Περιμένοντας το εισιτήριο για την Ευρώπη

Στην Αδριανούπολη (Eντιρνέ στα τουρκικά), στα σύνορα της Τουρκίας με τη Βουλγαρία, οι πρόσφυγες από τη Συρία περιμένουν υπομονετικά να δουν ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός του μεγάλου ταξιδιού τους προς τη Δύση. Με απόφαση της δημοτικής αρχής θα πρέπει να μεταφερθούν από τα σύνορα σε άλλο σημείο της περιοχής για κάποιο διάστημα, τουλάχιστον μέχρις ότου αποφασιστεί το άνοιγμα των συνόρων. Απώτερος προορισμός των περισσότερων είναι πρωτίστως η Γερμανία και δευτερευόντως άλλες ευρωπαϊκές χώρες. «Είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω», λένε εμφατικά. Ο Μοχάμεντ Μουχσίν είναι 25 ετών, φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Πριν ένα χρόνο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του. Έφτασε με τα πόδια στην Τουρκία και για πολλούς μήνες έμεινε στην Αττάλεια, στο νότιο τμήμα της Τουρκίας. Εκεί δούλεψε αρχικά ως οικοδόμος ώστε να εξασφαλίσει ένα ποσό για να συνεχίσει το ταξίδι του προς την Ευρώπη.

H Aδριανούπολη είναι μια πόλη 140.000 κατοίκων. Προς το παρόν οι πρόσφυγες που έχουν φτάσει εδώ φιλοξενούνται στο δημοτικό στάδιο, το οποίο έχει μετατραπεί σε πρόσκαιρο προσφυγικό κατάλυμα. Εκεί μένουν για την ώρα 1400 πρόσφυγες. Στο μεταξύ ο δήμαρχος της πόλης Ντουρσούν Αλί Σαχίν αναφέρει ότι ο συνολικός αριθμός των προσφύγων που βρίσκονται στην περιοχή ανέρχεται στους 3000. Έξω από το στάδιο βρίσκονται σταθμευμένα λεωφορεία με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, την Άγκυρα. Έντονη είναι και η παρουσία αστυνομικών δυνάμεων.

«Δεν έχουμε κανονική ζωή πια»

Στο μεταξύ η τουρκική κυβέρνηση αναμένει τις τελικές αποφάσεις της ΕΕ προκειμένου να δώσει το «πράσινο φως» για την έναρξη της διαδικασίας μετεγκατάστασης προσφύγων. Ο τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου σε συνάντηση που είχε στην Άγκυρα με εκπρόσωπο των προσφύγων δήλωσε ότι δεν είναι δυνατόν να είναι ανοιχτά τα σύνορα όταν γειτονικές χώρες δεν θέλουν ή δεν μπορούν να υποδεχθούν πρόσφυγες. Το ίδιο είπε στους πρόσφυγες που μένουν στο γήπεδο της Αδριανούπολης και ο δήμαρχος Σαχίν. Προς το παρόν πάντως οι πρόσφυγες που περιπλανώνται ανά την Τουρκία είναι εξουθενωμένοι. «Δεν έχουμε κανονική ζωή πια» λέει η 27χρονη Εμινέ Μοχάμεντ, μητέρα τριών παιδιών. Η Εμινέ έφυγε με τον άνδρα της από το Χαλέπι, έπειτα έφτασε στα Άδανα και τέλος στην Αδριανούπολη: «Φύγαμε μακριά από τον πόλεμο, τα όπλα, τις βόμβες, το καθεστώς Άσαντ, τους αντιπάλους του, το Ισλαμικό Κράτος. Αλλά εδώ δεν βρήκαμε μια ήσυχη ζωή» αναφέρει η Εμινέ. Τονίζει ωστόσο απελπισμένη ότι δεν είχαν άλλη λύση. «Θέλουμε να πάμε κάπου, οπουδήποτε στην Ευρώπη. Είναι η μόνη δυνατότητα για ένα καλύτερο μέλλον».

Απώτερος στόχος η Ευρώπη

Ωστόσο το πολυπόθητο «εισιτήριο» για την Ευρώπη το πληρώνουν πολλοί συχνά με τη ζωή τους. Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης μέσα στους τελευταίους 8 μήνες πνίγηκαν στο Αιγαίο πάνω από 2700 άνθρωποι. Την περασμένη Κυριακή έγινε ένα ακόμη ναυάγιο, με τουλάχιστον 13 νεκρούς. Η Εμινέ δείχνει μια γυναίκα, η οποία κρατά τη φωτογραφία του μικρού Αϋλάν. Στην ερώτηση αν η ίδια φοβάται το θάνατο απαντά: «Φυσικά και φοβάμαι. Ωστόσο πρέπει να το διακινδυνεύσω ρισκάροντας ακόμη και τη ζωή των παιδιών μου». Το μόνο που ζητούν πρόσφυγες, όπως η Εμινέ, είναι να ανοίξουν τα σύνορα προς την Ευρώπη. Στο γήπεδο της Αδριανούπολης μάλιστα έχουν υψώσει και πανό με το σύνθημα: «Ανοίξτε τα σύνορα!».

Το ίδιο θέλει και ο Μοχάμεντ Μουσίν, να φτάσει τουλάχιστον στην Ελλάδα, που είναι ευρωπαϊκή χώρα. Όπως και ο 49χρονος Ομάρ, μηχανικός στο επάγγελμα, ο οποίος εξακολουθεί να έχει πίστη στην Ευρώπη και τους λαούς της. «Κάνουμε έκκληση κυρίως στους λαούς της Ευρώπης, όχι στα κράτη. Οι Ευρωπαίοι είναι δίκαιοι άνθρωποι. Δεν θα επιτρέψουν να χάνονται ανθρώπινες ζωές στη θάλασσα», λέει χαρακτηριστικά.

Ακιόλ Κουρσάτ, Αδριανούπολη / Δήμητρα Κυρανούδη