Ο περιπετειώδης δρόμος προς την επανένταξη

O Κλάους Μ. ζει στη Βόννη. Μοιράζεται ένα διαμέρισμα με έναν άλλον πρώην τοξικομανή. Και οι δυο τους έχουν κάνει μεγάλο ταξίδι για να φτάσουν στην αποτοξίνωση με πολλά πισωγυρίσματα.

Ναρκωτικά σε αφθονία

Ο Κλάους είναι παιδί χωρισμένων γονιών από την Α. Γερμανία. Με τραυματικές εμπειρίες από ένα δύσκολο διαζύγιο. Ήδη ως έφηβος ήρθε σε επαφή με το αλκοόλ. Μετά την πτώση του τείχους, η προσφορά ήταν πιο πλούσια. «Ξαφνικά μπορούσες να βρεις τα πάντα, κάνναβη, ecstasy, LSD, αμφεταμίνες, οινόπνευμα, κάποια στιγμή πήρα και κρυσταλλική μέθη. Τότε δεν ήξερα τί ήταν, απλά το έπαιρνα. Έπαιρνα τα πάντα – εκτός από ηρωίνη».

Στα 17 του έφυγε από το κρατίδιο Σαξονία - Άνχαλτ και πήγε στη Βαυαρία. Ήδη από τότε ήταν εξαρτημένος. Για να ζήσει έκανε ευκαιριακές δουλειές, και κάποια στιγμή έχασε εντελώς τον έλεγχο. Κάποιοι φίλοι τον πήγαν στο νοσοκομείο με αφυδάτωση. «Με τα ναρκωτικά οδηγείτε τον εαυτό σας στο θάνατο» του είπε κάποια νοσοκόμα και τον σόκαρε, γιατί μέχρι τότε δεν είχε αναλογιστεί τις θανατηφόρες επιπτώσεις. Μπήκε σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης. Στη Βόννη τον ανέλαβε ο «Σύλλογος Βοήθειας Ανθρώπων σε Κίνδυνο». Κοινωνική λειτουργός τον βοηθά να αντιμετωπίσει δυσκολίες της καθημερινότητας, να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του και να αποκτήσει κοινωνικές σχέσεις. «Όταν παίρνει κανείς χρόνια ναρκωτικά καταντά μονότονος και δεν εγκαταλείπει ποτέ το κυνήγι των ναρκωτικών», λέει ο Κλάους.

Άνθρωποι εγκαταλελειμμένοι

Η οργάνωση «Σύλλογος Βοήθειας Ανθρώπων σε Κίνδυνο» υποστηρίζει ανθρώπους εγκαταλελειμμένους από την κοινωνία διαθέτοντας ένα ευρύ πρόγραμμα προσφορών και δραστηριοτήτων. Πίσω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Βόννης, η οργάνωση διατηρεί καφέ, ανοιχτό από το πρωί μέχρι το βράδυ, όπου οι άνθρωποι μπορούν να τρώνε και να αναζητούν επαφές. Στους τοξικομανείς επιτρέπεται ακόμα και να κάνουν χρήση ναρκωτικών. «Σε περίπτωση που πάρουν μεγαλύτερη δόση, μπορούμε να τους σώσουμε. Για μας σημασία έχει η διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, θέλουμε να ζήσουν, να επιβιώσουν», λέει η Νέλυ Γκρούνβαλντ, η επικεφαλής του συλλόγου. Η οργάνωσή της διαθέτει ακόμη μια δική της εστία, ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Όσοι θέλουν μπορούν να εργαστούν εκεί υπό την καθοδήγηση συνεργατών της οργάνωσης, Μπορούν να επισκευάζουν αυτοκίνητα ή να κάνουν ανακύκλωση κομματιών τους.

Αξίζει η προσπάθεια

«Υπάρχουν άνθρωποι που τους συνοδεύουμε σε όλη τη ζωής τους, λέει η Νέλυ Γκρουνβαλντ.«Δεν καταφέρνουν να δαμάσουν την εξάρτησή τους από τα ναρκωτικά. Μερικές φορές πάσχουν από σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Και χαιρόμαστε φυσικά όταν έχουμε ανθρώπους που ακολούθησαν το δρόμο προς την επιτυχία. Ήταν άστεγοι και κατάφεραν να βρουν εργασία και θέση θεραπείας. Είναι καταπληκτικό. Υπάρχουν κι άλλοι που στην αρχή είπαμε ότι δεν έχουν καμιά ελπίδα. Τους πήγαμε σε ένα πρόγραμμα απεξάρτησης από ηρωίνη και από εκεί σε άλλο για θεραπεία. Βρήκαν δουλειά και πλέον ζουν μια κανονική ζωή».

Τελικά, η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Το επιβεβαιώνουν κι άλλοι όπως η Μπετίνα Φρεντεμπόιλ, που ασχολείται με χρόνια ανέργους ναρκομανείς, στους οποίους βρίσκει απασχόληση. Δεν έχει ποτέ χάσει την πίστη στο στόχο, στην κοινωνική επανένταξη αυτών των ανθρώπων. Και δεν είναι η μόνη.

Karin Jäger / Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου