Σε εκκρεμότητα η κοινή πολιτική για το άσυλο

Με το κλείσιμο του 2012 εξέπνευσε άλλη μία προθεσμία για την συζήτηση και ψήφιση μίας κοινής πολιτικής για το άσυλο στην ΕΕ. Η χάραξη κοινής μεταναστευτικής πολιτικής αποτελεί δηλωμένο στόχο της ΕΕ εδώ και περισσότερα από 13 χρόνια. Αφορμή είχε αποτελέσει το φθινόπωρο του 1999 η αθρόα μετανάστευση από την πρώην Γιουγκοσλαβία. Η ανισοκατανομή των προσφύγων είχε οδηγήσει τότε τους επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων στην απόφαση ότι όλα τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη θα πρέπει να έχουν κοινή ευθύνη για τους πρόσφυγες.

Η Ευρωπαία Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Σεσίλια Μάλστρομ, θεωρεί ότι η ΕΕ θα πρέπει να γίνει πιο φιλόξενη για τους πρόσφυγες, ειδικά εκείνους που χρειάζονται προστασία, υπογραμμίζοντας ότι η ολοένα γηραιότερη ευρωπαϊκή κοινωνία έχει ίδιον συμφέρον να ανοίξει τις πύλες της στη μετανάστευση.

«Το 2011», σημειώνει η Σεσίλια Μάλστρομ, «η ΕΕ υποδέχθηκε σχεδόν το 10% των προσφύγων παγκοσμίως, δηλαδή 20 εκ. ανθρώπους, που αντιστοιχούν στο 4% του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Αυτό θα πρέπει, όμως, να το δει κανείς στις σωστές του διαστάσεις. Οι ΗΠΑ, για παράδειγμα, υποδέχθηκαν 20% του παγκόσμιου αριθμού προσφύγων, που ισούται με το 13% του πληθυσμού τους».

Διαφωνία κέντρου-περιφέρειας

Σήμερα βρίσκεται σε ισχύ ο κανονισμός «Δουβλίνο ΙΙ», ο οποίος ορίζει ότι η πρώτη χώρα στην οποία εισήλθε στην ΕΕ ένας πρόσφυγας, φέρει και την ευθύνη να αναλάβει την εξέταση αιτημάτων ασύλου, ενώ αν συλληφθεί σε άλλη χώρα της ΕΕ χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, οδηγείται πίσω στη χώρα εισόδου. Χώρες που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, με αντιπροσωπευτικότατο παράδειγμα την Ελλάδα, ζητούν τροποποίηση του «Δουβλίνο ΙΙ». Άλλες χώρες, ωστόσο, με βασική εκπρόσωπο και την Γερμανία, αντιδρούν με σφοδρότητα σε ενδεχόμενη αναθεώρηση. Ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών Χανς-Πέτερ Φρίντριχ εμμένει στην άρνησή του φοβούμενος πιθανή εκτίναξη των μεταναστευτικών ροών προς τη χώρα του.

Την αντίθεσή της στο «Δουβλίνο ΙΙ» εκφράζει η γερμανίδα ευρωβουλευτής των Φιλελευθέρων Νάντια Χιρς, τονίζοντας ότι μία μέθοδος υποδοχής προσφύγων από τις χώρες-μέλη με κριτήρια τον πληθυσμό και την οικονομική τους ισχύ «δεν θα άλλαζε σχεδόν τίποτα στη Γερμανία».

Όπως δήλωσε στο μικρόφωνο της DW, «όσο δεν αναγνωρίζουμε τις δυνατότητες και δεν δίνουμε μία ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους, αυτοί θα θεωρούνται επιβάρυνση. Και αν παρατηρήσει κανείς τη Σουηδία για παράδειγμα, η οποία απορροφά πολύ περισσότερους πρόσφυγες, διαθέτει πολύ πιο φιλελεύθερη πολιτική για την αγορά εργασίας. Εκεί δίνεται στους ανθρώπους το συντομότερο δυνατό η δυνατότητα να εργαστούν. Αυτό σημαίνει ότι δεν κοστίζoυν τίποτα στο κοινωνικό κράτος, ενσωματώνονται και μάλιστα φέρνουν με τη δουλειά τους οικονομική ανάπτυξη».

Christoph Hasselbach / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης