«Πολεμήστε την κρίση» προτρέπουν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα

Εάν άκουγε κανείς τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο την προηγούμενη εβδομάδα στην Πράγα, θα ήταν βέβαιος πως οι εργαζόμενοι στην Ευρώπη βρίσκονται σε καλά χέρια: «Τονίζουμε στους πολίτες μας πως η εργασία είναι ο πρωταρχικός στόχος της Ευρώπης. Δεν μπορεί να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη στη βάση κοινωνικών αναταραχών».

Ακόμα και ο Ερνέστ Αντουάν Σελιέρ, πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Εργοδοτών φάνηκε και αυτός στην Πράγα αλληλέγγυος με τα συνδικάτα: «Οι κοινωνικοί εταίροι καταβάλλουν προσπάθεια ακόμα και σε αυτή την δύσκολη περίοδο της κρίσης να κρατήσουν το διάλογο ζωντανό».

Ευελιξία ίσον ασφάλεια;

Πίσω όμως από τα ωραία λόγια κρύβεται ένας πόλεμος συμφερόντων, όπως επισημαίνει ο Ράινερ Χόφμαν, αναπληρωτής ΓΓ της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Σαν παράδειγμα αναφέρει μια νέα λέξη που εφεύρε η Κομισιόν. Την λέξη flexicurity, η οποία αποτελεί τη σύνθεση δυο αγγλικών λέξεων, της λέξης flexibility που σημαίνει ευελιξία και της λέξης security που σημαίνει ασφάλεια. Οι εργαζόμενοι δηλαδή θα πρέπει να επιδεικνύουν ευελιξία και σε αντάλλαγμα θα διασφαλίζουν τη θέση εργασίας τους: «Δεν είμαστε αντίθετοι επί της βάσεως», λέει ο Ράινερ Χόφμαν. «Μόνο που η ευελιξία των επιχειρήσεων έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία χρόνια θίγοντας συνειδητά την ομαλή λειτουργία της αγοράς. Για παράδειγμα, με αποκλίσεις όσον αφορά την εφαρμογή του νόμου περί προστασίας από την απόλυση, ενώ παράλληλα από την άλλη πλευρά έχει αυξηθεί κατακόρυφα η ανασφάλεια του εργαζομένου. Έχουμε χιλιάδες ανθρώπους που εργάζονται με συμβόλαια ορισμένου χρόνου ή μέσω των εταιρειών ενοικίασης εργατικού δυναμικού και αυτοί βέβαια είναι οι πρώτοι που θίγονται».

Αμφισβήτηση του συστήματος;

Όπως είναι γνωστό στη Γαλλία, αλλά και αλλού, οι εργαζόμενοι έδωσαν δυναμικές απαντήσεις φθάνοντας στο σημείο να κρατούν ομήρους μάντατζερ των εταιρειών και να αποσυναρμολογούν τα αυτοκίνητά τους.

Μπορεί να καταστεί ανεξέλεγκτη η κατάσταση; Υπάρχει σοβαρή αμφισβήτηση του συστήματος; Ο Ράινερ Χόφμαν δεν το πιστεύει: «Όταν θέτει κανείς υπό αμφισβήτηση το σύστημα θα πρέπει να αναρωτηθεί, εάν υπάρχει αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό. Καταρχάς αμφιβάλλω. Υπάρχει μήπως αναγέννηση της κοινωνικής οικονομίας της αγοράς; Χρειαζόμαστε νέους κανόνες παιχνιδιού, οι οποίοι θα ενδυναμώνουν το κοινωνικό στην αγορά και δεν θα προτάσσουν το κοντόφθαλμο κέρδος».

H Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων βλέπει παρόλα αυτά την κρίση σαν μια ευκαιρία για να μπορέσει να επιβάλλει τα πολιτικά και κοινωνικά της αιτήματα.

Christoph Hasselbach / Μαρία Ρηγούτσου

Υπευθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου