Σόου ή προσπάθεια σύγκλισης;
3 Ιουλίου 2007
«Ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ ακολουθεί τελικά τις κλασικές μεθόδους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής» σημειώνει η γερμανική Süddeutsche Zeitung με αφορμή τη συνάντηση «δεν επιδιώκει άλλο μονομερείς κινήσεις, αλλά αναζητά τις διεθνείς συμμαχίες και γνωρίζει ότι σε αυτό ακριβώς χρειάζεται τον Πούτιν. Ταυτόχρονα όμως η συνάντηση αυτή στο Κένενμπανκπορτ αποδεικνύει πόσο ερασιτεχνικά ασκείται η εξωτερική πολιτική και από τους δύο προέδρους: χαρακτηριστικό παράδειγμα η έκπληξη της Ουάσιγκτον από την οργισμένη αντίδραση της Μόσχας για την αντιπυραυλική ασπίδα. Έτσι η συνάντηση των δυο ηγετών στοχεύει κατ’ αρχήν στην εκτόνωση της έντασης και στην φιλική ανταλλαγή απόψεων, εάν δε επιτευχθεί και μια έστω μίνιμουμ συμφωνία, τότε ο Μπους τζούνιορ θα έχει μια διπλωματική επιτυχία.»
«Ο Μπους και ο Πούτιν θέλουν να είναι στρατηγικοί εταίροι» διαπιστώνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt «η συνάντηση αυτή μεταξύ των δύο ηγετών θα θέσει τις κατευθυντήριες γραμμές για την μελλοντική σχέση των δύο χωρών. Ποιες ακριβώς θα είναι αυτές θα το διαπιστώσουμε μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης. Ωστόσο δεν υπάρχει σύγκρουση, αλλά προσπάθεια σύγκλισης.»
«Αμφότεροι οι πρόεδροι βαίνουν προς το τέλος της θητείας τους, αλλά αυτή η παράλληλη βιογραφία παραπλανά, διότι πρόκειται για δύο διαφορετικές προσωπικότητες» επισημαίνει η αυστριακή εφημερίδα Der Standard «διότι ο Μπους είναι μάλλον ξοφλημένος πολιτικά, αλλά ο Πούτιν έστω και αν τυπικά αποχωρήσει από το πόστο του προέδρου θα παίζει ρόλο-κλειδί για τη Ρωσία και κυρίως δεν φαίνεται αλλαγή πορείας ούτε στους διαδόχους του Πούτιν. Επομένως η συνάντηση στους Μπους είναι απλό σόου.»
Τα γερμανικά τρένα ζουν από χθες τη μεγαλύτερη ίσως απεργία στην μεταπολεμική ιστορία τους. Οι γερμανικές εφημερίδες σχολιάζουν:
Η γερμανική έκδοση των Financial Times: «Δεν ξανάγινε, ποτέ δεν συνέβη κάτι τέτοιο στην οικονομική ιστορία της μεταπολεμικής Γερμανίας: απεργούν τρία συνδικάτα και ταυτόχρονα αλληλοσπαράζονται με αποτέλεσμα να προκαλούν μεγάλη αναστάτωση στους γερμανικούς σιδηροδρόμους και κυρίως στους επιβάτες τους. Ο επικεφαλής του συνδικάτου των μηχανοδηγών, συνδικάτο που αποσπάστηκε πρόσφατα από τα υπόλοιπα, δήλωσε αποφασισμένος να προχωρήσει μέχρι και σε απεργία εβδομάδων για να πετύχει τον στόχο του 31% αύξηση. Πρόκειται για υπερβολική απαίτηση – τέτοιο ποσοστό δεν ζήτησαν τα συνδικάτα ούτε την χρυσή εποχή του ’70 και ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την διαδικασία διαπραγματεύσεων για τις συλλογικές συμβάσεις. Φαίνεται ότι και στα συνδικάτα η λέξη αλληλεγγύη είναι άγνωστη.»
Και τέλος η Süddeutsche Zeitung: «Κάθε συνδικάτο φαίνεται ότι αγωνίζεται με τις δικές του δυνάμεις για το δικό του μέλλον. Έτσι τα τρένα μας θα ακινητοποιούνται συχνά. Στη Γαλλία χάνονται σε κάθε χίλιους εργαζόμενους 71 εργάσιμες ημέρες, στην Ισπανία 144.»