Ο ισχυρός Πούτιν και η αδύναμη Ευρώπη

Σχολιάζοντας την κρίση στην Ουκρανία η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung διερωτάται εάν έχει νόημα η επιβολή περαιτέρω κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας: «Ακόμη και όσοι δικαιολογούσαν μέχρι πρότινος τον Πούτιν αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι τα ενδιαφέροντα του Κρεμλίνου δεν περιορίζονται μόνον στην προσάρτηση της Κριμαίας. Η γραμμή που ακολούθησαν, να δείχνουν κατανόηση για τα ‘νόμιμα’ συμφέροντα της Ρωσίας, αντιμετωπίστηκε από την Μόσχα με χλευασμό. Αλλά ακόμη και οι λεγόμενες κυρώσεις επιπέδου ένα και δύο, δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Πούτιν από το να συνεχίσει το κυνικό του παιγνίδι εξουσίας στα ανατολικά της Ουκρανίας. Η διεύρυνση των κυρώσεων σε βάρος ακόμη περισσότερων προσώπων δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε αυτό. Στη Μόσχα θεωρείται άλλωστε διάκριση να συμπεριλαμβάνεσαι στη μαύρη λίστα της Δύσης».

Διαφορετικά βλέπει τα πράγματα η Frankfurter Rundschau: «Η πρόσφατη υποβάθμιση της Ρωσίας από τον οίκο αξιολόγησης Standard & Poors καταδεικνύει ότι οι έστω και ήπιες κυρώσεις αρχίζουν και αποδίδουν καρπούς. Μπορεί και να το θεωρήσει κανείς δόλιο. Φυσικά και ο αμερικανικός οίκος δεν είναι ουδέτερος. Οι ειδικοί του είναι, τρόπον τινά, οι μασκοφορεμένοι ακτιβιστές της αμερικανικής κυβέρνησης, η παραστρατιωτική εμπροσθοφυλακή της σύγχρονης εποχής. Μπορεί όμως να το θεωρήσει κανείς και έξυπνο. Δικαίως η Δύση αποφάσισε να μην αντιδράσει στρατιωτικά. Όποιος όμως αποσύρει την στρατιωτική επιλογή από το τραπέζι θα πρέπει να αναζητήσει άλλες λύσεις, εάν θέλει να συνεχίσει να ασκεί επιρροή. Και σε αυτό βοηθούν οι κυρώσεις».

Καιρός για πιο σκληρές κυρώσεις;

Η ελβετική Tagesanzeiger επικρίνει τη στάση των Ευρωπαίων, σχολιάζοντας: «Ο ισχυρός άνδρας στη Μόσχα αξιολόγησε ορθά ως αδυναμία τη διστακτική απάντηση των χωρών της ΕΕ στη ρωσική προπαγάνδα στην ανατολική Ουκρανία. Ο Πούτιν αξιοποίησε την προθυμία της Δύσης για διάλογο για να δημιουργήσει δεδομένα. Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα του Πούτιν, θα απειλήσει στο τέλος ακόμη και τις ευρωπαϊκές χώρες της Βαλτικής με τις ρωσικές μειονότητες; Οι ΗΠΑ πιέζουν ήδη για μια πιο σκληρή απάντηση. (…) Είναι καιρός οι Ευρωπαίοι να αυξήσουν με αυστηρές οικονομικές κυρώσεις το τίμημα για τα επικίνδυνα παιγνίδια εξουσίας του Πούτιν».

Τη γερμανική στάση βάζει στο μικροσκόπιο η ολλανδική de Volkskrant, σημειώνοντας ότι, μπορεί οι Αμερικανοί να είναι συχνά σαρκαστικοί για την μετριοπαθή στάση του Βερολίνου, ωστόσο «παραβλέπουν εντελώς τη σημασία των δοκιμαζόμενων γερμανορωσικών σχέσεων. Για την Ουάσιγκτον η κρίση στην Ουκρανία είναι τόσο μακριά όσο και η Λιβύη ή η Συρία. Η Γερμανία όμως νιώθει την ένταση μπροστά στην πόρτα της. Από την εποχή της νέας Οστπολιτίκ του Βίλυ Μπραντ είναι τρόπον τινά ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ό,τι και να κάνει ο Μπαράκ Ομπάμα, η Μέρκελ δεν πρόκειται να αλλάξει γραμμή. Φυσικά παίζουν ρόλο και οικονομικά συμφέροντα. Χιλιάδες γερμανικές επιχειρήσεις διατηρούν εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία. Σε περίπτωση που περιέλθουν σε κίνδυνο, εκατοντάδες χιλιάδες θα μπορούσαν να χάσουν τη δουλειά τους».

O Γκάουκ ήταν σαφέστατος

Τέλος, ένα σχόλιο της γερμανικής Die Welt για την επίσκεψη του γερμανού Προέδρου Γιοάχιμ Γκάουκ στην Τουρκία και την κριτική που άσκησε ανοιχτά στον τούρκο πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν: «Πολιτικά ο Ερντογάν απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την ΕΕ, η οποία έχει συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς για μια χώρα που θέλει να γίνει μέλος του ευρωπαϊκού κλαμπ. Στο όνομα αυτής της κοινότητας ο Γκάουκ έχει το δικαίωμα να αναφερθεί σε αυτό το χάσμα μεταξύ επιθυμίας και πραγματικότητας της τουρκικής πολιτικής. Ο Γκάουκ αισθάνεται όμως και προσωπικά υπόχρεος να πάρει θέση. Επειδή έζησε στο πετσί του την κακοβουλία ενός αυταρχικού καθεστώτος, μίλησε διεξοδικά στην Άγκυρα για το κράτος δικαίου και τη σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παραμέρισε την ευγένεια της διπλωματίας, επέλεξε ξεκάθαρες κουβέντες και μίλησε για εξελίξεις που ‘τον τρομάζουν’. Πιο σαφής δεν μπορεί να είναι ένας Πρόεδρος».

Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη