Ο "διάβολος" και το παρελθόν του

Αρχίζει και πάλι στη Γερμανία η διαδικασία ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας για την απαγόρευση του ακροδεξιού κόμματος NPD. Οι γερμανοί αρθρογράφοι εκφράζουν διαφοροποιημένες απόψεις για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος, τους κινδύνους, αλλά και την αναγκαιότητά του.

«Θα αναζητούσε την τύχη του στο Στρασβούργο»

«Το NPD χαρακτηρίζεται από την άρνηση των θεμελιωδών αξιών του συντάγματος, δηλαδή της ελευθερίας, της ισότητας και της δημοκρατίας και, όπου μπορεί, από την καταπολέμηση αυτών των αξιών», σημειώνει η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Αυτός είναι ο λόγος που η αίτηση απαγόρευσης ενώπιον του Συνταγματικού Δικαστηρίου θα πρέπει να έχει επιτυχή έκβαση. (...) Ο διάβολος δεν έρχεται ποτέ δύο φορές από την ίδια πόρτα και η δημοκρατία απέκτησε τα τελευταία 60 χρόνια σταθερές βάσεις. Το Συνταγματικό Δικαστήριο θα πρέπει να απαγορεύσει αυτήν τη φορά το ακροδεξιό κόμμα, γιατί ανάμεσα στα διδάγματα από το χιτλερικό καθεστώς ανήκει και η αποφασιστική προάσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» καταλήγει στον άρθρο της η εφημερίδα.

Η εφημερίδα Rundschau της Φραγκφούρτης εκφράζει ενδοιασμούς. «Κανείς δεν αμφισβητεί την αντισυνταγματικότητα του κόμματος» γράφει. « Και από τότε που έγινε γνωστή η στενή συνεργασία του NPD με τη νεοναζιστική οργάνωση NSU ηχεί εύλογη η άποψη ότι πιο επικίνδυνο θα ήταν να μην ξεκινήσει διαδικασία απαγόρευσης. Η άποψη είναι εύλογη, αλλά όχι λογική. Διότι σε περίπτωση απαγόρευσης το NPD θα αναζητούσε την τύχη του στο Στρασβούργο. Και ίσως και να την έβρισκε. Διότι, σε αντίθεση με το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να αιτιολογήσει τυχόν απαγόρευση, θα πρέπει να αποδειχθεί ότι το κόμμα διαθέτει οικονομικά μέσα και επιρροή για να επιτύχει τους αντιδημοκρατικούς του στόχους. Όμως αυτό δεν συμβαίνει στο NPD, που οικονομικά βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας και πολιτικά εξορισμένο από τις τοπικές βουλές, με εξαίρεση τη Σαξονία και το Μεκλεμβούργο-Πομερανία» επισημαίνει ο σχολιαστής.

Ιστορικοί δεσμοί με την Ουκρανία

Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία και οι πιέσεις των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων και του λαού της προς την κυβέρνηση να παραιτηθεί απασχολούν τους γερμανούς και ξένους σχολιαστές.

Καταρχήν η γερμανική die Welt υποστηρίζει ότι σε αυτό το γεωπολιτικό παιγνίδι η ΕΕ έχασε, ενώ η Ρωσία κέρδισε και προσθέτει: «Αλλά δεν είναι όλες οι μέρες σκοτεινές. Το μέλλον δεν σημαίνει αυτόματα και αντιπαράθεση. Η ήρεμη δύναμη της Δύσης έχει περισσότερα να προσφέρει από τη Ρωσία του Πούτιν. Για τον εκσυγχρονισμό της η Ρωσία χρειάζεται όχι μόνο πετροδολάρια και αγορές για τις πρώτες ύλες της στη Σιβηρία, αλλά και know–how και ανταλλαγές με τον υπόλοιπο κόσμο».

Τους στενούς δεσμούς της Ρωσίας με την Ουκρανία αναλύει η γαλλική Le Monde. «Το Κίεβο είναι πάνω από χίλια χρόνια το ιστορικό λίκνο της Ρωσίας και η έδρα της πρώτης ορθόδοξης εκκλησίας» γράφει. «Υπάρχουν όμως και οικονομικοί δεσμοί: η Ουκρανία είναι σημαντικό τμήμα της ευρασιατικής ένωσης, που επιδιώκει η Μόσχα. Υπάρχουν και οι στρατηγικοί δεσμοί: η ρωσική στρατιωτική βάση της Σεβαστούπολης στην χερσόνησο της Κριμαίας είναι ζωτικής σημασίας για τις φιλοδοξίες της Μόσχας στη Μαύρη Θάλασσα. Η Ουκρανία ήταν ανέκαθεν διαιρεμένη ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση» υπογραμμίζει ο σχολιαστής της.

Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. σύνταξης Άρης Καλτιριμτζής