Ο εμφύλιος στην Ινδονησία μετά την καταστροφή και 25 χρόνια Πράσινοι

Η πολιτική πραγματικότητα επέστρεψε στην ΝΑ Ασία, σχολιάζουν σήμερα οι γερμανικές εφημερίδες. Ο λόγος για την προθεσμία που έθεσαν οι στρατιωτικοί της Ινδονησίας. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: "Οι Ινδονήσιοι στρατηγοί δείχνουν το αληθινό τους πρόσωπο: γνωρίζουν ότι δεν θα τους επιτρέψουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις εκκαθαρίσεις τους στην περιοχή οι ξένοι στρατιώτες, οι χιλιάδες εθελοντές της ανθρωπιστικής βοήθειας και οι δημοσιογράφοι, γι' αυτό έδωσαν προθεσμία απόσυρσής τους μέχρι τον Μάρτιο. Ασφαλώς οι ξένες αποστολές βοηθούν άπαντες τους κατοίκους και τους αυτονομιστές και στους εθνικιστές. Είναι εκεί για να προσφέρουν βοήθεια στα θύματα ανάλογα με τις ανάγκες τους και όχι ανάλογα με τα πολιτικά τ ους φρονήματα. Ο πρόεδρος της Ινδονησίας Σουσίλο Γιαντογιόνο το γνωρίζει πολύ καλά, γι' αυτό και καθυστέρησε να επιτρέψει την είσοδο ξένων εθελοντών στην επαρχία Μπάντα Άτσε. Όμως τώρα τα φώτα της διεθνούς δημοσιότητας είναι στραμμένα εκεί. Διακυβεύεται αυτή τη στιγμή η πίστη που απολαμβάνει διεθνώς η κυβέρνησή του, διότι η επαρχία Άτσε δεν αποτελεί πλέον μια μεμονωμένη ενδο-ινδονησιακή κρίση. Έτσι εάν η ινδονησιακή κυβέρνηση δεν κατορθώσει τώρα να δρομολογήσει σωστά την κρίση, τις επιπτώσεις της θα τις επωμισθεί ολόκληρος ο λαός."

Πριν από 25 χρόνια, στις 13 Ιανουαρίου του 1980, ιδρύθηκε το Κόμμα των Πράσινων. Ο γερμανικός τύπος σχολιάζει:

Frankfurter Rundschau: "Ξεχάστηκε σχεδόν από όλους η αγωνία των Πράσινων για το όριο του 5%, οι πολιτικές 'διαλεκτικές' κρίσεις, η απειλή διάσπασης, ακόμη και η προβολή της νευρωτικής πλευράς ορισμένων κομματικών τους στελεχών. Πάνε οι ρεάλος και οι φούντις. Αυτή τη στιγμή το κόμμα των Πρασίνων είναι ένα κανονικό, καθιερωμένο κόμμα, με στελέχη που διαθέτουν επαγγελματική εμπειρία, χορηγούς, υπηρεσιακά αυτοκίνητα και πόστα σε προεδρεία εταιρειών. Όμως σε σύγκριση με τα άλλα κόμματα, παραμένουν ακόμη ένα κόμμα ευέλικτο και με νεαρό πολιτικό δυναμικό. Ταυτόχρονα, και παρά το γεγονός ότι συγκυβερνούν, συνεχίζουν την δημοκρατική παράδοση της διαφωνίας."

Tageszeitung: "Η κοινωνία μας δεν φοβάται πια τους Πράσινους και τους οικολόγους, ο φόβος με τον οποίο ζει ο σημερινός Γερμανός πολίτης είναι μήπως η χώρα του στη δίνη της παγκοσμιοποίησης βρεθεί στην κατάσταση του οικονομικά εξαρτημένου." "Τί απομένει μετά από 25 χρόνια; Η υποτίμηση της πυρηνικής ενέργειας στη συνείδηση όλων, οι τύψεις όταν πατάμε τον διακόπτη του καλοριφέρ στο 5, αλλά και το αίσθημα ότι οι Πράσινοι σοβαρεύτηκαν. Αναγκαστικά."

Οι διαμαρτυρίες στην Αίγυπτο κατά της νέας υποψηφιότητας του προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον πολλών Γερμανών σχολιαστών.

Süddeutsche Zeitung: "Η Αίγυπτος είναι πολύ μακριά από την πιθανότητα μιας μεταρρύθμισης. Δεν πρόκειται εξάλλου για μια δημοκρατία ικανή να αλλάζει και προσαρμόζεται. Και μόνον το γεγονός ότι η Αίγυπτος είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο με τόσες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτικών κρατουμένων είναι ενδεικτικό. Πάντως το γεγονός ότι ο Μουμπάρακ θέτει ξανά υποψηφιότητα για άλλα έξι χρόνια μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: ή επιδιώκει να λύσει το πρόβλημα της διαδοχής του μόνος, χωρίς να αφήσει περιθώρια στον λαό ή στο περιβάλλον του ή δεν γνωρίζει, τί μέλει γενέσθαι."

Frankfurter Allgemeine Zeitung: "Μήπως ο Χόσνι Μουμπάρακ θέλει να ξεπεράσει και το ρεκόρ του φαραώ Ραμσή του ΙΙ, που κυβέρνησε 65 χρόνια την Αίγυπτο; Είναι ανθρωπίνως αδύνατον, διότι έχει ήδη 76 χρόνια στην πλάτη του. Θέλει μήπως να εξασφαλίσει τη διαδοχή του με απόλυτο τρόπο, όπως κάποτε οι φαραώ 'σφάλιζαν' τους τάφους τους. Όμως και εκείνων οι τάφοι συλήθηκαν."