Σαλίν η ανερχόμενη, ισχυρή γυναίκα της Σουηδίας

Πριν από ένα χρόνο ο Εντμουντ Στόιμπερ αρνήθηκε να ανταλλάξει με ένα υπουργείο στο Βερολίνο τα δύο αξιώματά του στο Μόναχο, του πρωθυπουργού της Βαυαρίας και του προέδρου της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης, στο τέλος τα έχασε και τα δύο, σχολιάζει στο κεντρικό της σχόλιο η συντηρητική Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ. "Τότε η καγκελάριος Μέρκελ ερμήνευσε ως δυσπιστία την απόφαση Στόιμπερ. Τώρα, με την παραίτηση Στόιμπερ, έχει κάθε λόγο να περιμένει ακόμη μεγαλύτερη δυσπιστία, εκ μέρους του αδερφού κόμματος. Οι πολιτικές συνθήκες υπό τις οποίες οι διάδοχοι του Στόιμπερ θα κληθούν να λειτουργήσουν προοιωνίζονται ακόμη μεγαλύτερα πείσματα. Η κυρία Μέρκελ, ως πρόεδρος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης και ως καγκελάριος δεν πέρασε εύκολα με το Στόιμπερ. Χωρίς αυτόν τα πράγματα θα είναι ακόμα δυσκολότερα".

«Θα ήταν πάντως άδικο», σχολιάζει η Κοριέρε ντελα Σέρα του Μιλάνου, «να μην αναγνωριστούν οι επιτυχίες του Στόιμπερ, οι οποίες ανέδειξαν τη Βαυαρία σε πρώτη ομόσπονδη χώρα της Γερμανίας, με τα καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα, τις περισσότερες τεχνολογικές καινοτομίες και τη μικρότερη ανεργία».

Η αριστερή γαλλική «Λιμπερασιόν» σχολιάζει την πορεία της 49χρονης Μόνα Σαλίν για την κατάκτηση της προεδρίας του σουηδικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος:

«Μετά την Άγκελα Μέρκελ, τη Χίλαρι Κλίντον και τη Σεγκολέν Ροαγιάλ, σειρά της Μόνα Σαλίν. Οι Σουηδοί Σοσιαλδημοκράτες της έδωσαν το χρίσμα, είναι η μοναδική υποψήφια και θα ήταν η πρώτη γυναίκα στην ηγεσία εκείνου του κόμματος, το οπίο επί 61 από τα 70 τελευταία χρόνια βρίσκεται στην εξουσία. Η υποψήφια ωστόσο δεν είναι αδιαφιλονίκητη, μολονότι μετά την ήττα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2006 ψάχνει απεγνωσμένα νέα ηγεσία. Η Μόνα Σαλίν υπόσχεται να κάνει τα πάντα για να πείσει τους αμφισβητίες. Βγάζει ψηλά το περιβάλλον, την ανεργία, τη μάχη κατά της κοινωνικής αδικίας. Δεν αλλάζει αμέσως σελίδα, αλλά δεσμεύεται για τη συνέχεια με αλλαγές».

Μετά την επίσκεψη της αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών Ράις στο Βερολίνο και τη χθεσινή συνάντησή της με την καγκελάριο Μέρκελ, η Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ του Μονάχου επισημαίνει ότι «στο μεσανατολικό δεν λείπουν τα ειρηνευτικά σχέδια, αλλά οι πολιτικοί παράγοντες που θα τα υλοποιήσουν». Για το ίδιο θέμα η βρετανική επιθεώρηση «Εκόνομιστ», γράφει σήμερα ότι «ισχυροί ισραηλινοί πρωθυπουργοί αρνήθηκαν κατά καιρούς να υποταγούν στα κελεύσματα των Αμερικανών, αλλά ο Ολμέρτ δεν ήταν ποτέ τόσο ισχυρός και με την έκβαση του πολέμου στο Λίβανο το περασμένο καλοκαίρι είναι ακόμα πιο αδύναμος για να δεχτεί το συριακό κλάδο ελαίας και πληρώσει δτην ειρήνη με την επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν. Πολιτικά όμως είναι μυωπικό, διότι η ανταλλαγή «έδαφος αντί ειρήνης» είναι η μεγαλύτερη ελπίδα για την ασφάλεια του Ισραήλ».