Προσπάθειες εκτόνωσης της κρίσης

Ενόψει της κρίσιμης συνάντησης των κκ. Ερντογάν και Μπους στην Ουάσιγκτον υπάρχουν και ενδείξεις εκτόνωσης της τεταμένης κατάστασης. Όπως για παράδειγμα η απελευθέρωση χθες οκτώ τούρκων στρατιωτών που κρατούνταν όμηροι από Κούρδους αντάρτες του PΚΚ. Ή το κλείσιμο γραφείων συνδέσμων του PΚΚ, στο οποίο υποσχέθηκαν ότι θα προχώρησαν οι ιρακινές αρχές.

«Ρόλο – κλειδί» έχουν οι ΗΠΑ

Αρκούν αυτά τα βήματα για την εκτόνωση της κρίσης; Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν δήλωσε χθες πολύ χαρακτηριστικά: «Οι προσδοκίες μας από τις ΗΠΑ είναι μεγάλες. Η αμερικανική κυβέρνηση έχει ρόλο κλειδί εάν κινηθούμε από κοινού εναντίον του PΚΚ. Η ώρα των λόγων έχει παρέλθει. Τώρα πρέπει να αναλάβουμε δράση».

Και πράγματι οι ΗΠΑ διαδραματίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην υπόθεση. Η Ουάσιγκτον ωστόσο ακολουθεί μία διφορούμενη στάση. Διαμηνύει συνεχώς ότι είναι στενός σύμμαχος της Τουρκίας, αλλά αποφεύγει να απαντήσει στο τουρκικό αίτημα για κοινή δράση εναντίον του PΚΚ.

Αντιφατικά τα μηνύματα της Ουάσιγκτον

Είναι ίσως κατανοητό ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο την σχετική ηρεμία που επικρατεί στις περιοχές του βορείου Ιράκ. Την ίδια ώρα ωστόσο η αμερικανική κυβέρνηση στέλνει αντιφατικά μηνύματα. Ενώ για παράδειγμα η Κοντολίζα Ράις δήλωσε το Σαββατοκύριακο ότι το PΚΚ αποτελεί κοινό εχθρό της Τουρκίας και των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να στηρίζει την ιρανο - κουρδική οργάνωση PJAK, η οποία πολεμά το καθεστώς της Τεχεράνης. Η PJAK είναι το μακρύ χέρι του PΚΚ στο Ιράν. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να καταπολεμηθεί το PΚΚ χωρίς να ισχύει το ίδιο και για την οργάνωση PJAK;

Ο τούρκος πολιτολόγος Ρούσεν Σακίρ: «Στην πολιτική τους για την Εγγύς Ανατολή οι Αμερικανοί δεν λαμβάνουν απαραίτητα υπόψη το βόρειο Ιράκ. Εάν ήθελαν όντως να καταπολεμήσουν το PΚΚ τι θα σήμαινε αυτό για την PJAK; Το να χτυπήσεις τη μία οργάνωση χωρίς να πολεμήσεις την άλλη απλά δεν γίνεται ».

«Ο άσσος στο μανίκι του Ερντογάν»

Ανοιχτό παραμένει λοιπόν τι θα προτείνει ο αμερικανός πρόεδρος στον τούρκο πρωθυπουργό. Το πρόβλημα για τους Αμερικανούς βέβαια δεν είναι τόσο να πείσουν τον τούρκο πρωθυπουργό, - που από ότι φαίνεται δεν επιθυμεί και ο ίδιος την εισβολή στο βόρειο Ιράκ, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι έτσι θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου - αλλά πολύ περισσότερο να καθησυχάσουν την τουρκική κοινή γνώμη. Ανάμεσα σε όλα αυτά θα πρέπει να αναλογιστεί κανείς ότι οι Τούρκοι έχουν ακόμα έναν «άσσο στο μανίκι τους», όπως σημειώνουν αναλυτές. Μπορούν να απειλήσουν με το κλείσιμο της στρατιωτικής βάσης του ΝΑΤΟ στο Ινσιρλίκ, από όπου περνά το 75 % των προμηθειών ανεφοδιασμού που προορίζεται για τους αμερικανούς στρατιώτες στο Ιράκ.