Πράσινοι: 30 χρόνια δράσης

O Χανς- Κρίστιαν Στρέμπελε με το παράστημά του, την λευκή του κόμη και το ξεβαμμένο τζιν παντελόνι του, συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο την ιστορία των Πρασίνων, αλλά και την εξελικτική πορεία τους από κίνημα διαμαρτυρίας σε κόμμα εξουσίας. Ο ίδιος είναι βουλευτής από το 1985: «Οι Πράσινοι ξεπήδησαν από την κριτική του πολιτικού κατεστημένου. Δεν ήθελαν να καταλήξουν όπως τα υπόλοιπα κόμματα. Είχαν προβλέψει θεσμικές δικλείδες, ώστε ακριβώς να ακολουθήσουν μία διαφορετική πορεία», λέει ο Πράσινος βουλευτής.

Νέες ιδέες στην πολιτική

Η αλήθεια είναι ότι οι Πράσινοι είχαν την τόλμη όχι απλώς να συζητούν θεωρητικά για ρηξικέλευθες ιδέες πολιτικής οργάνωσης, αλλά και να τις υλοποιούν στην πράξη: οι ποσοστώσεις για τις γυναίκες, το ασυμβίβαστο βουλευτικής έδρας και κομματικού αξιώματος, η διπλή προεδρία στην κομματική πυραμίδα ήταν βασικά στοιχεία της πράσινης πολιτικής ταυτότητας. Και αυτό σε μία εποχή που τα υπόλοιπα κόμματα εμφανίζονται απρόθυμα να ασχοληθούν με τον αφοπλισμό, τα δικαιώματα των γυναικών και την προστασία του περιβάλλοντος.

Το 1980 οι Πράσινοι πήραν το 1,5% των ψήφων στις γερμανικές βουλευτικές εκλογές.

Στις επόμενες εκλογές έφτασαν στο 5,6% και μπήκαν θριαμβευτικά στη Βουλή. Η Πέτρα Κέλλυ, ιδρυτικό μέλος και εμβληματική μορφή των Πρασίνων είχε δηλώσει τότε ότι δεν θα προδώσει ποτέ τους στόχους του κινήματος: «Έχουμε υποχρέωση να μην προδώσουμε αυτούς τους ανθρώπους που μας έστειλαν στη Βουλή. Είναι και δική μου, προσωπική υπόσχεση…» έλεγε τότε η Πέτρα Κέλλυ.

Έκτοτε και τα υπόλοιπα κόμματα, οι χριστιανοδημοκράτες, οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι άρχισαν να ασπάζονται το αίτημα για την προστασία του περιβάλλοντος, υπό την πίεση των Πρασίνων.

Και ενώ τα υπόλοιπα κόμματα άρχιζαν να ανακαλύπτουν την οικολογία, οι ίδιοι οι Πράσινοι αρχίζουν να ανακαλύπτουν την εξουσία.

Οι Πράσινοι σε τροχιά εξουσίας

Την αρχή έκανε ο χαρισματικός Γιόσκα Φίσερ το 1985, όταν ορκίστηκε υπουργός Περιβάλλοντος στην τοπική Βουλή της ΄Εσσης με τζιν παντελόνι και αθλητικά παπούτσια – ανήκουστη πρόκληση για τα πολιτικά ήθη της εποχής. Αλλά πολύ γρήγορα θα αποδειχθεί ότι στην πραγματικότητα ο Φίσερ ανήκε στους πραγματιστές Πράσινους, οι οποίοι εξώθησαν τους πιο δογματικούς οικολόγους στην πολιτική ανυπαρξία και προετοίμασαν το έδαφος για την πρώτη ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνασπισμού με τους σοσιαλδημοκράτες.

Το 1998 ο Γιόσκα Φίσερ βγάζει τα τζιν και φοράει κουστούμι με γιλέκο για να γίνει υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σρέντερ. Και μετά από ένα χρόνο καλείται να υπερασπιστεί τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο στα κομματικά όργανα, όπου άλλοι τον βρίζουν και άλλοι τον …μπουγελώνουν με κόκκινη μπογιά: «Το περίμενα αυτό. Να με λέτε εμένα πολεμοκάπηλο και να θέλετε να δώσετε το Νόμπελ Ειρήνης στον Μιλόσεβιτς», φώναζε τότε ο Φίσερ στους αγανακτισμένους αντιπάλους του.

Τα πυρηνικά εργοστάσια θα μείνουν μέχρι …να φύγουν

Κυβερνητικός θώκος σημαίνει όμως ότι οι Πράσινοι είναι υπέρ του αφοπλισμού, αλλά εγκρίνουν την αποστολή στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Είναι κατά της πυρηνικής ενέργειας, αλλά συμφωνούν ότι τα πυρηνικά εργοστάσια θα μείνουν ανοιχτά μέχρι να …κλείσουν, σε ορίζοντα τριακονταετίας.

Ο Κρίστιαν Στρέμπελε ξέρει ότι όλοι αυτοί οι ελιγμοί προκαλούν αντιδράσεις. Ο ίδιος δεν συμφωνεί με όσους εγκαταλείπουν τις ριζοσπαστικές θέσεις και προβάρουν υπουργικά κουστούμια. Αλλά φαίνεται ότι οι ψηφοφόροι έχουν διαφορετική γνώμη. Στις εκλογές του 2009 οι Πράσινοι πήραν το 10% των ψήφων. Και αυτό δεν μπορεί παρά να ενθουσιάζει ακόμα και τον παραδοσιακό οικολόγο Χανς Κρίστιαν Στρέμπελε:

«Στις μεγάλες πόλεις είμαστε ήδη ένα μεγάλο, λαϊκό κόμμα. Και στο κέντρο του Βερολίνου μπορώ να σας πω ότι είμαστε πλέον το μεγαλύτερο κόμμα» λέει σήμερα ο Χανς Κρίστιαν Στρέμπελε…

Heiner Kiesel/Γιάννης Παπαδημητρίου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου