Ο Κουασιμόδος του καθεδρικού της Κολωνίας

Ανεβαίνοντας τη γυριστή σκάλα του καθεδρικού ναού της Κολωνίας και περνώντας μέσα από μια στενή είσοδο, φτάνεις στο καμπαναριό, στα "παρασκήνια" του ναού. Εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη καμπάνα που υπάρχει στον κόσμο, η καμπάνα του Αγίου Πέτρου ή αλλιώς η Ντίκερ Πίτερ όπως την αποκαλούν οι Κολωνέζοι, δηλαδή στα ελληνικά ο "Χοντρός Πέτρος". Γύρω της αιωρούνται κι άλλες καμπάνες σχετικά μικρότερες από αυτήν. Ξαφνικά ακούμε μια φωνή μας λέει «Γεια σας, ονομάζομαι Νόρμπερτ Γιάχτμαν αλλά το ψευδώνυμο μου είναι Κουασιμόδος». Αυτός είναι ο κωδωνοκρούστης του καθεδρικού ναού της Κολωνίας. Δεν είναι όμως ούτε καμπούρης ούτε τρομακτικός. Δεν του αρέσει να τον αποκαλούν κωδωνοκρούστη γιατί στις μέρες μας πια ο νεωκόρος με το πάτημα ενός κουμπιού χτυπά τις καμπάνες.

Ο Νόρμπερτ Γιάχτμαν, ετών 49, είναι ο υπεύθυνος και ο ειδικός για τις καμπάνες του καθεδρικού ναού της Κολωνίας. Παράλληλα είναι αρμόδιος και για άλλες καμπάνες, για αυτές καμπάνες που βρίσκονται στην επισκοπή της Κολωνίας, του Έσσεν και του Άαχεν. «Οι καμπάνες είναι η ζωή μου», εξομολογείται ο Γιάχτμαν. Μπορεί να έχει δει πολλές καμπάνες, αλλά πιστεύει ότι η καμπάνα του καθεδρικού της Κολωνίας είναι η πιο ιδιαίτερη. Όπως αναφέρει, «για μένα είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έχω αναλάβει τον έλεγχο της καμπάνας αυτής. Είναι μεγάλη τιμή για μένα».

Οι καμπάνες του καθεδρικού ναού της Κολωνίας

Ο "Ντίκερ Πίτερ" δεν χτυπάει κάθε μέρα. Μόνο το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, όταν πεθαίνει ο πάπας ή όταν σταματήσει ένας πόλεμος. Τότε ξεκινάει η καμπάνα του Αγίου Πέτρου να κουνιέται, αρχίζει να πηγαίνει όλο και πιο ψηλά μέχρι που τελικά χτυπά με το μπρούτζινο γλωσσίδι την καμπάνα που ζυγίζει 24 τόνους και παράγει έναν υπόκωφο, εορταστικό αλλά και μελαγχολικό ήχο, ο οποίος κάνει έναν σωστό Κολωνέζο να σταματήσει ακούγοντας τον. Ο χτύπος της καμπάνας είναι ο παλμός της πόλης.

Για την ώρα μένει σιωπηλή διότι ακόμη δεν έχει επικολληθεί πάνω της το νέο γλωσσίδι που κατασκευάζεται τωρα γι' αυτήν. Θα μπορέσει να λειτουργήσει κανονικά μέχρι το τέλος του χρόνου και μέχρι τότε θα χτυπούν μόνο οι άλλες καμπάνες. Ο Γιάχτμαν δεν χάνει από τα μάτια του τη μεγάλη καμπάνα. Με ένα μέτρο και μία λάμπα τσέπης στο χέρι γυρνά σε όλο καμπαναριό και είναι σαν να βλέπεις τον πραγματικό Κουασιμόδο του Παρισιού. Ο Γιάχτμαν τώρα ελέγχει εάν ο τροχός της αλυσίδας γυρνάει, εάν το κουζινέτο είναι καλά λαδωμένο ή εάν υπάρχει κάποιος περίεργος θόρυβος στο καμπαναριό. Πολύ σημαντικό είναι το γλωσσίδι που πρέπει να χτυπήσει στο σωστό σημείο. «Δεν πρέπει να είναι πολύ στραβά και να χτυπήσει απρόσεκτα. Το ευθύ χτύπημα είναι ο στόχος».

Στο καμπαναριό του ναού βρίσκονται και άλλες δύο σημαντικές καμπάνες. Η δεύτερη μεγάλη καμπάνα στον καθεδρικό ναό είναι η καμπάνα Pretiosa. Κατασκευάστηκε το 1448, πριν ακόμα ανακαλυφθεί η Αμερική. Τον δέκατο πέμπτο αιώνα ήταν η πιο ηχηρή καμπάνα της Δύσης. Η καμπάνα Speciosa, που επίσης βρίσκεται στον συγκεκριμένο ναό, κατασκευάστηκε έναν χρόνο μετά.

Κρίστοφ Ντρίσεν (dpa)/ Νατάσα Κουκουγιάννη