«Πασχαλινές Πορείες Ειρήνης» με σύνθημα τον πυρηνικό αφοπλισμό

Συνολικά θα πραγματοποιηθούν 70 πορείες σε διάφορες πόλεις. Μέχρι στιγμής οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις σημειώθηκαν στο Βερολίνο και στο Ντίσελντορφ, όπου συμμετείχαν χίλιοι άνθρωποι σε κάθε πόλη. Εκτιμάται ότι στις χθεσινές πορείες έδωσαν το «παρών» συνολικά 5 χιλιάδες άτομα. Κάθε χρόνο οι διαδηλωτές προσαρμόζουν τα συνθήματά τους στα επίκαιρα πολιτικά συμφραζόμενα. Έτσι, φέτος στο επίκεντρο των συνθημάτων είναι το αίτημα να σταματήσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η κατάργηση του ΝΑΤΟ αλλά και ο πυρηνικός αφοπλισμός. Χαρακτηριστικό είναι το στίγμα που δίνει ένας από τους διαδηλωτές στο Βερολίνο: «Αυτό που με ωθεί να συμμετέχω στις πορείες ειρήνης είναι η επιθυμία για ειρήνη, για έναν κόσμο, όπου οι σχέσεις των κρατών θα χαρακτηρίζονται από ισοτιμία και αμοιβαίο σεβασμό και δεν θα επικρατεί το δίκαιο της ισχύος και της πυγμής».

Κορυφαία στιγμή του κινήματος ειρήνης οι πορείες του 1982

Οι «Πασχαλινές Πορείες Ειρήνης» είναι μια έμπνευση του Βρετανού φιλοσόφου Μπέρτραντ Ράσελ και χρονολογούνται από την Μεγάλη Παρασκευή του 1958, όταν δέκα χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο για να διαδηλώσουν υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού. Ο Ράσελ ίδρυσε κατόπιν την ομώνυμη πρωτοβουλία με τα αρχικά CND και σύμβολο το σήμα της ειρήνης. Στη Γερμανία οι «Πασχαλινές Πορείες Ειρήνης» διοργανώθηκαν για πρώτη φορά το 1960. Οι συμμετέχοντες ήταν αρχικά οπαδοί ενός ηθικοθρησκευτικού ειρηνιστικού κινήματος. Στη συνέχεια εκπροσωπήθηκαν διάφορα πολιτικά ρεύματα. Μετά την εισβολή των στρατευμάτων του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» στην Τσεχοσλοβακία, οι πορείες αποδυναμώθηκαν. Σχεδόν έσβησαν, μέχρι το 1982, όπου το ειρηνιστικό κίνημα γνωρίζει μια πρωτοφανή αναγέννηση. Αιτία για αυτό ήταν τα σχέδια του ΝΑΤΟ για μαζικούς εξοπλισμούς και την εγκατάσταση πυραύλων Pershing II στις χώρες της Ευρώπης και ειδικότερα στη Γερμανία. Εκατομμύρια άνθρωποι δραστηριοποιήθηκαν στο κίνημα για την ειρήνη. Στις 10 Ιουνίου έγινε στη Βόννη η μεγαλύτερη μεταπολεμική διαδήλωση υπέρ της ειρήνης, στην οποία έλαβαν μέρος πάνω από 400 χιλιάδες άνθρωποι. Όμως οι πορείες δεν απέτρεψαν τους πυρηνικού εξοπλισμούς, θυμάται μια διαδηλώτρια στο Βερολίνο και διευκρινίζει: «Τότε ήμασταν εκατομμύρια. Διαδηλώναμε κατά των Pershing, ωστόσο πυρηνικά όπλα υπάρχουν ακόμη στη Γερμανία, είναι αμερικανικά πυρηνικά όπλα».

Το «διαζύγιο» με τους Πράσινους

Νέα αναβίωση γνωρίζουν οι «Πασχαλινές Πορείες Ειρήνης» το 1991 με αφορμή τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Το 2003, 12 χρόνια αργότερα, σημειώνεται μια σημαντική μαζικοποίηση των πορειών. Είναι η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ που βγάζει στους δρόμους 100 χιλιάδες ανθρώπους σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας.

Φέτος οι «Πασχαλινές Πορείες Ειρήνης» δεν έχουν τον μαζικό χαρακτήρα του παρελθόντος. Οι διοργανωτές εκτιμούν ωστόσο ότι σε σχέση με τις περσινές πορείες, ο κόσμος είναι περισσότερος. Εκτιμάται ότι μία από τις σημαντικότερες αιτίες για την απομαζικοποίηση των πορειών είναι η αποστασιοποίηση του κόμματος των Πρασίνων από τα δρώμενα του κινήματος ειρήνης. Ιδιαίτερα κατά την εποχή του πολέμου στην Γιουγκοσλαβία, τον οποίο στήριξαν οι συγκυβερνώντες τότε Πράσινοι, σημειώθηκε η σοβαρότερη ρήξη μεταξύ των δύο χώρων.