Πως θα μοντάρει το κυπριακό ο Ερντογάν;

Το Ιράκ δεσπόζει και σήμερα στα σχόλια του γερμανικού τύπου, ενώ δύο εφημερίδες ασχολούνται με την Τουρκία.

"Στην κόψη του ξυραφιού ο Ερντογάν - το 2004 είναι η κρίσιμη χρονιά για τον Τούρκο πρωθυπουργό" γράφει σε ανάλυσή της η εφημερίδα Kölner Stadt Anzeiger και συνεχίζει: "Από τον Ερντογάν προσδοκούν όλοι να μοντάρει έτσι την επίλυση του κυπριακού, ώστε να υπάρχει πλήρης συνάρτησή του με την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Δηλαδή με παράλληλα προσεκτικά βήματα και με ταυτόχρονη εμβάθυνση να προωθήσει την επίλυση του κυπριακού και τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της χώρας του. Είναι αμφίβολο όμως αν η ΕΕ επιτρέψει μια τέτοιου είδους συναλλαγή. Ηδη ο Ελληνας πρωθυπουργός Σημίτης, αλλά και ο Ελληνοκύπριος πρόεδρος Παπαδόπουλος υπογραμμίζουν πως θεωρούν αδιανόητες τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας χωρίς προηγούμενη επίλυση του κυπριακού. Για πρώτη φορά και οι δύο χώρες αφήνουν να εννοηθεί πως σε διαφορετική περίπτωση είναι έτοιμες να προβάλουν βέτο."

Την θετική αντίδραση της Αγκυρας στις προτάσεις Παπανδρέου σχολιάζει η εναλλακτική Tageszeitung: "Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Γκιουλ διαβεβαίωσε ότι και η χώρα του επιθυμεί και επιδιώκει την μείωση των εξοπλισμών, ενώ υπενθύμισε πως η Αθήνα και η Αγκυρα έχουν υπογράψει πολλές συμφωνίες συνεργασίας και διαπραγματεύονται συνεχώς για την επιβολή αμοιβαίων μέτρων εμπιστοσύνης" και η εφημερίδα καταλήγει: "Ασφαλώς τα μεγάλα θέματα της ελληνοτουρκικής διένεξης παραμένουν άλυτα, όμως η δρομολόγηση συνομιλιών και καλού κλίματος είναι επίσης χρήσιμα για τους δύο προαιώνιους εχθρούς".

"Η κατάρα του βασιλιά Φαϊσάλ κυνηγάει το Ιράκ" γράφει σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung: "Ο Χασεμίτης βασιλιάς εγκάθετος των Βρετανών είχε πεί το 1921: 'δεν υπάρχει ιρακινός λαός, μόνον μάζες που είναι έτοιμες να ξεσηκωθούν εναντίον οποιασδήποτε εξουσίας'. Οντως η ιστορία του Ιράκ είναι αιματοβαμένη από εξεγέρσεις, πραξικοπήματα και κάθε λογής φρικαλεότητες. Και σήμερα είναι δύσκολη η διακυβέρνηση στο Ιράκ, ειδικά υπό τις παρούσες συνθήκες. Ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλος ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων, ούτε τόσο βαθύ το χάσμα συμφερόντων των διαφόρων ομάδων. Οι Σιίτες είναι πλήρως διχασμένοι στον αγώνα τους για την κατάκτηση της εξουσίας. Οι Σουνίτες είναι διασπασμένοι σε ομάδες συμπαράταξης με το νέο Ιράκ και σε εκείνες της αντίστασης, ενώ οι δύο μεγάλες κουρδικές ομάδες στο Βορρά έχουν ήδη γευθεί τον εμφύλιο πόλεμο. Η γρήγορη παράδοση της εξουσίας σε αυτές τις ομάδες σημαίνει απλά εμφύλιο πόλεμο. Η διαδικασία εκδημοκρατισμού και μεταρρυθμίσεων είναι χρονοβόρα. Η κυβέρνηση Μπους πρέπει να αποφασίσει, τί θα πράξει: θα αντέξει όντως μέχρις ότου διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες ή θα παραδώσει τα πάντα στα ΗΕ; Ο,τι όμως δεν κατόρθωσαν οι ΗΠΑ δεν μπορούν επ' ουδενί να αντέξουν τα ΗΕ."

Αλληλεγγύη με την ιρακινή αντίσταση φώναζε χθες στη Βομβάη η διάσημη Ινδή συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι και η εναλλακτική Tageszeitung αναρωτιέται: "Ποιά αντίσταση; Ποιών ομάδων και για ποιόν σκοπό; Υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις στον ετερογενή εθνικά, πολιτικά και θρησκευτικά ιρακινό λαό με τις οποίες θα μπορούσαν οι δημοκράτες να συμπαραταχθούν και να τις υποστηρίξουν; Οχι και ούτε μπορούν να βρεθούν αυτές εν μια νυκτί. Αλλά ούτε μπορούν να επιταχυνθούν οι κοινωνικοπολιτικές διαδικασίες πόσο μάλλον που τώρα επικεφαλής αυτών των διεργασιών είναι μια κατοχική στρατιωτική δύναμη. Η διεθνής κοινή γνώμη και οι λαοί της γης πρέπει να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να αντιληφθούν πως πρέπει να δώσουν ένα τέλος στην κατοχή του Ιράκ. Αυτό απαιτεί και το διεθνές δίκαιο."