«Πράσινη» η έξοδος από την οικονομική κρίση

Στο αποκορύφωμα της οικονομικής κρίσης το περασμένο καλοκαίρι οι 16 χώρες με τις περισσότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στη σύνοδο της Λά Άκουιλα πήραν μια σημαντική απόφαση και έθεσαν ως στόχο να περιορίσουν στους δύο βαθμούς τη αύξηση της θερμοκρασίας της γήινης ατμόσφαιρας.

Πρακτική συνέπεια αυτής της απόφασης είναι για παράδειγμα η Γερμανία να σταματήσει πλήρως την εκπομπή ρύπων μέχρι το 2030. Αυτό σημαίνει ριζική αναπροσαρμογή στον ενεργειακό τομέα και στη βιομηχανική παραγωγή. Την ώρα που η βιομηχανία έχει να ξεπεράσει την κρίση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί και στις επιταγές της προστασίας του κλίματος. Ο Γερμανός υπουργός Περιβάλλοντος Ζίγκμαρ Γκάπριελ επισημαίνει ότι πολλές τα δισεκατομμύρια που ρίχνουν οι κυβερνήσεις στην οικονομία κάνουν τις βιομηχανίες αποτελεσματικότερες, μειώνουν την κατανάλωση ενέργειας, αυξάνονται οι επενδύσεις στην ανανεώσιμη ενέργεια. «Το κάνουμε στη Γερμανία, το κάνουν οι Αμερικανοί, και θέλουμε να στρατευθούν η Ινδία και η Κίνα να αξιοποιηθεί παγκοσμίως η προστασία του κλίματος για να κινητοποιηθεί η οικονομία προς τη σωστή κατεύθυνση», λέει ο κ. Γκάμπριελ.

Αναξιοποίητη ευκαιρία

Η πρώτη φάση πέρασε πάντως αναξιοποίητη. Στα αναπτυξιακά προγράμματα για την οικονομία, η "πράσινη" πινελιά είναι δυσδιάκριτη. Οι καλύτεροι από όλους είναι η Νότια Κορέα που διοχετεύει το 80% των ενισχύσεων σε οικολογικά προγράμματα και η Κίνα που διέθεσε τα δύο τρίτα. Για τη Γερμανία και τις ΗΠΑ το αντίστοιχο ποσοστό είναι μόλις 15%. Παρόλα αυτά, η γερμανική βιομηχανία βλέπει μια ευκαιρία να αναλάβει παγκόσμια ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη της πράσινης τεχνολογίας. Ο Κουρτ Κρίστιιαν Σέλ από το Σύνδεσμο Γερμανικής Βιομηχανίας είναι βέβαιος ότι «οι τεχνολογίες που θα μας βοηθήσουν να υπερβούμε την κρίση για το κλίμα, θα είναι η ατμομηχανή ανάπτυξης τον 21ο αιώνα. Πάρτε τους τομείς της παραδοσιακής βιομηχανίας για τα ειδικά μέταλλα και πλαστικές ύλες. Είναι σε θέση να κατασκευάζουν αεροσκάφη, πλοία και αυτοκίνητα με όλο και λιγότερο βάρος, αλλά όλο και σταθερότερα και ασφαλέστερα και ως εκ τούτου με λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, συμβάλλοντας έτσι στην αποτροπή των κλιματικών αλλαγών», εξηγεί ο κ. Σελ.

Η εμπορία ρύπων

Δεν είναι πάντως λόγοι εκείνοι που εκφράζουν αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται και κυρίως το σύστημα της εμπορίας δικαιωμάτων για τις εκπομπές ρύπων που από το 2013 θα αγοράζουν οι βιομηχανίες. Ο Μίχαελ Χίτχερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών στην Κολωνία έκανε τους σχετικούς υπολογισμούς: "Αν μεταφερθούμε στο 2027, όταν η βιομηχανία θα αγοράζει εξολοκλήρου τα δικαιώματα εκπομπών ρύπων, τότε η επιβάρυνση για την αγορά δικαιωμάτων με μια μέση τιμή 40 ευρώ τον τόνο θα κοστίζουν περίπου 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτό το κόστος θα επιβαρύνει τη βιομηχανία, μολονότι δεν θα εξοικονομηθεί ούτε ένας τόνος διοξειδίου του άνθρακα".

Πάντως πέρα από τη συζήτηση περί "πράσινης" ανάπτυξης, η οικονομική κρίση είχε ως παράπλευρη συνέπεια και θετική επίδραση στην προστασία του περιβάλλοντος, καθώς μειώθηκε η παραγωγή και κατ' επέκταση και οι εκπομπές ρίπων στην ατμόσφαιρα κατά 1,7% σε σχέση με το 2007.

Henrik Böhme / Γιώργος Παππάς

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου