Στις ΗΠΑ από σήμερα ο Κινέζος πρόεδρος Ζιντάο

Οι ΗΠΑ και η Κίνα έχουν διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα, αλλά διέπονται ταυτόχρονα και από σχέσεις οικονομικής αλληλεξάρτησης. Παρά τους ρυθμούς ανάπτυξης της τάξεως του 3 %, οι ΗΠΑ δεν κατόρθωσαν να μειώσουν την ανεργία ενώ την ίδια ώρα η Κίνα σημείωνε ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 10 %. Επίσης στις ΗΠΑ το δημόσιο χρέος αγγίζει τα 14 τρισεκατομμύρια, ενώ η Κίνα κολυμπάει σε πελάγη συναλλαγματικών αποθεμάτων της τάξεως των 2,85 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Και μόνον αυτοί οι αριθμοί επιβεβαιώνουν πόσο διαφορετικές είναι οι δύο μεγαλύτερες εθνικές οικονομίες του πλανήτη μας.

Αυτές οι διαφορές γεμίζουν τους Κινέζους με αυτοπεποίθηση, αλλά προκαλούν αμηχανία στους Αμερικανούς.

Χειραγώγηση νομίσματος και μισθοί

Γι’ αυτό μετά το ξέσπασμα της κρίσης οι αλληλοκατηγορίες είναι στην ημερήσια διάταξη: Οι μεν Αμερικανοί κατηγορούν την κινεζική κυβέρνηση επειδή κρατά τεχνητά υποτιμημένο το εθνικό νόμισμά της δημιουργώντας πλεόνασμα στο εμπορικό της ισοζύγιο, αλλά καταργώντας έτσι και θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ.

Οι δε Κινέζοι εκτιμούν ότι η χαλαρή πολιτική της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας Fed ενισχύει την αύξηση του πληθωρισμού στην Κίνα. Ακόμη Αμερικανοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι η αξία του γουάν υποτιμάται τεχνητά γύρω στο 40%.

Τι θα συμβεί όμως εάν οι Κινέζοι ανατιμήσουν το γουάν προς τα πάνω κατά 40%; Θα γίνουν οι αμερικανικές επιχειρήσεις περισσότερο ανταγωνιστικές;

Ο Γκου Σουέβου, διευθυντής του Κέντρου Μελετών της Παγκοσμιοποίησης στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, δεν πιστεύει πως θα επαληθευτούν οι ελπίδες των Αμερικανών αναλυτών και αυτό διότι: «Οι δύο χώρες έχουν διαφορετικά μισθολογικά επίπεδα. Οι μισθοί στις ΗΠΑ είναι δεκαπλάσιοι των κινεζικών. Αυτό σημαίνει ότι το γουάν θα πρέπει να ανατιμηθεί προς τα πάνω κατά 1000% για να έχουμε παρόμοιο επίπεδο μισθών και στις δύο χώρες, ώστε να μπορούν έτσι οι αμερικανικές επιχειρήσεις να ανταγωνιστούν τις κινεζικές.»

Οι ΗΠΑ βασική εξαγωγική αγορά της Κίνας

Από την άλλη δεν εξαρτώνται μόνον οι ΗΠΑ ως οφειλέτες από τους Κινέζους πιστωτές, αλλά και οι Κινέζοι από τις ΗΠΑ, διότι πρέπει να φροντίζουν για την διατήρηση της φερεγγυότητας του οφειλέτη τους, υποστηρίζει ο Κρίστοφερ Ρέμερ από το Ινστιτούτο Γερμανικής Οικονομίας στην Κολωνία, διότι πρόκειται για δύο χώρες σε σχέση αλληλεξάρτησης: «Η αλληλεξάρτηση Κινέζων – Αμερικανών διαπιστώνεται με ένα απλό παράδειγμα: σχεδόν το 30% των εξαγωγών της Κίνας διοχετεύονται στις ΗΠΑ. Δηλαδή οι ΗΠΑ είναι η βασική εξαγωγική αγορά για τα κινεζικά προϊόντα.»

Παράλληλα οι Κινέζοι είναι εξαρτημένοι από τους Αμερικανούς και για έναν άλλο λόγο: διότι η έδρα των χρηματοπιστωτικών αγορών που καθορίζουν τις ισοτιμίες και τα αποθεματικά είναι στην Ουάσιγκτον και όχι στο Πεκίνο.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Κίνα αντιμετωπίζει περισσότερα προβλήματα από όσα επιτρέπουν να διαπιστώσουμε οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης της οικονομίας της. Επίσης οι δήθεν αμήχανοι Αμερικανοί διαθέτουν ακόμη πολλά αποθέματα ενίσχυσης της οικονομίας της χώρας τους.

Η Κίνα κατέχει το 1/5 των κρατικών ομολόγων των ΗΠΑ

Επιπλέον ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι οι ΗΠΑ δεν είναι αθώες περιστερές στο ζήτημα της υποτίμησης του νομίσματος. Της άποψης αυτής είναι και ο οικονομολόγος Γκου Σουέβου, που επισημαίνει: «Υπάρχουν δύο εργαλεία για την χειραγώγηση του εθνικού νομίσματος. Ο ένας είναι η πολιτική των επιτοκίων, που ακολουθούν οι ΗΠΑ. Και ο άλλος η πολιτική των ισοτιμιών, που ακολουθεί η Κίνα. Δηλαδή η πολιτική της μηδενικής αύξησης των βασικών επιτοκίων και η αγορά κρατικών ομολόγων από την αμερικανική Fed προκαλεί αύξηση της ρευστότητας στην αγορά και επομένως έμμεση υποτίμηση του αμερικανικού εθνικού νομίσματος.»

Η έμμεση υποτίμηση του δολαρίου μειώνει όμως τα συναλλαγματικά αποθέματα της Κίνας, διότι έχει στα χέρια της το ένα πέμπτο των αμερικανικών κρατικών ομολόγων, αξίας πάνω από 900 δισεκατομμύρια δολάρια.

Επομένως οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη είναι τόσο στενά συνδεδεμένες που θα ήταν ευχής έργον να συντονίσουν την οικονομική τους πολιτική.

Denhong Zhang / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης