Ποιος ο ρόλος της Γερμανίας;

Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τις δολοφονικές επιθέσεις αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο Πακιστάν με αποτέλεσμα την απώλεια ανθρώπινων ζωών σοκάρει. Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι άνθρωποι; Ανυποψίαστοι άμαχοι; Και τι γνώριζαν οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες; Ακόμα και για ανθρώπους που ασχολούνται εδώ και χρόνια με το θέμα είναι δύσκολο να αξιολογήσουν τα στοιχεία.

Ο δικηγόρος και βουλευτής των Πρασίνων Χανς Κρίστιαν Στρέμπελε δηλώνει πως στο παρελθόν έθεσε παρόμοια ερωτήματα στην κυβέρνηση, ωστόσο οι απαντήσεις που πήρε δεν ήταν ξεκάθαρες. Παραδέχθηκε πάντως πως «υπάρχουν πληροφορίες, όχι όμως για τέτοιες θανατηφόρες επιχειρήσεις. Δεν μπορεί κανείς πάντως να αποκλείσει ότι οι πληροφορίες που υπάρχουν γενικώς δεν χρησιμοποιούνται για τέτοιες επιχειρήσεις».

Ο Μαρσέλ Ντίκοφ από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική επιβεβαιώνει ότι είναι αδύνατον να ελεγχθεί η εγκυρότητα των πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών. Διότι, όπως λέει, από τη φύση τους είναι μυστικές και πρέπει να παραμείνουν τέτοιες.

Μόνο πολιτική ευθύνη φέρει η Γερμανία;

Η Διεθνής Αμνηστία πάντως, στην τελευταία της έκθεση, αναφέρει πως η Γερμανία ήταν αναμεμειγμένη στις επιθέσεις με αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στο Πακιστάν. Ο Μαρσέλ Ντίκοφ λέει συγκεκριμένα: «Η Διεθνής Αμνηστία το επικαλείται και δικαίως, ώστε να καταδείξει πως υπάρχει ένας μυστικός πόλεμος πληροφοριών, ο οποίος προσκρούει σε θέματα διεθνούς δικαίου. Και φυσικά, στο πλαίσιο της πολιτικής συνεργασίας αλλά και της συνεργασίας των μυστικών υπηρεσιών, φέρει και η Γερμανία ευθύνη».

Η κατηγορία ότι οι γερμανικές υπηρεσίες γνώριζαν δεν είναι καινούργια. Όπως παραδέχεται ο Γενς Τέσκε από το υπουργείο Εσωτερικών, μιλώντας στην Deutsche Welle, υπήρξαν πολλές προσφυγές εναντίον της γερμανικής υπηρεσίας δίωξης του εγκλήματος, ωστόσο δεν εκδικάστηκαν γιατί τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή. Νομικά πάντως, μια τέτοια αντιπαράθεση αποτελεί ένα καινούργιο πεδίο. Όπως καινούργια και απρόβλεπτη είναι και η χρήση αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών για μακρινές επιθέσεις. Όπως επισημαίνει ο Ράινερ Μπράουν, γενικός διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης Δικηγόρων κατά των Πυρηνικών, Όπλων (IALANA), σήμερα ο αριθμός των κρατών που διαθέτει αυτή την τεχνολογία είναι περίπου δεκαπέντε. Σε δέκα χρόνια, όμως, θα είναι ογδόντα και οι συνέπειες απρόβλεπτες.

Martin Koch / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής