από πλευράς των ιδιωτών και αυτή η βοήθεια δεν θα εκληφθεί από τους οίκους αξιολόγησης ως πιστωτικό γεγονός».

Η γαλλική Liberation: «Η ελληνική τραγωδία διήρκεσε πολύ. Δεν πρόκειται πλέον για μια ελληνική κρίση χρέους, αλλά για μια κρίση του ευρώ, εντέλει για μια κρίση της Ευρώπης. Οι αναποφάσιστοι Ευρωπαίοι και όλοι εκείνοι που δεν μπορούν να συμφωνήσουν, μπορούν απλά να συνεχίσουν να επιδιορθώνουν ένα λάστιχο που έχει υποστεί ανεπανόρθωτη φθορά, όπως κάνουν άλλωστε τους τελευταίους 18 μήνες.

Έτσι μπορείς να συνεχίσεις προσωρινά το ταξίδι, αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται.

Μετά την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία πλήττονται πλέον χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Η μετάδοση της κρίσης είναι γεγονός. Απειλείται πλέον ανοιχτά η ακεραιότητα, η ανταγωνιστικότητα και η ίδια η ύπαρξη της ΕΕ ως μεγάλη οικονομική δύναμη, Ζητούμενο θα πρέπει να είναι η αναζήτηση διεξόδου από αυτή την κατάσταση. Το λάστιχο θέλει αλλαγή. Μια ασυνήθιστη κρίση απαιτεί ασυνήθιστες λύσεις».

Η ολλανδική de Volkskrant: «Η κρίση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Γι΄ αυτό το λόγο οι 27 πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να αντιμετωπίσουν την πρόκληση καθώς οι οίκοι αξιολόγησης δεν πρόκειται να το κάνουν.

Το κλειδί είναι στα χέρια της Μέρκελ. Η σκληρή της θέση για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, που υποστηρίζεται από την Ολλανδία, είναι πολιτικά κατανοητή. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο προωθείται το αίτημα αυτό δεν είναι έξυπνος. Η συμμετοχή των τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα αξιολογείται από τους οίκους ως πιστωτικό γεγονός. Οι συνέπειες θα ήταν ανυπολόγιστες, όπως προειδοποιεί και η ΕΚΤ».

Στο ρόλο της γερμανίδας καγκελαρίου αναφέρεται και η γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Θα ήταν πράγματι ωραίο εάν η κρίση μπορούσε να επιλυθεί με ένα και μοναδικό εντυπωσιακό βήμα. Όλοι εκείνου οι σοφοί και μη που το επιζητούν, έχουν πολλές καλές προτάσεις, αλλά καμία πολιτική ευθύνη. Είναι εύκολο να γράφεις ένα άρθρο σε μια εφημερίδα, αλλά δύσκολο να πρέπει να διαμορφώσεις μια άποψη που θα εκφράζει 27 χώρες.

Ναι, η Άγκελα Μέρκελ κατεβάζει τον πήχη. Αυτό δεν πρέπει να είναι απαραίτητα λάθος όπως υποστηρίζει η γερμανική αντιπολίτευση ή ορισμένες άλλες χώρες που έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Ένα παράδειγμα: η έκδοση ευρωομολόγου (…) θα ήταν κάτι καλό για την Ελλάδα, αλλά για την Γερμανία ή την Αυστρία θα σήμαινε υψηλότερα επιτόκια και δέσμευση μέρους των εθνικών προϋπολογισμών για τα χρέη άλλων χωρών. Τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα, όπως η ευρωκρίση, δεν επιλύονται με πάθος».