Ο Άσσαντ θέλει να παίξει έναν άλλο ρόλο στην Εγγύς Ανατολή

Το ατομικό πρόγραμμα του Ιράν, η Συρία και η συζήτηση για την άρση του εμπάργκο όπλων κατά της Κίνας σχολιάζουν σήμερα οι γερμανικές εφημερίδες.

Süddeutsche Zeitung: «Η ιρανική κυβέρνηση απάντησε στην αμερικανική πρόταση με διαπεραστική και κακόηχη φωνή: ‘Οι άνθρωποι του Μπους μάλλον έχουν παραισθήσεις, αν πιστεύουν ότι το Ιράν θα αποποιηθεί ποτέ του δικαιώματός του να εμπλουτίσει ουράνιο’, απάντησε μέλος της επίσημης διαπραγματευτικής αποστολής με την ΕΕ. Ο πρόεδρος Χαταμί ήταν ειλικρινέστερος ι σε πρόσφατη επίσκεψή του στη Βενεζουέλα, στη γειτονιά δηλαδή των ΗΠΑ, δήλωσε πως πρέπει το Ιράν να είναι ισχυρό για να μπορεί να απαντήσει σε οποιεσδήποτε απειλές και να υπεραμυνθεί της επικράτειάς του. Τρίβουν τα χέρια τους τα γεράκια του Πενταγώνου και η νέο-συντηρητικοί της κυβέρνησης Μπους».

Tageszeitung: «Τόσο οι συντηρητικοί, όσο και μεταρρυθμιστές στο Ιράν πιστεύουν ότι η αποποίηση του δικαιώματος να εμπλουτίσει το κράτος ουράνιο αποτελεί απεμπόληση της εθνικής κυριαρχίας. Ουδείς Ιρανός πολιτικός θα τολμούσε να διανοηθεί ή να πράξει κάτι το διαφορετικό. Κυρίως δε το γεγονός ότι κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να εμπλουτίσει ουράνιο για ειρηνικούς σκοπούς. Η ΔΥΑΕ είναι εξάλλου υποχρεωμένη να προσφέρει κάθε δυνατή υποστήριξη στις χώρες που επιδιώκουν κάτι τέτοιο. Εάν το Ιράν αποποιηθεί αυτού του δικαιώματος θα είναι αμέσως εξαρτημένο από το εξωτερικό. Αυτή την εξάρτηση δεν την επιθυμεί ουδείς Ιρανός. Παράλληλα οι απειλές των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΣΑ του ΟΗΕ για κυρώσεις δεν λαμβάνονται σοβαρά υπ’ όψιν, εφ’ όσον τόσο η Ρωσία, όσο και η Κίνα, μόνιμα μέλη του ΣΑ, συνδέονται με συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων με το Ιράν: η μεν Ρωσία κατασκευάζει ατομικά εργοστάσια, η δε Κίνα εισάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Επιπλέον αυτή τη στιγμή ουδείς στο Ιράν και στον κόσμο δεν πιστεύει ότι οι ΗΠΑ θα τολμήσουν άμεσα μια στρατιωτική επέμβαση στη χώρα, με ανοιχτό ακόμη το πρόβλημα της ασφάλειας στο Ιράκ. Η ιρανική κυβέρνηση αισθάνεται επομένως ασφαλής και επιμένει στις θέσεις της.»

Την συνεχιζόμενη απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από τον Λίβανο σχολιάζουν οι γερμανικές εφημερίδες.

Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Η Δαμασκός χάνει με τον Λίβανο την τελευταία χώρα στην οποία ασκούσε ιδιαίτερη και επί μακρόν πολιτική επιρροή. Η συρρίκνωση της εξωτερικής πολιτικής επιρροής της Συρίας δεν μπορεί πλέον να αποκρυφθεί. Παρ’ όλα αυτά είναι παραπάνω από σίγουρο ότι η Συρία θα επηρεάζει τα πολιτικά δρώμενα στο Λίβανο και μετά την αποχώρησή της, το αποδεικνύει περίτρανα η διαδήλωση της Χιμσπολάχ το Σαββατοκύριακο. Ο εκδημοκρατισμός στο Λίβανο δεν μπορεί να αρχίσει, ούτε ασφαλώς να επιτύχει, εάν η Συρία δεν παίξει εποικοδομητικό ρόλο. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να την παρουσιάζουμε σαν τον μεγάλο χαμένο. Δεν είναι.»

Tageszeitung: «Μετά από 30 χρόνια στρατιωτικής παρουσίας στο Λίβανο μια γρήγορη και απότομη εγκατάλειψη της χώρας δεν αποτελεί συνετό βήμα από απόψεως ασφαλείας. Η ένταση στον Λίβανο δεν επιτρέπει στη Συρία κάτι τέτοιο. Μόνον μια συντεταγμένη και τμηματική αποχώρηση έχει νόημα και μάλιστα όχι ως μεμονωμένη κίνηση, αλλά σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Λιβάνου. Κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Άσσαντ γι’ αυτό συναντιέται με την ηγεσία του Λιβάνου, υπογράφει πρωτόκολλα και συμφωνίες. Τι περίμεναν δηλαδή στη Δύση, να σφυρίξει ο Άσσαντ και να εξαφανιστούν οι στρατιώτες, όπως θα έκανε ένας κανονικός δικτάτορας; Λανθασμένη σκέψη, διότι ο Άσσαντ δεν θέλει και δεν εκπροσωπεί τον δικτάτορα ενός ‘κράτους – υπερταραξία’. Αυτό εξάλλου είναι και το πρόβλημα των ΗΠΑ και του Ισραήλ: οι χαμηλοί τόνοι του Άσσαντ. Έτσι δυσκολεύονται αυτή τη στιγμή να παρουσιάσουν τον Άσσαντ σαν τον εγκληματία που υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις στην περιοχή. Είναι αλήθεια φυσικά ότι ο Άσσαντ κυβερνά με μια δράκα ανθρώπων, στηρίζεται πολιτικά σε μια κλίκα και υποστηρίζεται από το απολιθωμένο, ρουσφετολογικό και διεφθαρμένο κόμμα Μπάαθ. Σημαντικό όμως είναι ότι θέλει να παίξει έναν άλλο ρόλο και ότι πράττει αυτό ακριβώς που του ζητήθηκε: αποσύρει τα συριακά στρατεύματα από το Λίβανο.»

Τέλος η συζήτηση για την άρση του εμπάργκο όπλων κατά της Κίνας από την ΕΕ αναλύεται σε σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Ίσως οι αμερικανικοί εφιάλτες να βασίζονται σε χουλιγουντιανά σενάρια, ίσως να διογκώνουν τον πραγματικό κίνδυνο λόγω εσφαλμένων εντυπώσεων, ίσως -όσον αφορά τις κινεζικές δυνατότητες και την κινεζική στρατηγική- να είναι οι πληροφορίες παραφουσκωμένες από υπερβάλλοντα ζήλο. Όμως η αλήθεια είναι ότι οι αμερικανικές αμφιβολίες για την ορθότητα της άρσης του εμπάργκο όπλων κατά της Κίνας από την ΕΕ ενέχει σπέρματα αληθείας: οι ευρωπαϊκές πρόοδοι στην ανεπτυγμένη τεχνολογία, στα δορυφορικά προγράμματα και γενικά στα οπλικά συστήματα ακριβείας είναι αυτά ακριβώς που ενδιαφέρουν την Κίνα, και τα οποία, εάν τα προμηθευτεί, θα είναι εις θέσιν να χτυπήσει με μεγάλη άνεση όχι μόνον την Ταϊβάν, αλλά και άλλες περιοχές.»