Τα διλήμματα της ευρωζώνης
30 Δεκεμβρίου 2010
«Το ευρώ σε αγώνα επιβίωσης», είναι ο τίτλος ανάλυσης της οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt για το μεγάλο δίλημμα της ευρωζώνης: Θα μετατραπεί σε ένωση μεταφοράς κεφαλαίων ή θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη;
«Οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων στην τελευταία σύνοδο κορυφής αποχαιρέτησαν το 2010 με μια υπόσχεση: ‘Θα πράξουμε τα πάντα για να διασφαλίσουμε τη σταθερότητα της ευρωζώνης’. Όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν χρειάζεται μόνον πολιτική βούληση, αλλά και συνεπής εφαρμογή.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του κοινού νομίσματος και όπως εκτιμούν οικονομικοί αναλυτές και το 2011 οι διεθνείς επενδυτές θα αγοράσουν με μεγάλη προσοχή ελληνικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ιρλανδικά ομόλογα, ενώ δεν αποκλείονται καθόλου νέες κερδοσκοπικές επιθέσεις στους αδύναμους αυτούς κρίκους της ευρωζώνης.»
Που ελλοχεύουν κίνδυνοι αποσταθεροποίησης του ευρώ το 2011
Και η εφημερίδα απαριθμεί επτά παράγοντες που ενδέχεται να αποσταθεροποιήσουν το ευρώ το 2011, ‘επτά ρίσκα’, όπως γράφει:
«Πρώτο ρίσκο συνιστούν τα προγράμματα περικοπών. Πολλά εξαρτώνται από την αντοχή των κυβερνήσεων στην Αθήνα, τη Λισαβόνα, τη Μαδρίτη και το Δουβλίνο ώστε όχι μόνον να εφαρμοστούν τα προγράμματα αυτά, αλλά να γίνουν και οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο ότι η πολιτική βούληση είναι το ίδιο ισχυρή σε όλες τις παραπάνω κυβερνήσεις.
Δεύτερο ρίσκο για την ευρωζώνη συνιστούν οι τράπεζες. Η ΕΕ δεν κατόρθωσε να εξυγιάνει επαρκώς το τραπεζικό της σύστημα. Ενδέχεται να φανούν το 2011 οι σοβαρές ελλείψεις του και μέσω του δεύτερου ευρωπαϊκού τεστ για τις τράπεζες. Κατά το δεύτερο τεστ υπάρχει περίπτωση η Γερμανία να χρειαστεί να τροφοδοτήσει με ρευστό τις κρατιδιακές και δημοτικές τράπεζες.
Το τρίτο ρίσκο του ευρώ τα χρέη. Εδώ θα φανεί πόσο βαθιά είναι η κρίση. Οι οικονομολόγοι ασκούν κριτική στην ΕΕ γιατί δεν χτυπά το κακό στη ρίζα του. Φαίνεται ότι τα δισεκατομμύρια της ευρωβοήθειας δεν επαρκούν. Ενδέχεται ορισμένες χώρες, όπως η Ελλάδα, αλλά και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, να χρειαστούν μερική αναδιάρθρωση του χρέους. Η πολιτική ηγεσία της ΕΕ οφείλει να αναπτύξει σχέδιο αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
Το τέταρτο ρίσκο είναι η πορεία του μηχανισμού στήριξης της ΕΕ. Κατά πόσον δηλαδή θα καταφέρει να πιέσει τις χώρες που έχουν ενταχθεί σε αυτόν να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Πέμπτο ρίσκο για την ευρωζώνη είναι η διολίσθηση της ΕΕ σε μια νέα ύφεση, διότι τα προγράμματα περικοπών θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τις εθνικές οικονομίες των υπερχρεωμένων χωρών. Η Ελλάδα π.χ. χρειάζεται ‘έξωθεν βοήθεια για να αποδώσουν οι επώδυνες μεταρρυθμίσεις και να μην αποσταθεροποιηθεί’, προειδοποιεί ο οικονομολόγος Γιοχάνες Μπέκερ από το Πανεπιστήμιο του Μίνστερ. Η ΕΕ φαίνεται ότι θα διαθέσει τα διάφορα κονδύλια από τα διαρθρωτικά ταμεία στις υπερχρεωμένες χώρες χωρίς συγχρηματοδότηση.
