Οι ταραχές στη Γαλλία

Οι ταραχές στη Γαλλία κυριαρχούν σήμερα στον γερμανικό τύπο.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Εδώ και μία εβδομάδα ακούμε πάλι τα συνήθη, απλοποιημένα και λαϊκιστικά ότι δηλαδή οι σημερινοί δράστες δεν έχουν καμία προοπτική στον κοινωνικό και επαγγελματικό τομέα. Ποιος όμως αμφισβητεί αυτά τα κοινότοπα δεδομένα; Αλλά ποιος πρέπει να εγγυηθεί αυτές τις συγκεκριμένες προοπτικές; Τις θέσεις εργασίας δεν μπορεί να εγγυηθεί κανένας Σαρκοζί, αλλά μόνον η οικονομία και οι επιχειρηματίες. Εν τέλει η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση της ευρωπαϊκής πολιτικής και του ‘διαλόγου των ευρωπαίων διανοουμένων’ ήταν και παραμένει ότι μέχρι σήμερα όταν μιλούν για πολυπολιτισμική κοινωνία λειτουργούν μόνον σε μια κατεύθυνση: προς την κοινωνία υποδοχής και όχι και προς τους μετανάστες. Όποιος προσπαθούσε όμως να θεματοποιήσει τις πολιτισμικές διαφορές και απαιτούσε και από τους μετανάστες να προσαρμοστούν περισσότερο, στιγματιζόταν ως εθνικιστής.»

Frankfurter Rundschau: «Οι εμπρηστές των υποβαθμισμένων προαστίων των γαλλικών μεγαλουπόλεων δεν είναι επαναστάτες. Αυτό που γίνεται τώρα έχει σχέση με την οργή ‘των καταφρονεμένων’ εναντίον μιας δημοκρατίας που από τη μια διακήρυσσε υψηλές ανθρωπιστικές αξίες και από την άλλη παγίωνε την ανισότητα στις συνθήκες διαβίωσης στις εξαθλιωμένες συνοικίες και συνοικισμούς. Όμως πέραν από τους δράστες υπάρχουν και τα θύματα: οι χιλιάδες άνθρωποι που αισθάνονται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία παγιδευμένοι και απειλούμενοι από την βία που κατάντησε καθημερινό φαινόμενο. Ήρθε ενδεχομένως η στιγμή για την εξόφληση ενός παλιού λογαριασμού ανάμεσα στον πρόεδρο Σιράκ και τον Σαρκοζί. Μόνον που το τίμημα αυτού του λογαριασμού είναι υψηλό και το πληρώνουν όλοι οι πολίτες.»

Die Welt: «Η Ευρώπη πρέπει να υπολογίζει με μια παρόμοια κατάσταση όπως εκείνη της Αμερικής το 1960 με τις φυλετικές αναταραχές. Το χειρότερο είναι ότι τώρα οι λέξεις ‘απελευθέρωση και κοινωνικά δικαιώματα’ δεν είναι πια για κανέναν μαγικές λέξες, διότι οι νεαροί Γάλλοι εμπρηστές έχουν όλοι αστικά δικαιώματα.»

Τέλος η Tageszeitung: «Παρά τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Ούτε η Γερμανία βρίσκεται σε απόλυτη ασφάλεια. Υπάρχουν εξάλλου πολλές ομοιότητες: όπως στη Γαλλία, έτσι και στη Γερμανία εξαθλιώνονται ολόκληρες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού και το χειρότερο αποκολλώνται αργά, αλλά σταθερά από τον πολιτικοκοινωνικό κορμό του υπόλοιπου πληθυσμού. Αυτή δε η πολιτική του κοινωνικού απαρτχάιντ δεν αφορά μόνον τη δεύτερη και τρίτη γενιά των μεταναστών. Η βασική μας διαφορά από τη Γαλλία είναι μόνον ότι τα γκέτο εκεί ήταν τεράστια και απομονωμένα, γι’ αυτό και περισσότερο συνειδητοποιημένα. Όμως η εξέλιξη αυτή έρχεται και σε μας, μελλοντική μεν για μας, αλλά πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς.»