Πορτογαλία – ο τελευταίος αδύναμος κρίκος;

Το παράδειγμα της Ισπανίας επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Την περασμένη Πέμπτη η Μαδρίτη κατάφερε να συγκεντρώσει το ποσό των 4,1 δισ. ευρώ από τη διάθεση τριετών ομολόγων, με επιτόκιο 3,568%, έναντι επιτοκίου 3,592% σε αντίστοιχη διάθεση ομολόγων που είχε πραγματοποιήσει πριν από έναν μήνα.

Οι αγορές φαίνεται να πείθονται ότι η Ισπανία είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα με ιδία μέσα εκτιμά ο αναλυτής Φρανσίσκο Λόπεζ: «Πιστεύω ότι οι αγορές επιβραβεύουν την ισπανική κυβέρνηση για τα μέτρα που έχει λάβει. Αυτό δείχνει εμπιστοσύνη προς την ισπανική οικονομία. Στην παρούσα φάση αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό».

Η ίδια η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας Έλενα Σαλγκάδο απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να προσφύγει η χώρα της στο μηχανισμό στήριξης. «Η Ισπανία είναι σε θέση να αναχρηματοδοτήσει με τις δικές της δυνάμεις το χρέος της», είπε χαρακτηριστικά.

Οι αγορές περιμένουν από την ισπανική κυβέρνηση να συνεχίσει με τις μεταρρυθμίσεις που έχει δρομολογήσει, σχολίασε ο επικεφαλής της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ. Η δήλωση Τρισέ ερμηνεύθηκε από πολλούς και ως μήνυμα προς τα ισπανικά συνδικάτα να μην τορπιλίσουν τις προσπάθειες της κυβέρνησης.

Τόσο στις χώρες που έχουν υπαχθεί ήδη στο μηχανισμό στήριξης όσο και στην Ισπανία οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες στο εσωτερικό των χωρών τους στην προσπάθειά τους να υλοποιήσουν τα εξαγγελθέντα προγράμματα λιτότητας. Ενώπιον δύσκολων αποφάσεων και επίπονων μεταρρυθμίσεων βρίσκεται τώρα και η Πορτογαλία. Οι όροι που θα συνοδεύουν την παροχή βοήθειας αναμένονται ιδιαίτερα σκληροί προκειμένου να σταλεί και ένα μήνυμα προς τους υπολοίπους αδύναμους κρίκους.

Όπως σημειώνει η Γερμανίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων Ρεμπέκα Χαρμς: «Το ζητούμενο για εμένα σε περίπτωση που εκπονήσουμε ένα πρόγραμμα για την Πορτογαλία είναι να μην κάνουμε τα ίδια λάθη που κάναμε με την Ελλάδα. Το χρέος της χώρας πρέπει να μειωθεί και θα πρέπει να εφαρμοστεί μια διαφορετική δημοσιονομική πολιτική. Μελλοντικά ωστόσο θα πρέπει να φροντίσουμε ώστε οι όροι που θέτουμε να μην καταπνίγουν τις δυνατότητες ανάπτυξης και να τιμωρούμε έτσι διπλά τις χώρες αυτές».

Και αυτό είναι προς το συμφέρον και των ισχυρών οικονομιών της ευρωζώνης, όπως λέει: η διάσωση κρατών σημαίνει ταυτόχρονα και διάσωση τραπεζών στις ισχυρές οικονομίας και συνεπώς διαφύλαξη των συμφερόντων των πελατών τους.