Έκτο ρίσκο συνιστά για το ευρώ η ίδια η δομή της ευρωζώνης. Φαίνεται όμως στο μεταξύ ότι οι πολιτικοί ηγέτες και η κ. Μέρκελ αντελήφθησαν την αναγκαιότητα μιας οικονομικής διακυβέρνησης.
Και έβδομο ρίσκο, είναι αυτό που ουδείς τολμά να διατυπώσει: η διάλυση της ευρωζώνης.»
Ελληνικά έντοκα γραμμάτια από τον Ιανουάριο
«Νηνεμία πριν από τη θύελλα», είναι το σχόλιο της Frankfurter Allgemeine Zeitung για την πλημμυρίδα των εντόκων γραμματίων που αναμένεται να κατακλύσουν τις αγορές μετά τις γιορτές: «Ακόμη και η υπερχρεωμένη Ελλάδα θα ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 2011 μηνιαίες δημοπρασίες εντόκων γραμματίων. Αυτά δήλωσε προχθές ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους Πέτρος Χριστοδούλου στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερς. Τον Ιανουάριο η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει επιτόκια ύψους άνω των 4 δισεκατομμυρίων. Η ελληνική κυβέρνηση δεν τολμά ασφαλώς να εκδώσει πολυετή γραμμάτια ή ομόλογα, αλλά θα εκδώσει έντοκα γραμμάτια το ανώτατο δωδεκάμηνης διάρκειας.»
«Αλλά και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ θα εκδώσουν έντοκα γραμμάτια ή ομόλογα στις αρχές Ιανουαρίου. Ήδη έχουν αναγγείλει για τις πρώτες τρεις εβδομάδες την έκδοσή τους η Γαλλία, η Ισπανία, η Ολλανδία, η Ιταλία, η Αυστρία και η Σλοβακία.»
Οι ξένες και οι γεννήσεις στη Γερμανία: μύθος και πραγματικότητα
Τέλος ο γερμανικός τύπος ασχολείται σήμερα με τα στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας που διαπιστώνουν ότι το πρώτο δεκάμηνο του 2010 αυξήθηκε κατά 20.000 ο αριθμός των γεννήσεων στη χώρα, μία πρωτοφανής αύξηση τα τελευταία χρόνια.
Διαβάζουμε μια ενδιαφέρουσα πτυχή στην εφημερίδα του Μονάχου Süddeutsche Zeitung με τίτλο «Ο μύθος της μαντίλας – αποκτούν όντως περισσότερα παιδιά οι ξένοι;»
«Η αύξηση των γεννήσεων στη χώρα μας οφείλεται άραγε στις Γερμανίδες ή στις ξένες; Η πρώτη απάντηση είναι ότι η Γερμανική Στατιστική Υπηρεσία δεν καταγράφει κατά τη γέννηση την εθνικότητα του βρέφους, των γονιών κλπ.
Η εθνικότητα ή όπως τη λέμε σήμερα η ‘μεταναστευτική προέλευση’ καταγράφεται από το νηπιαγωγείο και μετά. Έτσι μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πρώτον οι ξένες γυναίκες γεννούν περισσότερα παιδιά, αλλά η διαφορά εδώ και χρόνια δεν είναι μεγάλη: δηλαδή το 2006 οι αλλοδαπές γυναίκες απέκτησαν κατά μέσον όρο 1,6 παιδιά και οι Γερμανίδες 1,3 με τάση σύγκλισης. Ιδιαίτερα η δεύτερη γενιά μεταναστών διαπιστώνεται ότι αποκτά λιγότερα παιδιά και τείνει στα ίδια ποσοστά με εκείνα των Γερμανίδων.
Προφανώς οι μετανάστες προσαρμόζουν γρήγορα τη γεννητικότητά τους σε εκείνη της χώρας υποδοχής. Το ίδιο συμβαίνει εδώ και χρόνια και σε άλλες χώρες όπως π.χ. τη Σουηδία. Βασικό κριτήριο είναι πάντα εάν η ξένη γυναίκα εργάζεται ή όχι.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου