Ο Βολφ Μπίρμαν γίνεται σήμερα 70 χρονών

Στην ηλικία αυτή οι περισσότεροι «διάσημοι» γράφουν ή δημοσιεύουν τη βιογραφία τους. Ο Βολφ Μπίρμαν, αντιρρησίας φύσει και θέσει, δήλωσε πρόσφατα ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι τέτοιο, διότι η μόνη ανόθευτη βιογραφία, η μόνη βιωματική φωνή είναι τα τραγούδια του και όχι η οποιαδήποτε βιογραφία του.

Ο Βολφ Μπίρμαν γεννήθηκε στο Αμβούργο το 1936. Ο πατέρας του ήταν εβραίος και κομμουνιστής, ό,τι χειρότερο για εκείνη την εποχή μεσουρανούντος του Χίτλερ. Το 1943 δολοφονείται στο Άουσβιτς.

Το 1945, το έτος μηδέν όπως το αποκαλούν στην ιστοριογραφία τους οι Γερμανοί, η Γερμανία διχοτομείται: ιδρύεται η ΟΔΓ και η ΓΛΔ. Μεταξύ 1945 – 1955 πολλοί Γερμανοί εγκαταλείπουν την πρώην ‘σοβιετική ζώνη’, στην οποία συγκροτείται σοσιαλιστικό κράτος, και καταφεύγουν στη ΟΔΓ, στη Δύση. Ο Βολφ Μπίρμαν το 1953, πάντα ‘ανάποδος’, πήρε το τραίνο για την αντίθετη κατεύθυνση, για την Ανατολική Γερμανία, με στόχο να ζήσει και να προσφέρει σε μια κοινωνικά δίκαιη, σοσιαλιστική Γερμανία: «αισθανόμουν τότε σαν οδηγός που μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και απορεί φυσικά γιατί όλοι οι άλλοι ταξιδεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εγώ, ως 16χρονος, πήγαινα με το τραίνο για το δυτικό Βερολίνο, όχι γιατί ήθελα να μείνω εκεί, αλλά γιατί αμέσως μετά τα σύνορα, κατέβηκα στο ανατολικό.»

Στο Βερολίνο σπούδασε πολιτική οικονομία, φιλοσοφία και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Humboldt χωρίς να τελειώσει. Το 1959 αρχίζει να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη στο Berliner Ensemble, γράφει ποιήματα, τραγούδια και θεατρικά κομμάτια. Το 1963 απαγορεύθηκε ένα θεατρικό του κομμάτι με θέμα το χτίσιμο του τείχους στο Βερολίνο. Λίγο αργότερα απαγορεύτηκε εντελώς να τραγουδά σε δημόσιους χώρους.

Επί 12 χρόνια τραγουδά κρυφά στο σπίτι του ή σε φίλους του. Στο εξωτερικό όμως και κυρίως στην Δυτική Γερμανία τα τραγούδια του είναι γνωστά, τραγουδιούνται παντού. Το 1976 τολμά την πρώτη του συναυλία στην Κολωνία, με την έγκριση του καθεστώτος. Παραμένει σοσιαλιστής, ασκεί σκληρή κριτική στον κομματικό μηχανισμό, αλλά προτρέπει τους συμπατριώτες του να μείνουν στην Ανατολική Γερμανία. Ο ίδιος εξηγεί ότι το έκανε διότι: «οι άνθρωποι έγιναν επιτέλους τολμηροί, επικριτικοί, ήθελαν να αλλάξουν κάτι. Επρόκειτο για τους πιο δραστήριους, τους πιο σημαντικούς, πολύτιμους ανθρώπους που διέθετε ο λαός, που έχει κάθε λαός. Αν έφευγαν και αυτοί, τι θα απέμενε στην ΓΛΔ;»

Το ανατολικογερμανικό καθεστώς μετά την συναυλία της Κολωνίας (13.11.1976) του στερεί την υπηκοότητα. Ο Μπίρμαν επιστρέφει στο Αμβούργο, όπου ζει μέχρι σήμερα. Παντρεύεται δυο φορές και αποκτά εννέα παιδιά. Έχει χάσει εντελώς την πίστη του στον σοσιαλισμό «ευτυχώς που το 1989 νίκησε η Δύση», θα δηλώσει, αλλά ακόμη και σήμερα συνεχίζει να καταγγέλλει «αξίζει μια πεντάρα των γραφειοκρατών η φάρα;»

Βιβή Παπαναγιώτου