Ο Σρέντερ στο εποπτικό συμβούλιο της εταιρείας που κατασκευάζει τον αγωγό της Βαλτικής
12 Δεκεμβρίου 2005Συνεχίζονται και σήμερα στον γερμανικό τύπο οι αναλύσεις για το σκάνδαλο της απαγωγής του Γερμανού Χάλεντ Αλ Μάζρι από την CIA. Σε ειδικό αφιέρωμα για την CIA το σημερινό Spiegel παρουσιάζει τις μέχρι τώρα δραστηριότητες της CIA επικεντρώνοντας το ρεπορτάζ του σε εκείνες μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Νέα στοιχεία δεν υπάρχουν εκτός από το κοινότοπο, αλλά καταλυτικό συμπέρασμα ότι «η CIA χρησιμοποιεί ό,τι μέθοδο της εξασφαλίζει την διαλεύκανση των περιπτώσεων που αναλαμβάνει», ενώ δημοσιεύει δημοσκόπηση κατά πόσον αποδέχονται οι πολίτες της Γερμανίας τέτοιες μεθόδους: το 81% καταδικάζει τις μυστικές πτήσεις, τις απαγωγές και τα βασανιστήρια.
Die Welt: «Το σκάνδαλο της κατά λάθος απαγωγής του Αλ Μάζρι καθώς και εκείνο των απαράδεκτων μεθόδων της CIA άρχισε να έχει επικίνδυνες επιπλοκές: ερεθίζει κάθε προκατάληψη κατά των ΗΠΑ και δημιουργεί κλίμα εναντίον τους. Εάν δεχόμαστε ότι υπάρχει πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, τότε το ζητούμενο είναι η αλλαγή του διεθνούς δικαίου του πολέμου. Όχι δεν πρόκειται για ‘σεισμό’ στις διεθνείς σχέσεις. Ούτε για πρόκληση πολιτισμικών διαστάσεων, το διεθνές δίκαιο δεν θεμελιώθηκε σε μπετόν, αλλά είναι μια ζωντανή καταγραφή και αντανάκλαση των δεδομένων. Δεν πρόκειται ούτε για γονυκλισία έναντι των Αμερικανών, εάν καθορίσουμε τι σημαίνει, πότε και γιατί μπορεί να επιβληθεί ένας προληπτικός πόλεμος ή τα περίφημα προληπτικά χτυπήματα.»
Berliner Zeitung: «Ο αντικαγκελάριος Φρανς Μιντεφέριγκ μας συμβουλεύει να είμαστε επιφυλακτικοί, γιατί δεν γνωρίζουμε πολλά για την περίπτωση Χάλεντ Αλ Μάζρι. Όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι τα λίγα που γνωρίζουμε, τα γνωρίζουμε μόνον και μόνον γιατί δεν ήμασταν επιφυλακτικοί, ούτε εχέμυθοι ή κρυψίνοες. Ο αντικαγκελάριος δεν ενδιαφέρεται για τη διαλεύκανση της υπόθεσης. Εμείς πάντως θα συνεχίσουμε τις έρευνές μας για να πληροφορούμε και να ενημερώνουμε την κοινή γνώμη ποια είναι τα επίπεδα της διατλαντικής συνεργασίας στο ζήτημα των βασανιστηρίων.»
Μεγάλες διαστάσεις έλαβε στον γερμανικό τύπο το γεγονός ότι ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ προορίζεται για πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της εταιρείας που κατασκευάζει τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία στη Γερμανία μέσω της Βαλτικής θάλασσας.
Frankfurter Rundschau: «Ο Σρέντερ πρέπει αμέσως να ξεκαθαρίσει δημόσια ότι αυτό το βήμα δεν εξυπηρετεί προσωπικά οικονομικά οφέλη, όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά. Όμως γιατί αναλαμβάνει ένα πόστο σε κάποιο εποπτικό συμβούλιο ελέω Πούτιν; Δεν δημιουργεί έτσι περισσότερα προβλήματα στην καγκελάριο έναντι της εξαγριωμένης Πολωνίας και των επίσης εξαγριωμένων Βαλτικών χωρών;»
Die Welt: «Ο πρώην καγκελάριος αποτελεί πρότυπο για κάθε εργαζόμενο. Ο Σρέντερ δεν κάθισε στην καρέκλα του καγκελαρίου ούτε μια στιγμή αργός, αλλά φρόντισε για το μέλλον του. Δεν πρόκειται να παραξενευτούμε, εάν διαπιστώσουμε ότι έχασε ακόμη και τις εκλογές για να γίνει σύμβουλος της Αγκελα Μέρκελ στον τομέα των ΜΜΕ.»
Tageszeitung: «Η συμπεριφορά Σρέντερ δεν πρέπει να μας ξενίζει. Ήδη ως καγκελάριος αγαπούσε να μετέχει σε συμβούλια μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων, ενώ διέθετε τις καλύτερες διασυνδέσεις με την οικονομία, ίσως όχι περισσότερες από τους άλλους καγκελαρίους, αλλά τουλάχιστον περισσότερο φανερά. Για τον Σρέντερ η άσκηση πολιτικής ήταν συχνά στρατηγική οικονομικής πολιτικής. Το προσωπικό όφελος δεν πρέπει να έπαιξε σε αυτό το πόστο ισχυρό ρόλο, είναι γνωστό ότι ο πρώην καγκελάριος δεν χρειάζεται χρήματα.»
Τέλος η Süddeutsche Zeitung σε ανάλυσή της εκθειάζει την αλλαγή της τουρκικής τακτικής έναντι των Κούρδων του Βορείου Ιράκ:
«Λίγες ημέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές στο Ιράκ οι Κούρδοι δέχονται βοήθεια από εκεί που δεν μπορούσαν ποτέ να το φανταστούν: από την Τουρκία. Η διάνοιξη αεροπορικής γραμμής μεταξύ Κων/πολη και Βορείου Ιράκ ενισχύει το εμπόριο και τις επικοινωνίες της κουρδικής περιοχής. Η αλλαγή αυτή αποδεικνύει ακόμη μια φορά ότι η Τουρκία ασκεί πραγματιστική πολιτική, η οποία πάντα συνδυάζεται με σημαντικά οικονομικά οφέλη. Εάν λειτουργήσει το πείραμα της ομοσπονδιοποίησης του Ιράκ, κάτι που θα εξαρτηθεί άμεσα από την έκβαση των βουλευτικών εκλογών την Πέμπτη, τότε η Τουρκία θα έχει κερδίσει το στοίχημα. Αλλά και ένας εμφύλιος ή ακόμη η τριχοτόμηση του Ιράκ δεν θα άλλαζε πια την πολιτική της Άγκυρας έναντι των Κούρδων του Ιράκ. Ο Ερντογάν και ο Γκιουλ γνωρίζουν ότι εάν η Τουρκία στείλει στρατό στο Βόρειο Ιράκ πρέπει πάραυτα να ξεχάσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις και την ένταξη στην ΕΕ.»