Οι ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται απομακρυσμένοι από το ευρωπαικό οικοδόμημα

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) ένας σημαντικός ευρωπαϊκός θεσμός που εκπροσωπεί την Ευρώπη των 27 χωρών και 500 εκατομμύρια κατοίκων με 785 ευρωβουλευτές. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο το έργο που επιτελεί. Ωστόσο, πολλές φορές έχει γίνει στόχο επικρίσεων για την έλλειψη διαφάνειας στον τρόπο λειτουργίας του και την αδυναμία του στην λήψη αποφάσεων. Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Χωροταξικά το ΕΚ με έδρα το Στρασβούργο είναι ένα δαιδαλώδες κτίριο, όπως ίσως δαιδαλώδες είναι και όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Για να λειτουργήσει δημοκρατικά και με διαφάνεια χρειάζεται, σύμφωνα με τον αρχηγό της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων ευρωβουλευτή Ντανιελ Κον Μπεντιτ, περισσότερη δημοσιότητα στο έργο που επιτελεί: «Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να λειτουργήσουν καλύτερα αυτοί οι δημοκρατικοί θεσμοί. Και για αυτό χρειαζόμαστε στο πλευρό μας την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Οι δημοκρατικοί θεσμοί ζουν σε συνεχή αλληλοεπίδραση με ένα δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας». Κι αυτή η επαφή με την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν υπάρχει. Αντίθετα οι ευρωπαίοι πολίτες αισθάνονται να τους καταπιέζει η Ευρώπη. Στις τελευταίες εκλογές μόνο το 40% των κατοίκων της πήγε να ψηφίσει. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι λειτουργεί αντιδημοκρατικά, ότι το Κοινοβούλιο είναι χώρος συνάθροισης ανθρώπων που μιλούν πολύ και κάνουν λίγα. Η παρομοίωση του Κοινοβουλίου ως σύγχρονου πύργου της Βαβέλ είναι κάτι που πονά τον πρόεδρο του, τον Χανς Γκερτ Πέτερινγκ: «Έχουμε κατορθώσει απίστευτα πολλά πράγματα. Όταν εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής το 1979 δεν είχαμε καμιά νομοθετική αρμοδιότητα. Σήμερα έχουμε τα ίδια δικαιώματα με το συμβούλιο υπουργών στο 75% της ευρωπαϊκής νομοθεσίας. Επιπλέον ελέγχουμε τη ευρωπαϊκή επιτροπή, την εκλέγουμε και εγκρίνουμε τα μέλη της. Οι επιτυχίες του παρελθόντος και η αύξηση της δύναμης του Κοινοβουλίου επιβεβαιώνουν ότι έχουν αγγίξει το στόχο μας και ότι ΕΚ σε όλους τους τομείς συναποφασίζει με το συμβούλιο υπουργών». Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια το ΕΚ έχει κερδίσει σε δύναμη και επιρροή, ενώ αντίθετα άλλοι ευρωπαϊκοί θεσμοί, όπως η Επιτροπή και το Συμβούλιο Υπουργών, έχουν μάλλον ατονήσει. Η δύναμη του ΕΚ φάνηκε σε περιπτώσεις π.χ. διορισμού ενός αμφιβόλου ποιότητος επιτρόπου. Οι ευρωβουλευτές, ανεξαρτήτου ομάδας, έδειξαν τα δόντια τους και δεν έκαναν δεκτό το διορισμό του. Από την άλλη πλευρά όμως οι ευρωβουλευτές πάσχουν από μια χρόνια αδυναμία. Δεν μπορούν να δρομολογήσουν την εφαρμογή ενός νόμου και δεν έχουν την αρμοδιότητα να αποφασίσουν για το βασικότερο σημείο του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, τις επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα. Ο Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρος της Σοσιαλδημοκρατικής Ομάδας στο ΕΚ θεωρεί ότι και για αυτά τα προβλήματα υπάρχει λύση: «Στο μελλοντικό ευρωπαϊκό Σύνταγμα έχουμε προβλέψει τρία στοιχεία που μας είναι απαραίτητα. Εκλέγουμε τον Πρόεδρο της Επιτροπής μετά τις ευρωεκλογές. Που σημαίνει ότι οι εκλογές αυτές γίνονται ως ένας διαγωνισμός για τη δημιουργία κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η οποία και θα εκλέξει τον πρόεδρο της Επιτροπής». Γεγονός παραμένει πάντως ότι για να λειτουργήσει το ΕΚ κοστίζει καθημερινά 10 εκατομμυρίων ευρώ. Και για να μην τιναχθεί κάποτε το όλο δημιούργημα στον αέρα, θα πρέπει κάτι να γίνει.