Ο προεκλογικός αγώνας στη Γερμανία και ο απόηχος των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Λονδίνο

Το εκλογικό πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Γερμανία προκαλεί από χθες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Ο γερμανικός τύπος σχολιάζει.

Süddeutsche Zeitung: «Η Άνγκελα Μέρκελ ήθελε να είναι ρεαλίστρια. Το πρόγραμμα όμως που παρουσίασε, διχάζει. Είναι μισο-ειλικρινές, μισο-τολμηρό, σε ορισμένα σημεία ελλιπές και σε άλλα θολό χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις. Έτσι όποιος επικεντρώσει την προσοχή του στο μισό πρόγραμμα μπορεί να εντυπωσιαστεί, ενώ όποιος προσηλωθεί στο άλλο μισό διαπιστώνει ότι είναι μακριά από την πραγματικότητα.»

Frankfurter Rundschau: «Η υποψήφια καγκελάριος προσπάθησε να αποφύγει τα λάθη του Σρέντερ: δεν θέλει να χάσει τους ψηφοφόρους της εν ονόματι του προεκλογικού αγώνα. Η προσπάθειά της φαίνεται στους μεν σοσιαλδημοκράτες και πράσινους ως προεκλογικό πυροτέχνημα, ενώ στους χριστιανοδημοκράτες στοίχισε τα μέγιστα να εμφανιστούν ως μεγάλα λαϊκά κόμματα με κοινωνικό προφίλ.»

Die Welt: «Το οικονομικό μέρος του προγράμματος είναι θαρραλέο. Όμως οι όποιοι νεωτερισμοί φυσικό είναι να προκαλούν τόσο τους οπαδούς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όσο και τους πολιτικούς αντιπάλους της. Μήπως δεν στοίχιζαν οι μεταρρυθμίσεις στον Σρέντερ λιγότερους ψήφους στη βουλή από τον κυβερνητικό συνασπισμό;»

Η δίκη για τη δολοφονία του Ολλανδού σκηνοθέτη Βαν Γκονγκ λαμβάνει τουλάχιστον στον γερμανικό τύπο άλλες διαστάσεις μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Λονδίνο. Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Ο απόηχος των επιθέσεων κατά του Λονδίνου και η δίκη του δολοφόνου του Βαν Γκονγκ είναι δύο διαφορετικά ζητήματα. Αποτελούν όμως δύο όψεις ενός νομίσματος. Μπορεί το πρόβλημα της Αλ-Κάιντα να είναι διεθνές και εκείνο της δολοφονίας εθνικό, αλλά συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ευρώπη δεν είναι μόνον επιχειρησιακή βάση των φανατικών ισλαμιστών, αλλά και στόχος τους».

Tageszeitung: «Οι Ολλανδοί πίστευαν πάντα ότι είναι μια πολυπολιτισμική κοινωνία, ενώ οι Βρετανοί ότι είναι όλοι..Βρετανοί. Τα γεγονότα αποκαλύπτουν πως και οι δυο πλανώνται οικτρά. Η διαφορά ανάμεσα στην μια και στην άλλη αντίληψη αγγίζει μόνον τον τρόπο που αντέδρασαν: οι Βρετανοί δεν εξεπλάγησαν, οι Ολλανδοί όμως τα έχασαν.»

Die Welt: «Η δίκη του δολοφόνου του Ολλανδού σκηνοθέτη μαζί με τις πρόσφατες επιθέσεις στο Λονδίνο θέτουν επί τάπητος το ζήτημα άμεσης και σοβαρής αντιμετώπισης των ακραίων ισλαμιστών στην Ευρώπη. Γι’ αυτό το ολλανδικό δικαστήριο καλείται τώρα να αποφασίσει με γνώμονα και τα τελευταία γεγονότα και το μέλλον. Έτσι η απόφασή του θα πρέπει να είναι δίκαιη και ανεπηρέαστη. Τέτοια που να καταδεικνύει ότι οι κοινωνίες μας έχουν αυτοπεποίθηση, είναι ελεύθερες, ανοιχτές και ειλικρινείς.»

Τέλος η κατάσταση στην Τουρκία μετά και την βομβιστική επίθεση στον Τσεσμέ απασχολεί πολλές γερμανικές εφημερίδες. Παραθέτουμε το σχόλιο της Frankfurter Rundschau: «Μπορεί το ΠΚΚ να μην διαθέτει πια ισχυρό μαζικό κίνημα, αλλά ξανακερδίζει έδαφος, όπως φαίνεται από τα τελευταία γεγονότα. Οι ελπίδες των Κούρδων για βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου εξανεμίστηκαν. Η ανεργία στο Ντιγιαρμπακίρ φθάνει το 70%. Τα μέτρα που επεβλήθησαν για τη χρήση της κουρδικής γλώσσας δεν εφαρμόζονται παντού και για όλους. Η κατάσταση φαίνεται αδιέξοδη και οι βόμβες στον Τσεσμέ μάλλον εκφράζουν απελπισία και οργή και όχι ριζοσπαστικοποίηση.»