Σε άνθηση οι συναλλαγές με προϊόντα υψηλού κινδύνου

Οι συναλλαγές με παράγωγα υψηλού κινδύνου συνεχίζονται. Χιλιάδες είναι οι πελάτες που επωμίζονται το ρίσκο να χάσουν ακόμη και το κεφάλαιο τους, επισημαίνει.

Συνήθως τα αποκαλούν ειδικά επενδυτικά προϊόντα. Στη Γερμανία είναι γνωστά ως Zertifikate και διακινούνται στο πεδίο του private banking. Πρόκειται για παράγωγα υψηλού κινδύνου, ωστόσο ελάχιστοι είναι οι πελάτες που γνωρίζουν πόσο μεγάλο είναι το ρίσκο όταν τα αγοράζουν. Η Ρενάτε Γκρομπ είναι μια μικροεπενδύτρια από την Κολωνία, που ελάχιστα πράγματα γνώριζε για τα ειδικά επενδυτικά προϊόντα. Και όταν έγινε σοφότερη ήταν πλέον αργά.

«Μιλούσα στο τηλέφωνο με κάποιον γνωστό μου, ο οποίος μου είπε ότι μια αμερικανική επενδυτική τράπεζα χρεοκόπησε. Σκέφτηκα ότι αυτό δεν με αφορά. Άλλωστε δεν είχα καμία σχέση με την εν λόγω τράπεζα. Μετά όμως από δύο-τρεις ημέρες, όταν κοίταξα τον λογαριασμό μου και διάβασα Lehmann Broothers, κόντεψα να λιποθυμήσω» διηγείται η κυρία Γκρομπ.

Οι τράπεζες ενδιαφέρονται για την προμήθεια

Η Γερμανίδα μικροεπενδύτρια δεν είχε συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή τους κινδύνους της επένδυσής της. Δεν γνώριζε ότι στην περίπτωση των Zertifikate δεν υπάρχει καμία εγγύηση σε περίπτωση που η τράπεζα πτωχεύσει. Οι υποσχέσεις των χρηματιστικών συμβούλων δεν είχαν κανένα αντίκρισμα. Και αυτό γιατί η προστασία του κεφαλαίου δεν διασφαλίζεται δυστυχώς όταν η τράπεζα καταρρεύσει. Κι όμως οι τράπεζες εξακολουθούν και πωλούν τα ειδικά παράγωγα υψηλού κινδύνου ακόμη και σήμερα. Το γιατί μας το εξηγεί ο καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, Τόμας Χάρτμαν-Βέντελς: «Στην περίπτωση των λεγόμενων Zertifikate οι τράπεζες κερδίζουν προμήθεια από τους πελάτες τους. Αυτό σημαίνει ότι χωρίς κανένα ρίσκο –δηλαδή σε αντίθεση με τα δάνεια- έχουν τη δυνατότητα να αντλήσουν ποσοστά επί του όγκου των προϊόντων που πωλούν. Κερδίζουν χρήματα χωρίς το παραμικρό ρίσκο».

«Κερδίζει πάντα η τράπεζα, αλλά όχι οπωσδήποτε ο πελάτης»

Βεβαίως υπάρχουν και ειδικά επενδυτικά προϊόντα υψηλού κινδύνου που είναι ασφαλισμένα και στην περίπτωση πτώχευσης μιας τράπεζας. Αλλά ακόμη και αυτά δεν θεωρούνται καλές επενδυτικές επιλογές. Και αυτό γιατί το κυριότερο πρόβλημα των ειδικών αυτών προϊόντων είναι ότι στην ουσία πρόκειται για στοιχήματα. Ο επενδυτής ποντάρει στην εξέλιξη της τιμής διαφόρων προϊόντων. Αυτά μπορεί να είναι μετοχές, ομόλογα, ακόμη και πετρέλαιο. Η τράπεζα που εκδίδεί τα χαρτιά αυτά έχει πάντα τις καλύτερες πληροφορίες, υποστηρίζει ο Χέρμαν Γιόζεφ Τενχάγκεν, αρχισυντάκτης του οικονομικού περιοδικού Finanztest. «Υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα προϊόντων που ένας απλός άνθρωπος δεν μπορεί να τα κατανοήσει. Είναι τόσο πολύπλοκη η λειτουργία τους, που ακόμη και με τη βοήθεια ειδικών υπολογιστών είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς τις αποδόσεις τους. Και στην περίπτωση αυτών των προϊόντων κερδίζει πάντα η τράπεζα, αλλά όχι οπωσδήποτε ο πελάτης», τονίζει ο κ. Τενχάγκεν.

Wolfgang Otto/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου