«Νηφαλιότητα και εργασία» το μήνυμα της Άγκελα Μέρκελ;

Αν και όλες οι γερμανικές εφημερίδες βρίσκονται σήμερα στον αστερισμό της εκλογής της πρώτης γυναίκας καγκελάριου στη βουλή αρχίζουμε με ρεπορτάζ της εφημερίδας Handelsplatz με τίτλο ‘δεν ξέρει να χάνει’ για το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη: «Σ’ αυτά τα απομνημονεύματα ο κος Σημίτης δεν διαπιστώνει ότι έκανε έστω ένα λάθος, ούτε κάποια υποχώρηση για την οποία τώρα μετανιώνει. Σπάνια εμφανίζεται στα απομνημονεύματά του πολιτικός τόσο άκριτα έναντι του έργου του, όσο ο πρώην πρωθυπουργός. Ασφαλώς οφείλουμε να αποδεχθούμε, όπως το αποδέχονται και οι αντίπαλοί του, ότι έχει επιτελέσει ουσιαστικό έργο. Σε όλα τα προβλήματα, σε όλα τα λάθη, σύμφωνα με τον κ. Σημίτη, οι άλλοι έφεραν πάντα την ευθύνη. Αντίθετα ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερα αναλυτικός στην απαρίθμηση των πεπραγμένων του, των μεγαλεπήβολων έργων του.»

Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Η Άγκελα Μέρκελ πέτυχε τον στόχο της: σήμερα ψηφίζεται ως καγκελάριος στη γερμανική βουλή. Η πρακτική πολιτικός επικεντρώθηκε στα δεδομένα και όχι στα επιθυμητά. Έτσι χωρίς να χρονοτριβεί ξεκινά σήμερα για την υλοποίηση αυτών που έθεσε ως στόχο ο συνασπισμός. Χωρίς πάθος, με την εμπειρία ενός φυσικού που γνωρίζει τους κινδύνους ενός πειράματος, αλλά γνωρίζει επίσης πως μπορεί να τους μειώσει ή να προετοιμαστεί.»

Die Welt: «Ο πολιτικός μινιμαλισμός φαίνεται να κερδίζει έδαφος, φαντάζει ελκυστικός, έστω και αν δεν αποτελεί ουσιαστική εναλλακτική λύση.»

Süddeutsche Zeitung: «Η Μέρκελ, όπως επιβεβαιώνουν και τα εκλογικά αποτελέσματα, δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων. Το πολιτικό στιλ της κας Μέρκελ να λαμβάνει αποφάσεις σε στενό κύκλο, μπορεί να ήταν αποτελεσματικό στην κομματική καθοδήγηση της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης, αλλά δεν είναι ούτε συμπαθές, ούτε δημοφιλές. Ο μεγάλος συνασπισμός απαιτεί διαφάνεια. Εάν δε η καγκελάριος δεν εμπιστεύεται το υπουργικό της συμβούλιο, τότε δεν θα κατορθώσει να εμπνεύσει ούτε στους πολίτες της εμπιστοσύνη.»

Frankfurter Rundschau: «Η κληρονομιά του Σρέντερ δεν είναι δύσκολη ως προς την μορφή, αλλά ως προς την ουσία. Ο καγκελάριος λειτουργούσε, όπου έπρεπε χωρίς πάθος, όμως μπορούσε να ‘παθιάσει’ και να ‘παθιαστεί’, εάν αυτό επέβαλλε η κυβερνητική πολιτική.»

Tageszeitung: «Η αλήθεια είναι ότι η κυβερνητική συμφωνία είναι ένα κείμενο λειτουργικό, πρόκειται δηλαδή για ένα εργαλείο και όχι για ιδεολογικό μανιφέστο. Κι όμως θα μπορούσε να περιέχει δυο τρεις σειρές για το σκοπό αυτού του συνασπισμού, για το πνεύμα του. Την Παρασκευή όταν η Μέρκελ και ο Πλάτσεκ υπέγραψαν τη συμφωνία η διαδικασία κράτησε μόνον 12 λεπτά και το χειρότερο όλα ήταν άχαρα, χωρίς πάθος ή ενθουσιασμό ή έστω κάποια ικανοποίηση και ακτινοβολία. Ως και τα ποτήρια που τσούγκρισαν οι εκπρόσωποι του συνασπισμού δεν περιείχαν σαμπάνια, κρασί, ούτε καν μπύρα, αλλά μεταλλικό νερό. Φαίνεται ότι η νηφαλιότητα και η εργασία είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει η νέα κυβέρνηση. Μακάρι.»

Με ενδιαφέρον και ανησυχία σχολιάζουν όλες οι γερμανικές εφημερίδες σήμερα την κατάσταση στο Ισραήλ μετά την παραίτηση Σαρόν.

Frankfurter Rundschau: «Απελευθερώθηκε τουλάχιστον προσωπικά ο Σαρόν μετά την παραίτησή του. Το νέο κόμμα που θέλει να ιδρύσει θα καλύπτει την κεντροδεξιά. Ο Πέρετς ο νέος φουριόζος αρχηγός του εργατικού κόμματος προσφέρει μια αριστερή εναλλακτική λύση. Εάν όλα αυτά θα είναι προς το συμφέρον της ειρηνευτικής διαδικασίας δεν υπάρχει ουδεμία εγγύηση.»

Die Welt: «Ο Σαρόν εγκατέλειψε το ‘Λικούντ’ διότι δεν μπορούσε πια να συσπειρώσει την πλειοψηφία του. Εδώ και καιρό έχει εγκαταλείψει την ιδέα ενός μεγάλου Ισραήλ και έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα της συμβίωσης με τους Παλαιστινίους. Εάν όμως κερδίσει όντως τους κεντρώους ψηφοφόρους είναι άδηλο. Διότι ενώ ο Σαρόν ευαγγελίζεται την πάταξη των τρομοκρατών, ο Πέρετς του εργατικού κόμματος προπαγανδίζει την κοινωνική πολιτική σε μια χώρα που ένα στα τέσσερα παιδιά ζουν κάτω από το όρια της φτώχιας. Ο Σαρόν φαίνεται πιθανός νικητής, αλλά όχι σίγουρος.»