Συνέντευξη Γκύντερ Φερχόιγκεν στη Ντ. Βέλε για τις οικονομικές επιπτώσεις της διεύρυνσης

Η επικείμενη ολοκλήρωση της διεύρυνσης της ΕΕ με 10 νέες χώρες δεν προκαλεί παντού ικανοποίηση και εφησυχασμό. Το αντίθετο. Πολλοί Ευρωπαίοι εκφράζουν ανοιχτά την ανησυχία τους για το οικονομικό και πολιτικό κόστος της διεύρυνσης. Ο αρμόδιος επίτροπος όμως για τη διεύρυνση Γκύντερ Φερχόιγκεν σε συνέντευξή του στη Ντ. Βέλε διασκεδάζει τις εντυπώσεις:

«Από οικονομική σκοπιά η διεύρυνση οφελεί και τις δύο πλευρές. Ολοι οι υπολογισμοί μας δείχνουν καθαρά τα μεγάλα οικονομικά πλεονεκτήματα που θα επιφέρει η διεύρυνση. Η διεύρυνση αποτελεί προέκταση της ειρήνης και της σταθερότητας σε ολόκληρο το πρώην ανατολικό μπλοκ. Αναλογιστείτε ποιό θα ήταν το κόστος αν στην περιοχή αυτή επικρατούσε η αναρχία, το χάος και οι ένοπλες συγκρούσεις. Πρόκειται για μια επένδυση στην ειρήνη και στην ασφάλεια της Ευρώπης . Βεβαίως δεν μπορούμε να αποδείξουμε την αξία τους σε ευρώ και σεντ, αλλά σε κάθε περίπτωση ένας χρόνος ειρήνης είναι πολύ φθηνότερος από μια ημέρα κρίσης».

Αλλά και σε κάθε περίπτωση η διεύρυνση απαιτεί χρήματα τα οποία δεν είναι εύκολο να βρεθούν. Ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι πρότεινε την εισαγωγή πρόσθετου φόρου για την Ευρώπη.

«Σίγουρα δεν χρειαζόμαστε έναν πανευρωπαϊκό φόρο για τη διεύρυνση», συνεχίζει ο Φερχόιγκεν. «Ο Ρομάνο Πρόντι δεν πρότεινε κάτι τέτοιο. Το ενδεχόμενο εισαγωγής ενός τέτοιου φόρου εξετάζεται στο πλαίσιο μιας άμεσης σχέσης του Ευρωπαίου φορολογούμενου με τον προϋπολογισμό της ΕΕ. Δεν χρειαζόμαστε όμως περισσότερα κονδύλια από αυτά που προβλέπει ο προϋπολογισμός μας για τη χρηματοδότηση της διεύρυνσης. Αυτή χρηματοδοτείται μέσω της μαζικής εξοικονόμησης πόρων από τον προϋπολογισμό μας και την εξαιρετικά περιοριστική δημοσιονομική πολιτική που εφαρμόζουμε στην ΕΕ. Οι χώρες - μέλη καθαροί συνεισφορείς θα καταβάλλουν στο κοινό ταμείο - για παράδειγμα τρία χρόνια μετά τη διεύρυνση το 2006 - λιγότερα απ’ οτι κατέβαλλαν πριν την διεύρυνση».

Γερμανία και Γαλλία αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα που τους οδηγούν σε συνεχείς παραβιάσεις του Συμφώνου Σταθερότητας. Μήπως η διεύρυνση ξεπερνά τις δυνατότητες όχι μόνο των δύο χωρών, αλλά και της ΕΕ γενικότερα;

«Οχι. Η χρηματοδότηση της διεύρυνσης έχει προγραμματιστεί από το 1999 και όπως προείπα έγινε εφικτή μέσω της εξοικονόμησης πόρων και δαπανών. Αναφορικά με τα οικονομικά προβλήματα της Γερμανίας και της Γαλλίας αυτά δεν πρόκειται να επιλυθούν αν αναστείλουμε τη χρηματοδότηση καιη Ευρώπη συνεχίσει να είναι διαιρεμένη. Τα προβλήματα στην περίπτωση αυτή θα οξυνθούν, διότι δεν θα έχουμε τα μεγάλα οικονομικά πλεονεκτήματα της διεύρυνσης. Αυτά θα οφελήσουν ιδιαίτερα τη Γαλλία και τη Γερμανία που θα παρουσίαζαν μεγάλα πλεονάσματα στο εξωτερικό ισοζύγιο συναλλαγών με τα οποία θα χρηματοδοτούσαν τα κοινωνικά και ασφαλιστικά τους συστήματα. Μπορεί οι μετρήσεις να δείχνουν ότι η διεύρυνση θα προκαλούσε μια αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης κατά 0,15% στη Γερμανία. Στην προκειμένη περίπτωση ο Γερμανός υπ. Οικονομικών Χανς Αιχελ, θα ήταν ευχαριστημένος ακόμη και με αυτό το μικρό ποσοστό το οποίο έτσι και αλλοιώς θα αυξάνεται συνεχώς. Μεγαλύτερη σημασία όμως έχει η δυναμική της οικονομικής ανάπτυξης που δίνεται με τη διεύρυνση, δυναμική την οποία πρέπει να εκμεταλλευτούμε».