"Τέλος με τη λιτότητα"

Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει η ΕΕ την συνεχιζόμενη οικονομική κρίση; Οι απόψεις διχάζονται και η πραγματικότητα αποτυπώνει μια ζοφερή εικόνα στις χώρες που ακολουθούν αυστηρή πολιτική λιτότητας. Ποιο είναι το μήνυμα της μέρας λοιπόν από τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Εργατικών Συνδικάτων;

«Μακρύς ακόμη ο δρόμος»

«Το μήνυμά μας είναι ότι η ΕΕ χρειάζεται απαραιτήτως αλλαγή πολιτικής» τονίζει ο Πάτρικ Ίτσερ, αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου. « Ο πρωταρχικός στόχος της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής πρέπει να είναι  η δημιουργία ανάπτυξης και εργασίας στη θέση αυτής της τυφλής πολιτικής λιτότητας και μια πολιτική ανταγωνισμού πέρα από μισθούς».
Ο Βέλγος συνδικαλιστής θεωρεί ότι παρά τις εξαγγελίες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ θεωρεί ότι μετά τη δημοσιοποίηση των προγνωστικών της Κομισιόν για την ύφεση, γίνεται σαφές ότι ο δρόμος ακόμη είναι μακρύς. Στο ερώτημα αν χρειάζεται περισσότερο λιτότητα, όπως πρεσβεύει η γερμανική κυβέρνηση, ή περισσότερη ανάπτυξη που επιθυμεί η γαλλική κυβέρνηση με δεδομένο την αύξηση της ανεργίας και της ύφεσης στις χώρες του νότου, ο Πάτρικ Ίτσερ υποστηρίζει ότι η δημοσιονομική λιτότητα είναι απαραίτητη, αλλά δεν επαρκεί.

Υπέρ της χαλάρωσης

«Η εικόνα δεν είναι ενιαία», λέει. «Η Γερμανία πάει καλά, δεν υπάρχει αμφιβολία. Και ως υπεύθυνοι συνδικαλιστές λέμε ότι η δημοσιονομική λιτότητα είναι σημαντική. Η Ευρώπη όμως δεν είναι νησί. Πρέπει να διατηρήσουμε την ανταγωνιστικότητά μας. Αλλά θα πρέπει να προσθέσουμε ότι η Γερμανία έχει επιτύχει επειδή εξάγει στους γείτονές της. Αυτό κατέστη δυνατό μόνο επειδή βρήκε πελάτες και καταναλωτές στις γειτονικές της χώρες. Αλλά αν ο καθένας πορευόταν όπως η Γερμανία, εάν ο καθένας συμπίεζε προς τα κάτω τους μισθούς, τότε  θα είχε πνιγεί η ζήτηση σε ολόκληρη τον ευρωπαϊκή αγορά».
Ο Πάτρικ Ίτσερ τάσσεται υπέρ της χαλάρωσης της πολιτικής λιτότητας. Θεωρεί ότι η πολιτική αυτή σε εποχή ύφεσης δεν βοηθά στη μείωση του χρέους. Κι αυτό φαίνεται από την αύξηση του δημοσίου χρέους σε χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία. Και φέρνει ως παράδειγμα τη χώρα του, το Βέλγιο, η οποία κατόρθωσε από το 1995 να μειώσει το χρέος της χωρίς να προκαλέσει κοινωνικά δράματα, όπως λέει χαρακτηριστικά. Ο Ίτσερ υποστηρίζει ότι χρειάζονται επενδύσεις σε βιώσιμα, πράσινα προγράμματα, για την τόνωση της ανάπτυξης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Christoph Hasselbach/Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου