Οι Ελληνικές Κοινότητες παράδειγμα προς μίμηση

Στα πλαίσια αυτά πολλοί επιστήμονες ειδικοί για τη μετανάστευση, αλλά και οι ξένοι με τις οργανώσεις τους προσπαθούν να παρέμβουν για την βελτίωση του μοντέλου ενσωμάτωσης που διαμορφώνεται στη Γερμανία. Πολλές φορές στη συζήτηση αυτή κάποιοι, συνήθως συντηρητικοί κύκλοι, ομνύουν εναντίον των αυτοοργανώσεων θεωρώντας τις συλλήβδην κύτταρα γκετοποίησης και προσκόλλησης στις χώρες προέλευσής τους ή και στις ιδεολογίες τους. Γιατί όμως εκφράζεται τόσο συχνά από γερμανικά χείλη επίσημα και μη η άποψη πως οι αυτοοργανώσεις καλλιεργούν την γκετοποίηση της κάθε εθνικής μειονότητας;

Η κοινωνιολόγος δρ. Αθηνά Παράσχου από το Πανεπιστήμιο του Γκίεσεν πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει: «όταν οι αυτοοργανώσεις απομονώνονται από το γίγνεσθαι της κοινωνίας στην οποία ανήκουν και τότε σίγουρα δεν βοηθούν την προσπάθεια ενσωμάτωσης, γιατί αποξενώνονται από τη γερμανική κοινωνία.»

Οι εθνικές αυτοοργανώσεις, ισχυρίζονται, αρκετοί Γερμανοί ιθύνοντες, ότι καλλιεργούν την εθνική γλώσσα, ενώ προέχει η γερμανική γλώσσα της μητρικής. Συμπληρώνουν δε συνήθως ότι ‘τόσα χρόνια οι ξένοι δεν έμαθαν γερμανικά, ξέρουν όμως τη γλώσσα τους, η οποία καλλιεργείται στις εθνικές οργανώσεις που έχουν ιδρύσει στη Γερμανία’. 50 χρόνια μετανάστευσης και ακόμη όχι μόνον ο μέσος Γερμανός, αλλά ούτε οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν ότι οι ξένοι τόσα χρόνια δεν έμαθαν ούτε γερμανικά, ούτε και την εθνική τους γλώσσα. Οι μόνοι που επέμεναν στην εκμάθηση της μητρικής γλώσσας δεν ήταν οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι ή οι Τούρκοι, αλλά οι Έλληνες.

Η κα Παράσχου υπογραμμίζει ως κοινωνιολόγος τον ρόλο της γλώσσας στην κοινωνικοποίηση των ξένων στη γερμανική κοινωνία: «Είναι πολύ σημαντικό τα Ελληνόπουλα που μεγαλώνουν, επισκέπτονται τα σχολεία και εργάζονται στη Γερμανία να γνωρίζουν τη γερμανική γλώσσα, αλλά και το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι του περιβάλλοντός τους για να μπορούν να συμμετέχουν και να δρουν ενεργά στην γερμανική κοινωνία. Όμως και η γλώσσα προέλευσης των παιδιών πρέπει να καλλιεργείται ταυτόχρονα, διότι αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς τους με το οποίο ταυτίζονται και το οποίο έχουν ανάγκη.»

Πέρα από τη μητρική γλώσσα ποιος είναι τελικά ο ρόλος των Ελληνικών Κοινοτήτων; Η κα Παράσχου υποστηρίζει ότι το οργανωτικό σχήμα, η μορφή, οι στόχοι και οι δραστηριότητές τους αποτελούν μια πρόταση και για άλλες ίσως εθνικότητες: «Οι Ελληνικές Κοινότητες είναι ένα καλό παράδειγμα προσπάθειας και συνεισφοράς για την ενσωμάτωση των Ελλήνων. Με την απασχόλησή τους με ποικίλα θέματα σε διάφορους τομείς αγγίζουν σφαιρικά έναν μεγάλο αριθμό ενδιαφερομένων και κατά συνέπεια συγκεντρώνουν και απευθύνονται σε έναν μεγάλο αριθμό ατόμων.» Όσον αφορά τα χαρακτηριστικά των Ελληνικών Κοινοτήτων ως φορέων η Αθηνά Παράσχου τα συνόψισε στα παρακάτω: «είναι ανοιχτές προς τα έσω, στην ίδια τους τη δομή, δέχονται αλλαγές, και προς τα έξω, επικοινωνούν και συναλλάσσονται μέσω της δράσης και των δραστηριοτήτων τους και με τη γερμανική κοινωνία. Η ενσωμάτωση εξάλλου για να μπορέσει να είναι εφικτή δεν μπορεί να είναι μονόδρομος, αλλά οφείλει να είναι ένα σταυροδρόμι συνάντησης και διαλόγου, διαφορετικών τάσεων και προτάσεων.»

Τελικά θα πρέπει να υπενθυμίσουμε και το γεγονός ότι οι Ελληνικές Κοινότητες είναι οι παλαιότερες, οι πολυπληθέστερες, αλλά και οι μόνες πολιτικοκοινωνικά προσανατολισμένες αυτοοργανώσεις των Ελλήνων της Γερμανίας.

Βιβή Παπαναγιώτου