Πάνω από 30.000 Έλληνες εργάζονται χωρίς χαρτιά

Σε αυτή την εκτίμηση κατέληξαν συνδικάτα, οικονομικά και κοινωνικά ινστιτούτα, αλλά και ο κυβερνητικός συνασπισμός. Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του υπουργού Εργασίας Φραντς Μιντεφέριγκ το 2006 γύρω στους 300.000 εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση είχαν τόσο χαμηλό εισόδημα, ώστε χρειάστηκε η συμπλήρωσή του με επίδομα ανεργίας για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Ανάμεσά τους είναι και πολλοί ξένοι.

Ο Ανδρέας Μουζούρης, παλιό στέλεχος του συνδικάτου του Μετάλλου και επί χρόνια υπεύθυνος του γραφείου παροχής συμβουλών στους ξένους εργαζόμενους, ερμηνεύει το γεγονός της αύξησης των χαμηλόμισθων στους ξένους και ειδικά στους Έλληνες με τις αλλαγές της τελευταίας δεκαετίας «η ανειδίκευτη εργασία δεν έχει πια καμία αξία. Αν πάρουμε για παράδειγμα τους Έλληνες που εργαζόντουσαν στη ηλεκτροτεχνική, στη μεταλλοβιομηχανία και στην αυτοκινητοβιομηχανία, τότε θα διαπιστώσουμε ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχει εκτοπιστεί το 90% των ξένων και ασφαλώς και των Ελλήνων. Η Όπελ π.χ. απασχολούσε πριν από δέκα χρόνια πάνω από 2000 Έλληνες, σήμερα εργάζονται εκεί μόνον 150.»

Γεγονός που σημαίνει ότι πολλοί είτε επέστρεψαν στην Ελλάδα, είτε υποαπασχολούνται. Πολλοί δε από τους καινούργιους μετανάστες που ήρθαν τα τελευταία 7 ή 8 χρόνια στη Γερμανία εργάζεται λαθραία με μισθούς πείνας. Ο Ανδρέας Μουζούρης επισημαίνει ότι εργάζεται η πλειοψηφία των ‘λαθραίων’ στον κλάδο του καθαρισμού: «γνωρίζω πολλούς που δουλεύουν στον καθαρισμό του αεροδρομίου της Φραγκφούρτης και στον καθαρισμό των αεροπλάνων με 7 ή 7,50 ευρώ την ώρα, δηλαδή παίρνουν στο χέρι 5 ευρώ χωρίς να πληρώνουν ταμείο ασθενείας ή συνταξιοδότησης.»

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του συνδικάτου οι παράνομοι Έλληνες εργαζόμενοι που απασχολούνται σχεδόν αποκλειστικά στα πάσης φύσεως συνεργεία καθαρισμού ανέρχονται σε πάνω από 30.000. Πως είναι δυνατόν όμως να είναι σήμερα στη Γερμανία ένας Έλληνας, δηλαδή ένας Ευρωπαίος πολίτης ‘παράνομος’;

Ο Έλληνας συνδικαλιστής διευκρινίζει: «πολλοί Έλληνες δεν εκπληρώνουν τις προϋποθέσεις για χορήγηση της παραμονής. Αυτές είναι: το σπίτι που μένεις πρέπει να έχει τα ανάλογα τετραγωνικά, σύμφωνα με τον νόμο κάθε άτομο χρειάζεται μίνιμουμ 12 τετρ. μέτρα, κατόπιν πρέπει ο κάθε εργαζόμενος να έχει έγκυρη σύμβαση εργασίας άνω του ενός έτους, να είναι μέλος σε κάποιο ταμείο υγείας και το εισόδημά του να ξεπερνά το επίδομα κοινωνικής πρόνοιας.»

Τι κάνει το συνδικάτο για αυτό το φαινόμενο; Δεν διαφωτίζει τους Έλληνες για τα αρνητικά της παράνομης απασχόλησης; Ο εκπρόσωπος των Γερμανικών Συνδικάτων Ανδρέας Μουζούρης μας υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο γίνεται, αλλά δεν μπορεί να ανατρέψει την παρούσα κατάσταση: « Ξέρεις τι λένε; Μπορεί να μου βρει δουλειά το συνδικάτο και εγώ φεύγω από αυτή τη φίρμα αμέσως. Το ξέρουν, αλλά οι συνθήκες τους αναγκάζουν να μένουν εκεί. Ακόμη και γνωστοί εργοδότες όπως π.χ. η Λουφτχάνσα τους δίνει συμβόλαια εργασίας 4 μηνών(!), ενώ η υπηρεσία χορήγησης παραμονής απαιτεί πάνω από ένα χρόνο.»

Τα Γερμανικά Συνδικάτα υπογραμμίζουν συνεχώς τους τελευταίους μήνες ότι το πρόβλημα των μισθών πείνας, το οποίο στους ξένους συνδυάζεται πολλές φορές και με παράνομη σχέση εργασίας οξύνεται καθημερινά, ενώ μια άμεση λύση στο πρόβλημα δεν φαίνεται στον ορίζοντα, διότι η αρχή των συλλογικών συμβάσεων έχει διασαλευτεί σοβαρά τα τελευταία δέκα χρόνια: έτσι ενώ το 1995 οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν με καθεστώς συλλογικών συμβάσεων έφθαναν στη δυτική Γερμανία το 69% και στην ανατολική το 56%, το 2005 συρρικνώθηκε αντίστοιχα στο 59% και στο 42%.