Ο Ζακ Σιράκ εγκαταλείπει την πολιτική

Δεν είναι πάντα εύκολο για ένα πολιτικό η ώρα του αποχωρισμού. Του αποχωρισμού από το ανώτατο αξίωμά του, του αποχωρισμού από τη διεθνή πολιτική. Ο γάλλος πρόεδρος Ζακ Σιράκ, μετά από 12 χρόνια στο προεδρικό αξίωμα, επέλεξε το βήμα της τηλεόραση για να εξαγγείλει στους γάλλους ότι δεν πρόκειται να ξαναβάλει υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Απριλίου, κάτι που όλοι ανέμεναν. «Το να υπηρετώ τη Γαλλία και την ειρήνη» δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος, «ήταν για μένα στόχος μιας ολόκληρης ζωής. Φυσικά θα ήθελα να χτυπήσω περισσότερο συντηρητισμούς και εγωισμούς για να αντιμετωπίσω πιο γρήγορα τα προβλήματα, που ξέρουν ορισμένοι από σας. Όμως είμαι υπερήφανος για τη δουλειά που κάναμε μαζί». Συγκινημένος αλλά καλά προετοιμασμένος για τον αποχωρισμό από τα θέλγητρα της εξουσίας ο γάλλος πρόεδρος ανακοίνωσε στους συμπολίτες του ότι αποχωρεί ουσιαστικά από την ενεργό πολιτική μετά από 12 χρόνια στο ανώτατο αξίωμα της χώρας και πάνω από 40 χρόνια στην πολιτική. Η σθεναρή αντίσταση του Σιράκ στην πολιτική Μπους στο Ιράκ του απέφερε μεγάλη δημοτικότητα, ωστόσο, δεν ήταν και καμιά ιδιαίτερη τέχνη, όπως υποστηρίζει τουλάχιστον ο Φρανς Ολιβιέ Γκιζμπέρτ, δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η τραγωδία του Προέδρου» που αναφέρεται στον Ζακ Σιράκ. «Μου έρχονται γέλια όταν ο κόσμος λέει ότι ο Σιράκ έδειξε θάρρος στο θέμα του Ιράκ. Ο Μπλερ ήταν θαρραλέος και ο Αθνάρ, αυτοί μάλιστα γιατί ήρθαν σε αντίθεση με τη κοινή γνώμη. Όχι όμως ο Σιράκ, δεν διακινδύνευσε, το 70% των γάλλων ήταν ούτως ή άλλως ενάντια στον πόλεμο. Ο Σιράκ το μόνο που έκανε ήταν να κρεμάσει το παλτό του στον αέρα, τίποτα περισσότερο».

Καιροσκόπο τον αποκαλούν οι επικριτές του, κάτι σαν Δον Ζουάν της πολιτικής. Του άρεσε να αλλάζει συχνά στρατόπεδα, να αποσύρει μεταρρυθμίσεις, όταν οι γάλλοι κατέβαιναν στο πεζοδρόμιο. «Ο Σιράκ δεν ενδιαφέρθηκε να δώσει περιεχόμενο στη μακρά πολιτική του θητεία, αλλά μόνο να αποκτά εξουσία και να την χρησιμοποιεί», υποστηρίζει ο Φιλιπ Σεγκέν, συνοδοιπόρος του Σιράκ από το συντηρητικό στρατόπεδο. Σε βασικούς τομείς, όπως είναι η υγεία, οι συντάξεις ή το κοινωνικό κράτος, δεν άλλαξε τίποτα, τονίζει κατηγορηματικά ο Φρανς Ολιβιε Γκίζμπερτ. «Αν θέλετε να κάνετε έναν απολογισμό των 12 χρόνων προεδρίας του, θα διαπιστώσετε ότι δεν έγιναν και πολλά. Ενώ ο Σρέντερ έδωσε ωθήσεις, στην οικονομία, τον κοινωνικό τομέα, στην Γαλλία δεν έγινε τίποτα, η απόλυτη ακινησία». Σε ηλικία 30 χρόνων ο Σιράκ άρχισε την πολιτική του καριέρα ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Πομπιντού. Διετέλεσε πολλές φορές υπουργός, δύο φορές πρωθυπουργός και στη συνέχεια δήμαρχος της πόλης των Παρισίων. Το 1995 και με την τρίτη φορά κατορθώνει να ανέλθει τα σκαλιά του Μεγάρου των Ηλυσίων. Μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του ήταν η απόρριψη από τους γάλλους της Συνταγματικής Συνθήκης στο δημοψήφισμα του 2005. Από τότε ξεθώριασε η εικόνα του ως οραματιστή της ευρωπαϊκής ιδέας. Ακολουθώντας την παράδοση των προκατόχων του υποστήριξε και ενίσχυσε την αναπτυξιακή βοήθεια της Γαλλίας στην Αφρική. Οι γυναίκες παρέμειναν το αδύνατο σημείο του, κάτι που και ο ίδιος παραδέχθηκε πρόσφατα σε συνέντευξη. Χθες ο Σιράκ αποχαιρέτισε την πολιτική σε ηλικία 74 χρόνων. Το λόγο έχει τώρα ο ιστορικός...