Ο Πούτιν αναδεικνύει τις αδυναμίες της ΕΕ

Η Frankfurter Rundschau σχολιάζει: «Η Ελλάδα είναι ένα μέλος της ΕΕ που χρειάζεται άμεσα βοήθεια, αλλά παράλληλα είναι και ένα κυρίαρχο κράτος. Θα μπορούσε κανείς να το ξεχάσει διαβάζοντας τα εχθρικά δημοσιεύματα που συνόδευσαν το ταξίδι του Τσίπρα στη Μόσχα. Ο Τσίπρας έχει καθήκον να σώσει τη χώρα του από τη χρεοκοπία. Σε αυτό ανήκει η καλή συνεννόηση με τους ευρωπαίους εταίρους, των οποίων τη βοήθεια χρειάζεται επειγόντως η Ελλάδα. Σε αυτό όμως συμπεριλαμβάνεται και το να βρει τις καλύτερες προϋποθέσεις για τη χώρα του και αλλού».

H Süddeutsche Zeitung σημειώνει: «Εάν η Αθήνα θέλει να προχωρήσει με τις ιδιωτικοποιήσεις χρειάζεται αγοραστές. Η Μόσχα ενδιαφέρεται για τα ελληνικά λιμάνια και για την εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου που εικάζεται ότι υπάρχει στην υποθαλάσσια περιοχή. Με αυτό τον τρόπο η Μόσχα θέλει να έχει μεγάλη πρόσβαση στην Ευρώπη στο μέλλον. Το ίδιο σημαντικό όμως είναι και το πολιτικό επίπεδο. Ο Πούτιν και ο Τσίπρας έχουν διένεξη με τις Βρυξέλλες. Ο Πούτιν εξαιτίας της προσάρτησης της Κριμαίας και του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Τσίπρας για το θέμα του χρέους. Οι δύο λαϊκιστές δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να θυμώσουν λίγο ή ακόμα και να πιέσουν τις Βρυξέλλες».

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει για τη στάση της Ρωσίας: «Αναμφισβήτητα η Ρωσία ελπίζει η Ελλάδα και άλλες αμφιταλαντευόμενες χώρες, από το μέτωπο των κρατών που επέβαλαν τις κυρώσεις, να αλλάξουν στάση. Δεν τίθεται θέμα, η απαγόρευση εξαγωγών έχει πολύ βαριές συνέπειες για την Ελλάδα. Και άλλες χώρες θα προτιμούσαν να ομαλοποιήσουν τις εμπορικές τους σχέσεις άμεσα. Εντούτοις η αποφασιστικότητα των ευρωπαίων είναι ένα υψηλό αγαθό. Δεν θα έπρεπε να τεθεί σε κίνδυνο για χάρη βραχυπρόθεσμων συμφερόντων».

Εάν δεν υπήρχε ο Πούτιν θα έπρεπε να τον εφεύρουμε

Η Handelsblatt γράφει για την Ελλάδα: «Το ελληνικό φλερτ με τη Ρωσία δεν θα πρέπει να απασχολεί υπερβολικά την ΕΕ. Το πρόβλημα στην Ελλάδα εντοπίζεται αλλού. Στην ίδια τη χώρα. Οι πολιτικές ελίτ δεν έχουν συμφέρον να εκσυγχρονίσουν το κράτος και να κάνουν ανταγωνιστική την οικονομία. Αυτό ισχύει τόσο για τον Τσίπρα όσο και για τους προκατόχους του. Έτσι είναι επίφοβο ότι η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά μετατρέπεται σε μια περίπτωση που χρήζει ειδικής μέριμνας».

Η αυστριακή Die Presse παρατηρεί: «Εάν δεν υπήρχε ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα έπρεπε να τον εφεύρουμε: για το συμφέρον της Ευρώπης. Κανένας άλλος στην πάροδο των χρόνων δεν μας έδειξε τόσο απροκάλυπτα τις αδυναμίες μας. Όχι γιατί το ήθελε, ούτε γιατί είναι ο ίδιος τόσο σπουδαίος όσο νομίζει. Αλλά γιατί εκμεταλλεύεται στο έπακρο κάθε ευκαιρία που του δίνεται. Το ότι η ΕΕ προειδοποίησε τον Έλληνα πρωθυπουργό για πιθανή διαφοροποίηση του στο θέμα των κυρώσεων απέναντι στη Μόσχα είναι θεμιτό. Θα μπορούσε όμως κανείς να είναι και πιο χαλαρός, όπως δηλώνει και ο Γκέρνοτ Έρλερ, εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για ζητήματα που αφορούν τη Ρωσία. Η Μόσχα θα μιλούσε με την Ελλάδα για τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου και για την άδεια εισαγωγής ελληνικών αγροτικών προϊόντων – θέματα τα οποία δεν είναι τόσο προβληματικά. Και ακριβώς αυτές είναι οι προοπτικές που προσέφερε ο Πούτιν στον Τσίπρα».

Μαρία Ρηγούτσου