Πνίγηκε στο αίμα η εξέγερση του Ουσμπεκιστάν: κοράνι, πείνα και εξαθλίωση

Λόγω της σημερινής αργίας της Πεντηκοστής στη Γερμανία οι εφημερίδες και τα περιοδικά κυκλοφόρησαν ήδη από χθες. Τόσο όμως στις χθεσινές τους δημοσιεύσεις, όσο και στις σημερινές τους ηλεκτρονικές σελίδες οι γερμανικές εφημερίδες σχολίασαν ευρέως το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα στη Γαλλία και οι ταραχές στο Ουσμπεκιστάν.

Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung: «Στη Γαλλία ήρθε η ώρα της αριστεράς για να εμποδίσει την ψήφιση του ευρωσυντάγματος. Θέλουμε δεν θέλουμε, η αριστερά καλείται να αποφασίσει στη Γαλλία το ναι ή το όχι, διότι για πρώτη φορά στην ιστορία η γαλλική αριστερά είναι τόσο αναποφάσιστη και διχασμένη. Έτσι την τελευταία στιγμή θα αποφασίσει και θα καθορίσει το τελικό αποτέλεσμα.»

Die Welt am Sonntag: «Επιτέλους ας συζητήσουμε επί της ουσίας το ευρωσύνταγμα στη Γερμανία. Πρόκειται για ένα αναγκαίο βήμα, γιατί υπάρχει κίνδυνος αυτή η σημερινή μας αποτυχία να μας εκδικηθεί μπλοκάροντας τις μελλοντικές διαδικασίες ολοκλήρωσης της ΕΕ. Ειδικά η συναισθηματικά φορτισμένη συζήτηση για την ένταξη ή όχι της Τουρκίας, μπορεί να πυροδοτήσει σειρά φόβων, δυσπιστίας, αμφιβολιών, οι οποίες τελικά μπορεί να οδηγήσουν στον τερματισμό της ολοκλήρωσης και στο αδιέξοδο την ΕΕ. Δεν μπορούμε ακόμη να ασκήσουμε κριτική στο ευρωσύνταγμα, γιατί ο τρόπος που αντιμετωπίσθηκε το όλο ζήτημα στη Γερμανία ήταν απαράδεκτος: δεν έγινε συζήτηση, ούτε κανείς αντελήφθη ότι αυτό που ψηφίστηκε στη γερμανική βουλή και που θα ψηφιστεί προσεχώς και από τις υπόλοιπες χώρες δεν είναι παρά μία συνταγματική συνθήκη, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβιβασμού. Δεν πρόκειται για την Μάγκνα Κάρτα του 21ου αιώνα, δεν είναι τίποτε το συνταρακτικό για να δικαιολογεί το πάθος και τη ρητορική ένθεν και ένθεν των πολιτικών παρατάξεων. Πρέπει να συνδειδητοποιήσουμε ότι πρόκειται για μικρό, σε εμβρυακή κατάσταση βήμα.»

Οι ταραχές στο Ουσμπεκιστάν σχολιάζονται ευρύτατα από όλες τις εφημερίδες.

Süddeutsche Zeitung: «Οι προϋποθέσεις για εκδημοκρατισμό στις χώρες της πρώην ΣΕ είναι πολύ διαφορετικές. Έτσι μπορεί το παράδειγμα της Κιργισίας να πυροδότησε ίσως τις ταραχές, αλλά ταυτόχρονα έδωσε και το μήνυμα στην ηγεσία για πιθανή εξέγερση. Οι ιδιαίτερα κλειστές κοινωνίες, όπως αυτές τις Κεντρικής Ασίας, δεν ενδείκνυνται για άλματα και πορτοκαλί επαναστάσεις. Ο Ισλάμ Καρίμοφ δεν ήταν ποτέ ακίνδυνος, τώρα ως πανικόβλητος ηγέτης είναι τουλάχιστον επικίνδυνος.»

Frankfurter Rundschau: «Ο Ουσμπέκος πρόεδρος τσάκισε την εξέγερση. Οι αντάρτες επικαλέσθηκαν μουσουλμανικά σύμβολα και ισλαμικές παραδόσεις. Τί άλλο θα μπορούσαν να κάνουν; Η σοβιετική εξουσία ήταν για αυτούς καταπίεση, η δημοκρατία μια άγνωστη λέξη, ελληνική και μάλιστα με αμερικανική προφορά. Το γεγονός ότι οι αντάρτες δεν κρατούσαν κόκκινες σημαίες, αλλά τις πράσινες του προφήτη, μπορεί να το εξηγήσει η εξαθλίωση και η απόγνωση. Ο λόγος της εξέγερσης κατά του Καρίμοφ είναι η δεσποτική του εξουσία και η εξαθλίωση, αλλά το πράσινο του προφήτη με την εξαθλίωση ποτέ δεν ξέρεις που θα βγεί. Το σίγουρο είναι ότι στο Ουσμπεκιστάν εξεγέρθηκαν άπαντες μετριοπαθείς, πεινασμένοι, φανατικοί και ισλαμιστές.»