«Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα αναγνωρίζει τη Θράκη»
6 Μαρτίου 2005Την εκμετάλλευση του σχετικού προγράμματος που έχει διάρκεια 8 ετών, ανέλαβαν έπειτα από διαγωνισμό, βρετανικές και καναδικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που έχει προκαλέσει τα τελευταία χρόνια πλήθος αντιδράσεων από τις τοπικές αρχές, από κόμματα και φυσικά από περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Ο βασικός λόγος είναι η μέθοδος της κυάνωσης που χρησιμοποιείται στην προκειμένη περίπτωση για την εξόρυξη του χρυσού, η οποία θεωρείται εξαιρετικά επιβλαβής για το περιβάλλον. «Σε λίγα χρόνια κανείς δεν θα αναγνωρίζει τη Θράκη», μας είπε ο κ. Κυριάκος Αρίκας, γεωλόγος και υφηγητής του Ινστιτούτου Ορυκτολογίας και Πετρογραφίας του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, ο οποίος μας εξήγησε ότι μέχρι πριν από μερικά χρόνια οι κάτοικοι της Θράκης ήταν ενθουσιασμένοι στο άκουσμα της είδησης ότι θα ανοίξουν καινούρια εργοστάσια. Αυτό όμως έχει στο μεταξύ αλλάξει:
«Το 2000 περίπου», μας είπε, «ξεκίνησε η πληροφόρηση στη Θράκη, με τη διοργάνωση ημερίδων, διημερίδων κτλ., και στην οποία έλαβα και εγώ μέρος. Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να μπλοκαριστούν οι δραστηριότητες των εταιριών. Όλη η Θράκη είναι εναντίον αυτής της βιομηχανίας».
Το γιατί μπορεί να το φαντασθεί ο καθένας. Προκειμένου να κερδιθούν 3 με 4 γραμμάρια χρυσού, απαιτείται η εξόρυξη ενός τόνου ορυκτών. Αφού αφαιρεθεί ο χρυσός από τα ορυκτά με τη μέθοδο της κυάνωσης, (εδώ χρησιμοποιείται το λεγόμενο υδροκυάνιο, ένα δηλητηριώδες χημικό στοιχείο) το υλικό χιλιάδων τόνων που απομένει, καταλήγει σε κάποιες μεγάλες χημικές λεκάνες αποβλήτων. Όπως μας είπε ο κ. Αρίκας:
«Οι εταιρίες λένε ότι υπάρχουν κάποιες μέθοδοι που θα διασπούν το κυάνιο. Μετά τη διαδικασία αυτή δηλαδή με κάποιες μεθόδους θα γίνεται η διάσπαση του κυανούχου νάτριου σε αμμωνία και διοξείδιο του άνθρακα. Οπότε θα είναι μετά αβλαβές. Αυτό εμείς δεν το πιστεύουμε. Μπορεί εν μέρει να γίνεται, ή να πραγματοποιείται σε ένα εργαστήριο χημικώς, αλλά δεν μπορεί να γίνει σε αυτή την κλίμακα».
Αρχικά προβλέπεται η δημιουργία δύο μεταλλείων, ένα στις Σάππες και ένα στο Πέραμα. Στο Πέραμα η εταιρία είναι αναγκασμένη να χρησιμοποίησει τη μέθοδο της κυάνωσης εξαιτίας του τύπου των ορυκτών. Μπορεί στις Σάππες αυτό να μην είναι απαραίτητο και η εταιρία να ισχυρίζεται ότι για την εξόρυξη του χρυσού θα χρησιμοποιηθεί άλλη μέθοδος που δεν είναι επιβλαβής για το περιβάλλον, ωστόσο όπως επισημαίνει ο κ. Αρίκας αυτό μπορεί να αλλάξει πολύ σύντομα. Γιατί τί θα γίνει για παράδειγμα όταν σε μερικά χρόνια και έχοντας πλέον εκατοντάδες εργάτες στο δυναμικό της, θελήσει η εταιρία να επεκταθεί και σε άλλες γειτονικές περιοχές;
«Ποιές όμως οι άμεσες συνέπειες για το περιβάλλον», ρωτήσαμε τον έλληνα γεωλόγο:
«Χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες νερού. Σκεφθείτε 4.000 τόνοι αλευρωμένο πέτρωμα πόσο νερό χρειάζονται. Και μετά θα πρέπει να δούμε πόσα μεταλλεία θα ανοίξουν ακόμη μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια. Υπάρχει βέβαια και το πρόβλημα με τις λίμνες αποβλήτων. Ποιός μπορεί να μας εγγυηθεί ότι αυτά θα μείνουν στεγανά τις επόμενες δεκαετίες; Και φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα ατυχήματα που συμβαίνουν σε τέτοια εργοτάξια».
Προς το παρόν πάντως υπάρχει στασιμότητα στο θέμα, αφού εδώ και 2 περίπου χρόνια όλοι αναμένουν την απάντηση του αρμόδιου υπουργείου. Τόσο οι εταιρίες για να ξεκινήσιυν τις εργασίες τους, όσο και οι κάτοικοι για να συνεχίσουν ενδεχομένως τις διαμαρτυρίες τους.
Κωνσταντίνος Συμεωνίδης