Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες στο στόχαστρο της κριτικής
23 Δεκεμβρίου 2005Η περίπτωση της έμμεσης συμμετοχής Γερμανών υπαλλήλων των μυστικών υπηρεσιών σε βασανιστήρια ή χρήσης πληροφοριών από βασανισθέντες σε τρίτες χώρες κυριαρχεί σήμερα στον γερμανικό τύπο.
Frankfurter Rundschau: «Ένα πράγμα είναι απολύτως σίγουρο: τα βρώμικα μυστικά στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μένουν σπάνια εν κρυπτώ. Η άποψη ότι όποιος δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει πληροφορίες, οι οποίες αποσπάσθηκαν μετά από βασανιστήρια, δεν μπορεί να αποσοβήσει τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις, είναι παραπλανητική. Πρέπει η δημοκρατία μας οπωσδήποτε να συζητήσει, εάν και υπό ποίες συνθήκες μπορεί να χρησιμοποιήσει βασανιστήρια ή να χρησιμοποιήσει πληροφορίες που απέσπασαν τρίτοι από βασανιστήρια; Όχι. Γιατί έστω και εάν το κράτος δικαίου πιέζεται από τις νέες μορφές τρομοκρατίας δεν πρέπει να υποχωρήσει στο θέμα της διασφάλισης της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης γνώμης. Η παρούσα συζήτηση μετά από όσα απεκαλύφθησαν αγγίζει τα όρια του λαϊκισμού και είναι ύποπτη, διότι μάλλον προσπαθεί να διαμορφώσει νέο κλίμα, νέα ήθη.»
Tageszeitung: «Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Πράσινος Γιόσκα Φίσερ δήλωσε ότι ‘στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας υπάρχουν γκρίζες ζώνες που πρέπει να τις αποδεχθούμε’ και ταυτόχρονα συμπλήρωσε ότι ‘ασφαλώς δεν παραβιάζεται το σύνταγμα’. Ο Γιόσκα Φίσερ εκών άκων αποκάλυψε μια αλήθεια: την αντίφαση της πράσινης εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργού Εξωτερικών. Η ερυθροπράσινη κυβέρνηση την εποχή της διακυβέρνησής της αποδέχθηκε, όπως φαίνεται, σιωπηρά τις μεθόδους των Αμερικανών. Τι να γίνει η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι δύσκολη υπόθεση. Όμως η αντιπολίτευση που προσπαθούν τώρα να ασκήσουν οι Πράσινοι γίνεται ακόμη δυσκολότερη με ένα τέτοιο παρελθόν.»
Η μετά βίας παράταση του αντιτρομοκρατικού νόμου ‘Πάτριοτ Ακτ’ για ένα μήνα και όχι για έξι και η αποτυχία έγκρισης της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων πετρελαίου στην Αλάσκα σχολιάζονται από τις γερμανικές εφημερίδες.
Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Στο αμερικανικό κογκρέσο, αλλά και ανάμεσα στα δύο κόμματα, και μεταξύ Καπιτωλίου και Λευκού Οίκου ανταλλάσσονται οι απειλές με μυστικές συνομιλίες και διακανονισμούς, το σαμποτάζ με τις κατηγορίες και τις προσβολές, οι μηχανορραφίες με τις συσπειρώσεις. Στο τέλος κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, εάν πρόκειται για αντικειμενική αποτίμηση, για προσωπικά οφέλη, μάχη για την εξουσία ή για συμβιβασμούς, νίκες ή ήττες. Το μόνον σίγουρο είναι ότι ο πρόεδρος Μπους είναι στη γωνία. Αν και έχει ακόμη μπροστά του τρία ολόκληρα χρόνια θητείας, η δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του εντείνεται σε βαθμό επικίνδυνο. Έφτασε το τέλος της προεδρίας Μπους; Μάλλον δεν πρέπει ακόμη να στοιχηματίσουμε για κάτι τέτοιο.»
Tageszeitung: «Πάντως φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι υπάρχει κρίση στη κυβέρνηση Μπους εφ’ όσον στον οικονομικό και τον δημοσιονομικό τομέα έχει πετύχει όλα όσα απαιτούσαν ή μάλλον όλα όσα ονειρευόταν το πελατειακό σύστημα των Ρεπουμπλικανών: μείωση της φορολογίας, ανοδική πορεία της οικονομίας και περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα. Τι βάρυνε τόσο πολύ ώστε όλοι να χτυπούν τον Μπους; Μάλλον η κατάσταση στο Ιράκ, για την οποία εάν δεν βρεθεί μια διέξοδος, οι ήττες αυτές δεν θα είναι οι τελευταίες.»
Η περίπτωση της έμμεσης συμμετοχής Γερμανών υπαλλήλων των μυστικών υπηρεσιών σε βασανιστήρια ή χρήσης πληροφοριών από βασανισθέντες σε τρίτες χώρες κυριαρχεί σήμερα στον γερμανικό τύπο.
Frankfurter Rundschau: «Ένα πράγμα είναι απολύτως σίγουρο: τα βρώμικα μυστικά στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μένουν σπάνια εν κρυπτώ. Η άποψη ότι όποιος δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσει πληροφορίες, οι οποίες αποσπάσθηκαν μετά από βασανιστήρια, δεν μπορεί να αποσοβήσει τρομοκρατικές βομβιστικές επιθέσεις, είναι παραπλανητική. Πρέπει η δημοκρατία μας οπωσδήποτε να συζητήσει, εάν και υπό ποίες συνθήκες μπορεί να χρησιμοποιήσει βασανιστήρια ή να χρησιμοποιήσει πληροφορίες που απέσπασαν τρίτοι από βασανιστήρια; Όχι. Γιατί έστω και εάν το κράτος δικαίου πιέζεται από τις νέες μορφές τρομοκρατίας δεν πρέπει να υποχωρήσει στο θέμα της διασφάλισης της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης γνώμης. Η παρούσα συζήτηση μετά από όσα απεκαλύφθησαν αγγίζει τα όρια του λαϊκισμού και είναι ύποπτη, διότι μάλλον προσπαθεί να διαμορφώσει νέο κλίμα, νέα ήθη.»
Tageszeitung: «Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Πράσινος Γιόσκα Φίσερ δήλωσε ότι ‘στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας υπάρχουν γκρίζες ζώνες που πρέπει να τις αποδεχθούμε’ και ταυτόχρονα συμπλήρωσε ότι ‘ασφαλώς δεν παραβιάζεται το σύνταγμα’. Ο Γιόσκα Φίσερ εκών άκων αποκάλυψε μια αλήθεια: την αντίφαση της πράσινης εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργού Εξωτερικών. Η ερυθροπράσινη κυβέρνηση την εποχή της διακυβέρνησής της αποδέχθηκε, όπως φαίνεται, σιωπηρά τις μεθόδους των Αμερικανών. Τι να γίνει η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι δύσκολη υπόθεση. Όμως η αντιπολίτευση που προσπαθούν τώρα να ασκήσουν οι Πράσινοι γίνεται ακόμη δυσκολότερη με ένα τέτοιο παρελθόν.»
Η μετά βίας παράταση του αντιτρομοκρατικού νόμου ‘Πάτριοτ Ακτ’ για ένα μήνα και όχι για έξι και η αποτυχία έγκρισης της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων πετρελαίου στην Αλάσκα σχολιάζονται από τις γερμανικές εφημερίδες.
Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Στο αμερικανικό κογκρέσο, αλλά και ανάμεσα στα δύο κόμματα, και μεταξύ Καπιτωλίου και Λευκού Οίκου ανταλλάσσονται οι απειλές με μυστικές συνομιλίες και διακανονισμούς, το σαμποτάζ με τις κατηγορίες και τις προσβολές, οι μηχανορραφίες με τις συσπειρώσεις. Στο τέλος κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί, εάν πρόκειται για αντικειμενική αποτίμηση, για προσωπικά οφέλη, μάχη για την εξουσία ή για συμβιβασμούς, νίκες ή ήττες. Το μόνον σίγουρο είναι ότι ο πρόεδρος Μπους είναι στη γωνία. Αν και έχει ακόμη μπροστά του τρία ολόκληρα χρόνια θητείας, η δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων του εντείνεται σε βαθμό επικίνδυνο. Έφτασε το τέλος της προεδρίας Μπους; Μάλλον δεν πρέπει ακόμη να στοιχηματίσουμε για κάτι τέτοιο.»
Tageszeitung: «Πάντως φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι υπάρχει κρίση στη κυβέρνηση Μπους εφ’ όσον στον οικονομικό και τον δημοσιονομικό τομέα έχει πετύχει όλα όσα απαιτούσαν ή μάλλον όλα όσα ονειρευόταν το πελατειακό σύστημα των Ρεπουμπλικανών: μείωση της φορολογίας, ανοδική πορεία της οικονομίας και περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα. Τι βάρυνε τόσο πολύ ώστε όλοι να χτυπούν τον Μπους; Μάλλον η κατάσταση στο Ιράκ, για την οποία εάν δεν βρεθεί μια διέξοδος, οι ήττες αυτές δεν θα είναι οι τελευταίες.»