Σκόρδο το αντιθρομβωτικό

Μέχρι πρότινος όμως ουδείς γνώριζε γιατί το σκόρδο έχει αυτές τις θεραπευτικές ιδιότητες. Οι ειδικοί υποψιάζονταν τα διάφορα σουλφιδικά συστατικά του. Πριν από μερικές εβδομάδες Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν πως διαπίστωσαν κατόπιν ερευνών πως επιδρούν τα σουλφιδικά συστατικά του σκόρδου στα αγγεία.

Το σουλφιδικό υδρογόνο του σκόρδου διαστέλλει τα αγγεία

Στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ των ΗΠΑ μια ομάδα ερευνητών επιβεβαίωσε ότι ακριβώς τα δύσοσμα σουλφιδικά συστατικά της αλλικίνης που περιέχει το σκόρδο είναι εκείνα που επιδρούν ευεργετικά στις καρδιαγγειακές παθήσεις. Ο επικεφαλής της έρευνας Ντέιβιντ Κράους εξηγεί ότι «τα σουλφιδικά συστατικά του σκόρδου πηγαίνουν κατ’ αρχήν στο πεπτικό σύστημα και μετά στο αίμα. Εδώ διαπερνούν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, παράγουν στο εσωτερικό τους το σουλφίδιο υδρογόνου -το οποίο επιδρά στα εσωτερικά τοιχώματα των αιμοσφαιρίων λειτουργώντας σαν ενεργοποιητικό κύτταρο- προκαλεί τη διαστολή των αγγείων και έτσι τα χαλαρώνει.»

Είναι επομένως επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι το σκόρδο λειτουργεί ως αντιθρομβωτικό, μειώνει την πίεση και επιτρέπει στο αίμα να μεταφέρει περισσότερο οξυγόνο σε βασικά όργανα και επομένως μειώνει και την πίεση στην καρδιά.

Η μυρωδιά του σκόρδου προδίδει την επίδρασή του

Οι Αμερικανοί επιστήμονες απέδειξαν με πειράματα σε αρουραίους πως ακριβώς η αποκρουστική μυρωδιά του σκόρδου είναι ένδειξη των θεραπευτικών του ιδιοτήτων. Ωστόσο παρατηρούν ότι δεν αντέχει κάθε άνθρωπος τη μυρωδιά του, αλλά ούτε και τη χρήση του μαγειρευμένου ή ακόμη χειρότερα του ωμού σκόρδου. Η Ζανέτ Ντόλερ, ειδική στον μεταβολισμό και την επίδραση των σουλφιδικών συστατικών, συνιστά «να καταναλώνει ο καθένας τόσο σκόρδο, όσο αντέχει».

Το σκόρδο λοιπόν δεν είναι μόνον αρωματικός καρπός ή καρύκευμα, αλλά και φαρμακευτικό φυτό και σαν τέτοιο πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή.

Γι’ αυτό εξάλλου οι Αμερικανοί επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το σκόρδο δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες και μάλιστα ταυτόχρονα με αντιθρομβωτικά φάρμακα, διότι αυξάνεται ο κίνδυνος αιμορραγίας.